Rapport Vechtwaterstanden 1929

13
schappen, hierboven meerdere malen aangehaald, heeft mogen lezen,
dat het in het voornemen van genoemd Bestuur ligt een V echt•
waterschap in het Ieven te roepen voor het onderhoud van de
Oostelijke Vechtdijk van Utrecht tot de Noord•Hollandsche grens.
Zij acht deze poging' om belanghebbenden te zamen te brengen
echter niet voldoende, nu in een dergelijk orgaan de Noord•
Hollandsche Vechtbewoners en die aan den Westelijken Vechtdijk
worden gemist. Aan den anderen kant is de Commissie van meening,
dat de oprichting van een Groot•Waterschap: De Vecht dusdanige
beslommeringen met zich zou brengen, als ten aanzien van een
tijdelijken maatregel niet mag worden gevergd. Indien dit water•
schap echter zou kunnen worden beperkt tot de eigenlijke Vecht•
streek, hetgeen na verleening van aanzienlijke provinciale subsidies
voor de stichting van het gemaal, zeer wei mogelijk zou zijn, en
de omslag in dit waterschap dus naar een maatstaf zou kunnen
plaats vinden, dan acht de Commissie, wanneer dit waterschap zich
tenminste tevens zou kunnen beperken tot het beheer van het gemaal
en het vastellen van den omslag, noodig voor het bovengenoemde
restant der aan de stichting en exploitatie van het gemaal verbonden
kosten, de werkzaamheden van dit waterschap betrekkelijk zoo
eenvoudig, dat de oprichting van zulk een waterschap wel past in
het kader van een tijdelijken maatregel. Paragraaf 16 van de
W aterstaatswet 1900 zou dan in het oprichten van zulk een water•
schap kunnen voorzien.
Tijdelijke aard der voorziening.
Als laatste punt wenscht de Commissie de aandacht op het
volgende te vestigen.
Het voomaamste bezwaar tegen het stichten van een bemaling
te Muiden is wei de tijdelijke aard daarvan in verband met den
voortgang der Zuiderzeewerken. Hieromtrent is echter naar onze
meening nog weinig met zekerheid te zeggen.
Vooreerst moet worden aangenomen, dat, zooals in het bekende
verslag der Commissie•Lovink (blz. 57 en 58) is uiteengezet, bij
de afsluiting van het IJ sselmeer als zoodanig op geen bepaalde
voordeelen voor de afwatering dezer Ianden mag worden gerekend,
deze uitspraak, gedaan op een tijdstip, dat men vasthield aan een
peil van 0.40 M.-, aileen in den zomer wellicht op te zetten tot
0.20 M.-, doet vreezen, dat bij handhaving van het sindsdien bij
de Wet van 29 Juni 1925 vereischte minimum•peil van 0.13 M.­
zeer besliste nadeelen voor die afwatering zullen intreden.
Volgens de deskundigen is de verbetering eerst te wachten van