M-auto magazine | 39

Reportage
Zijn alle auto’s hetzelfde?
Ja en nee, er zijn regels, veel regels, maar aan de
afstelling van elke auto is genoeg aan te verstellen.
De motor is 26 cc, maar ook daar is dan weer
genoeg aan te doen, een andere uitlaat kan al
een 1,5 PK schelen, koppelingen sneller of juist
langzamer laten oppakken, vele soorten banden
met hoge noppen of kruisjes, soft of medium. Dus
het antwoord op de vraag of de wagens hetzelfde
zijn is: op het oog wel, maar onder de kap kan
er een wereld van verschil zitten. Zelf heb ik de
snelste auto’s al zien rijden die toch gewoon door
een standaard autootje voorbij gestoken werden.
Ik zeg altijd “het zit niet in je motortje maar in je
motoriek” en vooral op deze zware baan is een
goede beheersing van je auto een must.
En nu dan de wedstrijd, zoals ik als zei lag het
circuit er belabberd bij, de baanwerkers hadden
goed hun best gedaan daar lag het niet aan, de
koffiejuffrouw, de wedstrijdleiding, onze computerman
en vooral de zenuwachtige rijders waren
er klaar voor, het zou een zinderende dag gaan
worden die we niet vlug zullen vergeten.
Alles weer schonnmaken voor de volgende heat.
De eerste heat ging van start en meteen werd al
duidelijk dat de rijders elkaar geen duimbreed
toe gingen geven. Ze gingen er alle tien vol in, de
omroeper probeerde nog met de woorden “het is
maar een kwalificatieheat heren coureurs”, maar
ze hielden het gas erop met hun 26 cc motortjes.
Na zes ronden sloeg voor de meesten het noodlot
wel toe, de auto’s waren al moeilijk rond te krijgen,
maar overal kwam de modder naar binnen en de
auto’s, van ongeveer 10 kilo, begonnen steeds
zwaarder te rijden en zwaarder te wegen, sommige
wogen wel 20 kilo toen ze zwaar puffend
augustus/september 2010
vastliepen in de zuigende modder. De baaninzetters
kregen ze er met moeite uit en de auto’s
liepen 4 meter verder weer vast, maar er ging
niemand naar huis. Het werd wel beter zei men,
we zijn toch geen watjes... Zo pepten ze elkaar
op, want strijden kunnen ze. Maar het zijn ook allemaal
vrienden van elkaar en zo hoort het ook.
Na twee heats gereden te hebben begon het
circuit steeds meer te drogen, de zon deed daar
met 30 graden haar best voor, net of ze iets van
die bui van gisteren goed te maken had. De achtse
en kwartfinales gingen steeds beter, er zat weer
snelheid in de baan en er waren nog wel natte
stukken, maar de meeste waren toch wel droog
en de bekende kuilen en bulten kwamen er weer
aan. Toen de halve finales begonnen, je gelooft
het niet, was het circuit volledig droog gereden en
er kwam zelfs al weer wat stof. Het grapje van de
omroeper dat er tien minuten pauze werd ingelast
omdat we gingen sproeien werd niet gewaardeerd,
hij moest vlug de microfoon loslaten en het
op een lopen zetten!
De halve finales waren een lust voor het oog om
te zien, er werd zelfs een baanrecord gereden. Er
was dus niets meer aan de hand. De vijf snelsten
gingen naar de finale en het verschil tussen de
eerste plaats en de vijfde was niet meer als een
halve ronde, echt spannend dus.
Finale
De finale ging op een perfect circuit van start, wie
had dat vanmorgen nog gedacht. Dertig minuten
op een baan waar er kuilen waren ontstaan waar
twee bigscalers op elkaar nog niet aan het maaiveld
kwamen. Hier kwamen de rijders voor en hier
gingen ze ook strijden voor de eerste plaats, het
was constant stuivertje wisselen, één van de beste
rijders en kanshebber viel uit, dus voor de andere
weer meer kans. Het ging steeds harder en de rijder
die zijn auto het beste op de baan kon houden
en geen fouten zou maken zou winnaar worden.
We kunnen hier wel uren over schrijven, maar
geloof me, als je een big scale buggy hebt moet
je hier gewoon een keer meerijden en zelf de ‘Hel
van Elshout’ meemaken. Als je thuis samen met je
buggy (want die is dan echt vuil) onder de douche
staat en je ziet zo het zand van het circuit in de put
stromen, kun je tegen je zelf zeggen: ja, dit is het
echte off-roadrijden!
Wrang
Na deze mooie dag is het wrang dat deze off-road
club, Model Racing Club Elshout (MRCE), hun
biezen moet pakken in Elshout. De boer waar
hun mooie circuit van gehuurd wordt gaat zijn
boerderij verkopen, maar zolang hij de boel nog
niet verkocht heeft mogen ze blijven. Voor hun
dus wel fijn dat het crisistijd is, maar het zal er toch
van komen. Ze kunnen voor nood al rijden in een
manege in Kaatsheuvel, maar ze willen een eigen
circuit, want doorgaan doen ze, wat er ook gebeurt.
Daarom hier de vraag wie kan hun helpen,
liefst natuurlijk in de buurt van Elshout, zodat deze
jongens en meisjes nog lang van hun sport kunnen
genieten. Want geloof me, genieten doen ze!
V.l.n.r.: Jasper Tjarks, Tim Vander Elst en Patrick van Breugel.
Dutch EFRA
Grand Prix
Van 3 t/m 5 september
organiseert de MRCE
de Dutch EFRA Grand
Prix en de volgende
Uitslag
1. Tim Vander Elst (B)
2. Jasper Tjarks (NL)
3. Patrick van Breugel (NL)
open clubwedstrijd is op zondag 19 september.
Inschrijven kan altijd en als afsluiting van het jaar
organiseren ze de 4-uurs race op 19 december in
Kaatsheuvel.
Kijk op www.mrce-offroad.nl
De complete uitslag van deze wedstrijd is te zien op
http://www.myrcm.ch/nl/mrce/11072010_155236/
LSOR_1-6/index.html
Tekst: Henri Oppermans
Foto’s: Karin Franken en Silvia van Hemert
M-auto 59