M-auto magazine | 39

Impressie
Burgdorf (D) 2010
Onderweg
Als je een groot evenement volgt dan bouwt de
spanning zich langzaam op, dit blijkt bij mij ook
op afstand met de laptop te werken. Kortom, als
ik op zaterdag om 7 uur ‘s ochtends mijn motor
start en de camping af rijd heb ik vlinders in mijn
buik en onderweg zet ik alles nog even op een rij.
Zowel tijdens de trainingen als de kwalificaties is
Jilles Groskamp erg snel en uiteindelijk hoeft hij alleen
Marc Rheinard, de regerend Wereldkampioen,
voor zich te dulden. Marc meldt na afloop van de
kwalificaties dat Tamiya teamgenoot Jilles weleens
zijn grootste concurrent kan gaan worden tijdens
de finales, omdat hij zijn snelste tijd gereden
heeft met gebruikte banden. Achter Marc en Jilles
hebben zich de volgende rijders geplaatst voor de
A-finale van dit WK: Alexander Hagberg (S, Xray),
Viktor Wilck (S, Tamiya), Paul Lemieux (USA, Xray),
Cristopher Krapp (D, Kyosho), Elliot Harper (GB,
Tamiya), Ronald Völker (D, Yokomo), Yannic Pruemper
(D, Yokomo), Hayato Matsuzaki (J, Yokomo).
De prestatie van Yannic Pruemper is misschien wel
het grootst, omdat hij pas een week geleden de
overstap van Tamiya naar Yokomo heeft gemaakt.
Het ontbreken van namen als: Andy Moore (11),
Shin Adachi (15), Atsushi Hara (17), Surikarn (27)
en Steen Graversen (28) geeft wel aan dat het
deelnemersveld aan elkaar gewaagd is. Hoe dicht
het veld bij elkaar zit blijkt wel als je weet dat
er van de 111 deelnemers 65 in staat zijn om 24
ronden te rijden tijdens de kwalificaties.
Aankomst
Drie uur rijd ik er over, inclusief tanken en een
sanitaire stop onderweg, als ik mijn helm afzet is
het eerste wat ik hoor de stem van Scotty Ernst.
Deze Amerikaan heeft de gave om van elke finale
een hoogtepunt te maken en zijn aanwezigheid
wordt dan ook bijzonder gewaardeerd door rijders
en publiek. Als eerste moet ik een perspas zien te
krijgen en dat is zoals gebruikelijk weer een heel
gevecht met de vrijwilligers die er voor moeten
zorgen dat niet iedereen zomaar de pits in loopt.
De conversatie gaat meestal als volgt: ‘Waar gaan
wij heen?” Daarheen, voor mijn perspas. “Sorry, ik
kan u niet doorlaten, want u heeft geen pas.” Dit
herhaalt zich dan een paar keer, waarna er meestal
wel iemand voorbij loopt die meldt dat ze even
normaal moeten doen. Dit keer is het iemand van
Serpent Duitsland die mij er langs kletst en even
later stap ik met mijn perskaart in het rond. Eerst
maar een bezoekje aan de overdekte pits brengen.
De sfeer is altijd heel apart want de echte toppers,
zeg maar de eerste 20 à 30 van de ranglijst, gaan
vaak als vrienden met elkaar om en daarbij maakt
het merk waarvoor ze rijden niets uit.
Verplichte LiPo voltage controle voor de start.
Ook verplicht op straffe van uitsluiting: een LiPozak.
augustus/september 2010
M-auto 21