M-auto magazine | 46

WK Large Scale on-road Frankrijk
Na Brisbane (Australië) in 2007 en
Kaapstad (Zuid-Afrika) in 2009
was Brest, in het westen van
Frankrijk, dit jaar gastheer van
het 2-jarig wereldkampioenschap
large scale onroad.
De organisatoren hadden van een afgelegen in-the-middle-of-nowhere
circuit een geweldige WK-accommodatie
gebouwd. Een enorme tent om te sleutelen waar een
optreden van Normaal prima in zou passen, op elke hoek van
het circuit toiletten, een mobiel restaurant en een groep van 65
vrijwilligers die gedurende het hele toernooi voor de ruim 100
deelnemers klaarstond. Kortom prima voor elkaar en weinig op
aan te merken, op de Franse Jack van Gelder na, die ’s morgens
vanaf half 9 tegen z’n van verse batterijen voorziene microfoon
begon te praten en dit ’s avonds om 6 uur nog steeds deed,
iedereen in onvervalst Frans overspoelend met al dan niet zinnige
info. Gelukkig voor de luidspreker die bij de sleuteltafel van het
Nederlands team stond was deze netjes aangesloten met een
jackplug, waarmee je hem niet alleen kon aansluiten, maar ook
uitstekend het zwijgen kon opleggen.
De gebruikelijke openingsceremonie op maandagavond was
er helaas eentje uit de categorie ‘met de Franse slag’. Geen
burgemeester of andere hoogwaardigheidsbekleders uit de streek
die het toernooi openden, geen dansgroep of enig andere show,
gewoon het rondje lopen en opstellen voor de foto’s. Het enthousiasme
van de groep vrijwilligers die langs de baan stonden en
ieder land dat langskwam luidkeels toejuichten maakte echter
veel goed, en ach, openingsceremonies zijn doorgaans niet de
meest favoriete bezigheid van de rijders, dus iedereen had er
verder vrede mee.
Na vijf dagen van trainen en control practices begonnen dinsdag
de kwalificaties, drie voor deze dag, negen in totaal over het
hele toernooi. De dag begon met een vochtige baan, zodat de
eerste kwalificatie niet veel goeds bracht. Kwali 2 en 3 bleven
droog, met aan het eind van de dag een prima resultaat voor de
Nederlandse rijders. Hessel Roskam en Jeffrey van Wijk waren het
toernooi uitstekend begonnen met een resp. 3 e en 11 e tijd, Kevin
Tollenaars 18 e , Jeroen Reuling 20 e , Erwin Linker 21 e en Patrick
Koopman 35 e . De twee daaropvolgende dagen bleef het kwakkelen
met het weer, de dagen begonnen droog, niet al te lang
daarna kwam er een heftige Bretonse bui overzetten die de baan
weer drijfnat maakte, om vervolgens langzaam op te drogen als
de zon daar zin in had tenminste. Maar met negen kwali´s had
toch iedereen best veel kans om een goede tijd neer te zetten en
na afloop van de kwalificaties op donderdagavond stonden de
Nederlanders er als volgt voor: Hessel op 4, Jeffrey op 10, Kevin op
21, Erwin op 27, Jeroen op 29 en Patrick op plaats 40.
Vrijdag was de dag van de lagere finales en als eerste mocht
Patrick het strijdtoneel betreden in de 1/8 e finale. Na een uitstekende
start kwam hij in de 3 e bocht in aanvaring met een rijder
die betrokken was bij een crash, zodat de marshal van Patrick de
auto uit het gras mocht vissen en terug op de baan zetten en Patrick
zijn weg vervolgde op de laatste positie. De auto deed echter
niet meer wat Patrick wilde, of misschien deed Patrick niet wat
de auto wilde, feit was dat hij geen moment meer in zijn ritme
is geweest, finishte als 8 e in deze finale en voor hem was het WK
afgelopen. Jeroen deed het in zijn 1/8 e finale een heel stuk beter,
de hele week al sterk rijdende student uit Duiven had geen boodschap
aan de rest van het veld, op één Engelsman na eindigde
Jeroen als 2 e en mocht door naar de ¼ finale op zaterdag.
De meeste rijders die zaterdagmorgen om 9 uur de kwartfinales
moesten rijden zijn waarschijnlijk niet prettig wakker geworden,
want rond half 8 kwam er een ongelooflijk dikke regenbui even
gedag zeggen boven het circuit, die daarmee grote paniek
bezorgde bij de monteurs en rijders van deze finales. Koortsachtig
werden de auto’s klaargemaakt voor de regenrit, bijkomend
nadeel was dat er op deze baan niet echt water blijft staan
(waarmee de keuze voor full-wet banden eigenlijk vervalt) maar
ook niet echt droog was uiteraard. Tel daarbij het feit dat er rijders
zijn die echt niets met het rijden op een natte baan hebben en de
ingrediënten voor twee verrassende kwartfinales waren geboren!
In de eerste kwartfinale stonden Ales en Martin Bayer aan de
start, de twee Tsjechische broers die zo enorm verrasten op het
Europees kampioenschap twee weken hiervoor in Duitsland,
Ales door daar de hele week ongelooflijk snel te zijn maar moest
uitvallen met benzinetekort, Martin die het wat beter deed en Europees
kampioen werd. Beiden beëindigden in deze kwartfinale
hun WK, Ales werd roemloos achtste en Martin deed nog heel
even mee voor een plaats in de halve finale, maar moest al vrij
30 M-auto