M-auto magazine | 46

Wedstrijden
snel zijn meerdere erkennen in de echte regenrijders en eindigde
als 5 e . In de tweede kwartfinale kwamen Jeroen, Kevin en Erwin
in de baan. Langzaam begon het weer op te drogen, echter té
langzaam voor Kevin en Jeroen die hadden gekozen voor een
droogweer band, in de hoop dat er snel een droge lijn zou komen.
Helaas voor hen een keus die verkeerd uitpakte, Kevin eindigde
in deze kwartfinale als 10 e en Jeroen als 7 e . Erwin had een intermediate
band erop gezet en had zich blijkbaar voorgenomen het
even flink spannend te maken! De nummers 1 en 2 waren redelijk
snel op voorsprong, maar de strijd om de derde positie, die ook
recht geeft op een plaats in een hogere finale, was sidderend! De
onvoorspelbare baan liet dan de één, dan de ander spinnen, al
dan niet met een bezoek aan het ernaast gelegen gras, zodat het
gedurende 20 minuten voortdurend stuivertje wisselen was op
deze positie. Uiteindelijk trok Erwin aan het langste eind, met vijf
seconden verschil op de nummer 4, een geweldige prestatie voor
de man uit Almelo en dus hadden we zowaar drie Nederlanders
in de halve finale!
Finale
Langzaam naderde het WK zijn ontknoping. De zon was inmiddels
gaan schijnen, er was geen dreiging van regen voor de rest van de
dag, de baan was kurkdroog en het werkelijk in grote getale toegestroomde
publiek (ik heb zelden zoveel mensen rond een baan
gezien, en dat voor 5 euro per persoon entree!) maakten zich op
voor twee halve finales en een finale. De Franse Jack van Gelder
vierde een hoogtij dag met zoveel toehoorders! Het wereldkampioenschap
kent geen direct geplaatste rijders voor de finale vanuit
de kwalificaties, dus de nummers 1 t/m 4 uit beide halve finales
gaan door, plus de twee tijdsnelsten na deze acht rijders.
In de eerste halve finale kwamen Jeffrey en Hessel aan de start.
Een geweldig mooie race, het lag ongelooflijk dicht bij elkaar en
voor de gemiddelde toeschouwer blijft het onbegrijpelijk om te
zien hoe tien rijders op dit niveau 30 minuten lang zo dicht op
elkaar kunnen rijden zonder ook maar één foutje te maken. De
race werd gewonnen door plaatselijk favoriet Guillaume Solon,
waarvan het gerucht gaat dat hij zoveel op dit circuit heeft
getraind de laatste jaren dat hij met zijn ogen dicht rijdend maar
drie seconden langzamer per rondje is dan met z´n ogen open,
op 3/10 e (!) van een seconde gevolgd door Jeffrey op plaats twee
en Hessel op een vierde plaats, beide Nederlands rijders dus door
naar de finale!
De tweede halve finale bracht
Erwin in de baan, helaas moest
hij de strijd na dertien minuten
staken met een defecte auto.
Deze halve finale werd gewonnen
door de Fransman Bernard
Alain Arnaldi, met de sterk acterende Deen Martin Lissau als
tweede.
De finale moest gaan uitmaken wie de nieuwe wereldkampioen
in de largescale onroadklasse ging worden. Na de voorstelling van
de rijders aan het publiek en een aantal warm-up ronden kon de
grote finale beginnen. De finale in een WK duurt een uur, met een
pitstop van 90 seconden, waarin je de accu mag wisselen en mag
bijtanken. De body moet eraf, de motor moet uit en iedere rijder
had een official bij zich staan die de 90 seconden in de gaten
houdt als de auto’s binnenkomen. Als de mechanics eerder dan
de 90 seconden klaar zijn moeten ze wachten met de auto weer
op de baan te zetten tot de 90 seconden om zijn, ben je langer
bezig heb je vette pech en een achterstand op degene die wel op
tijd klaar zijn.
Na het vallen van de startvlag gingen Arnaldi, Feldmann, Solon
en Lissau er redelijk snel vandoor. Zij hadden hun zenuwen het
beste onder controle, de rijders daarachter wisselden nogal eens
van plaats door foutjes, zij bleven echter de aansluiting houden.
Ook Jeffrey en Hessel konden goed volgen en lang leek het er op
dat echt alles nog mogelijk zou zijn. Na 18 minuten moest Marcus
Feldmann de strijd staken met een defecte motor, wat hem ook
al overkomen was in de finale van het EK dit jaar. Arnaldi behield
na de pitsstop de leiding, Jeffrey had zich op plaats 5 genesteld
en Hessel zakte na de pitsstop iets af, naar later bleek door
een gaatje in de benzineleiding waardoor de motor nu en dan
duidelijk hoorbaar inhield. Aan kop bleef de strijd zeer spannend
met Arnaldi op 1, Solon op 2 en Martin Lissau op 3. Met nog tien
minuten te gaan ging Arnaldi in de fout, Guillaume Solon nam
onder luid gejuich van het plaatselijke publiek de leiding over
en stond deze tot aan het vallen van de finishvlag niet meer af!
Het gejuich van het publiek moet bijna tot in Parijs te horen zijn
geweest! Arnaldi legde beslag op de 2 e plaats, Martin Lissau
werd 3 e , en onze jongens Jeffrey en Hessel 5 e en 8 e , kortom,
wereldklasse!
Een prijsuitreiking is leuk, een prijsuitreiking met heel veel
publiek is nog leuker en een prijsuitreiking op een WK met twee
Nederlanders in de top 10 is wonderschoon! Natuurlijk ging heel
Brest en omstreken uit hun dak bij het huldigen van hun plaatselijke
wereldkampioen Guillaume Solon, wij als Nederlanders zijn
akelig trots op de behaalde resultaten van onze jongens, in het
bijzonder natuurlijk op Sjefrie von Wiek en Essel Roskamme!!!
Cees Koopman
Als beste Nederlander geëindigd: Jeffrey van Wijk.
november/december 2011 M-auto 31