M-auto magazine | 35

Bouwverslag
een volledige bouwbeschrijving, meer informatie
over afstelmogelijkheden, exploded views, een
onderdelenlijst, hop-up’s en een korte ‘how-to’
over het rijden met een RC-auto. Kyosho doet
er goed aan veel informatie op papier te zetten,
want ook als beginnende rijder kun je nu zelf je
problemen oplossen. Ook als de wagen voor onderhoud
uit elkaar moet kun je in de handleiding
altijd nog zien hoe hij ook alweer in elkaar zat.
Verder vind je bij de wagen een wielmoersleutel,
een plugsleutel en de KT-6 stuurwielzender van
Kyosho. Een plugsleutel bij een elektromodel zal
je denken. Natuurlijk zitten er op de drie andere
uiteinden van de plugsleutel wat normalere
maten waarmee je de moertjes op de buggy vast
kunt zetten. De zender is Kyosho’s stuurwielversie
die bij de aantrekkelijk geprijsde modellen wordt
toegevoegd. Het is een eenvoudige basiszender
met een trim voor het stuur, gas, stuuruitslag en
het ompolen van de servo’s, maar meer moet je
niet verwachten. Aan de andere kant is dat wel
één van de redenen dat deze brushlessbuggy in
een prijsklasse zit die de instap in het RC-rijden
heel goed mogelijk maakt.
Klaar voor de start...
De Buggy van Kyosho komt vrijwel helemaal klaar
om te rijden, zo uit de doos vandaan. Je moet
nog wel een paar accu’s kopen, een lader om die
accu’s op te laden en nog acht AA-formaat batterijen
voor in de zender. Wij kregen van Kyosho
twee LiPo Orion Rocket Pack’s van 4000 mAh,
licht van gewicht maar met meer dan voldoende
inhoud om een tijd te kunnen rijden. Met twee
opgeladen accu’s in de wagen hebben we de
wagen eerst maar eens uitgeprobeerd op ons
testterreintje in de buurt. Wat een verschil met
een nitrobuggy. Alleen het geluid van de stalen
tandwielen, razende wielen en rondvliegende
steentjes. De wagen kwam meteen al lekker van
zijn plek af, maar aan topsnelheid leek het toch
een beetje te ontbreken. Later bleek dat de trim
voor het gas op de zender helemaal verkeerd
stond (makkelijk te verdraaien zonder dat je het
door hebt) waardoor de top ontbrak.
De tweede keer dat we gingen rijden met de
Inferno VE waren we van plan om eerst een foto
te maken met de koeltorens van de kerncentrale
in Doel op de achtergrond. Na een beetje
rondgereden te hebben, op zoek naar een plekje
waar we niet alleen hekken en borden in beeld
zouden hebben, kwamen we bij een stukje weg
langs de zijkant van de centrale. Op dat plekje
had je een redelijk dramatisch overzicht over de
centrale met een wirwar van stroomkabels in de
lucht. Enfin, auto in de berm, camera eruit en aan
de slag. De eerste pogingen om de wagen en de
centrale in beeld te krijgen lukten niet erg en na
nog geen vijf minuten kwam er een wit autootje
aanrijden. “Goedemiddag, wat zijn hier de plannen?”
luidde het. Awel, wij proberen hier een
plaatje te schieten van een modelautootje met
de koeltorens op de achtergrond. Het mannetje
begon ons uit te leggen dat ze niet erg gecharmeerd
waren met mensen die foto’s maakten
van de centrale in close-up, de omheining in het
bijzonder. Wat we dan wel mochten? Een beetje
wandelen, rijden met het autootje was ook geen
probleem maar hier fotograferen kon zeker
niet en parkeren kon ook niet, hoewel het toch
duidelijk openbaar terrein was. Gelukkig had
het mannetje wel een goed idee, even verderop
kwam je bij een dijkje waarvandaan je een mooi
uitzicht had over de Schelde, de koeltorens en de
rest van de omgeving. Een afstand waar ze meer
dan tevreden over waren en wij eigenlijk ook,
want we stonden op dit moment zo dichtbij dat
we met geen mogelijkheid de auto én de centrale
op de foto konden krijgen.
Rijden
Het plan was om, na de foto’s gemaakt te hebben,
te gaan rijden op het strand aan de Schelde.
Ik had al op satellietbeelden op internet gekeken
waar er daar wat ruimte was en het zandstrand
aan de Schelde leek de plek bij uitstek. Natuurlijk
wist ik niet dat de beelden bij eb geschoten
waren en wij daar bij vloed aankwamen. Geen
strand te zien dus. We besloten om terug in de
auto te stappen en nog maar een beetje rond te
rijden om te zien of we nog iets konden vinden
om te rijden. Uiteindelijk kwamen we uit bij een
stukje bouwwerf, midden in de polder, naast een
vogeluitkijkpost met uitzicht op het Verdronken
Land van Saeftinge. De perfecte plek om te zien
of iemand last heeft van de brushless Inferno.
Met de zender dit keer goed ingesteld was het
meteen lekker knallen met de buggy. Het blijft
een gaaf gevoel om met een elektromodel van
dit formaat rond te crossen. De banden trekken
flinke sporen in het vochtige zand en de wagen
sprint op volle kracht door het terrein, een prachtig
gezicht. Voor nog wat spectaculaire beelden
darren we ook nog even rond in de modder, maar
dat is niet aan te raden. De vele openingen in
de body laten niet alleen veel koellucht binnen,
maar ook modder, water en viezigheid, veel
viezigheid. Daar is de regelaar niet voor gemaakt,
dus dat laat je beter achterwege.
Conclusie
De Kyosho Inferno VE is een betaalbare instap
in de elektro 1:8 off-road en op de stroomvoorziening
na wordt de buggy rijklaar geleverd. Het
Inferno platform heeft zich in de loop der tijden
al meermaals bewezen en is de grondlegger van
de moderne wedstrijdbuggy’s. De ombouw naar
brushless heeft het model zeker geen kwaad gedaan
en de nieuw ontworpen body ziet er strak
en snel uit. Dat slaat ook op de buggy zelf, strak
en snel, zeker als je kijkt naar de prijscatagorie
waar deze buggy in valt. Inclusief brushlessregelaar,
motor en zenderset kost de wagen minder
dan een gemiddeld 1:8 buggychassis. Natuurlijk
is het geen wedstrijdmodel, maar aan fun en
rijplezier zal het met de Inferno VE zeker niet
ontbreken.
Peter Boots
Inferno VE
Fabrikant : Kyosho Duitsland
Schaal : 1: 8
Lengte : 496 mm
Breedte : 307 mm
Wielbasis : 323-328 mm
Gewicht : 3550-3750 gram
Aandrijving : 4-WD
Zender : 27 MHz AM
Motor : Orion VE8, 2050 KV (ORI28803)
Regelaar : Orion VE8, 2-4S LiPo (ORI65012)
Adviesprijs : € 429,–
Overige benodigdheden
- 2 (LiPo) rijaccu’s met Deans stekker (ORI14107)
- (LiPo) lader
- Batterijen voor de zender
www.kyosho.de
Specificaties
december 2009/januari 2010
M-auto 15