Rapport Vechtwaterstanden 1929

9
T egen het plan verzet zich echter het waterleidingsplan van de
stad Amsterdam. Dit plan om vat:
1. Het stichten van een winplaats van water in Loenderveen.
2. Het vormen van een bezinkingsreservoir in Loosdrecht en
Breukelerveen• Tienhoven.
3. Het onttrekken van een eventueel noodige aanvulling uit
de Bethune.
Het belang van Amsterdam verzet zich tegen het inlaten van
Vechtwater op de plassen, daar dit het water van de laatste voor
Iangen tijd onbruikbaar zou maken.
Een en ander tezamen genolflen maakt dat de commissie ook tot
dit plan niet kan adviseeren.
.
IV. Maalpeil. Oplossing IV .
Ten vierde werd ~ogmaals,
in het licht der tegenwoordige om•
standigheden, bezien de vraag, of het stellen van een maalpeil zou
zijn aan te bevelen. Van verschillende zijden worden uit dit gebied
stemmen ten gunste daarvan vernomen.
Hoe onwenschelijk het ook in het algemeen is een maatregel te
nemen, die de ontwatering belemmert, zoo kunnen zich gevallen
voordoen, waarin het stellen van een maalpeil verdedigbaar is ter
voorkoming van ernstige rampen. Natuurlijk is het bedenkelijk aan
die waterschappen, die zich met opoffering van groote kosten hebben
voorzien van een bemaling, die bij iederen boezemstand nog kan
werken, een deel van dat voordeer te ontnemen, voornamelijk ten
bate van de polders, die een te zwakke of in 't geheel geen bemaling
hebben; dit algemeen geldende, inderdaad ernstige bezwaar zou hier
echter misschien moeten worden aanvaard bij het van jaar tot jaar
vermeerderen van het gevaar. In dit geval voegen zich daarbij
echter eenige bijzondere omstandigheden, die van het stellen van
een maalpeil weinig heil doen verwachten.
V ooreerst is het voor sommige waterschappen, zooals voor den
Horstermeerpolder, een levensbelang, dat steeds onbelemmerd moet
kunnen worden gemalen; in de tweede plaats zijn reeds verschillende
bemalingen, waaronder de zeer belangrijke van het Grootwaterschap
beoosten de Vecht, ook zonder maalpeil bij standen van 0.50 a
0.60 M. + N. A. P., hetzij door te lagc bekading van den voor•
boezem, hetzij door te geringe opvoerhoogte, practisch toch reeds
uitgeschakeld. Het voornaamste bezwaar lijkt ons echter de waar•
schijnlijkheid, dat bij beperking van de loozing van de op het
benedenpand uitwaterende polders de van het bovenpand afstroo•
mende hoeveelheid in evenredige mate zou toenemen, zoodat, althans