Gay&Night Augustus 2014

DAGBOEK PEP-kuurdagboek
dag zeventien
Bij de GGD werd ik geholpen door een
andere dame dan degene die me de PEPkuur
heeft voorgeschreven. Ze was erg
aardig en vroeg meteen hoe het gaat. Ik
vertelde haar dat ik enorme last heb van
diarree, vermoeidheid, misselijkheid
en gelig oogwit. Ze knikte en zei dat dat
er allemaal bij hoorde. Ze deed nog een
reguliere soacheck zonder hivtest, omdat
de incubatietijd van andere soa’s soms wat
langer is en ze zeker willen zijn dat ik geen
andere soa’s heb. Ik vertelde haar dat ik de
informatievoorziening omtrent het gebruik
van PEP gebrekkig vind en ze schreef mee
omdat ze zelf ook vindt dat er wat dingen
missen. Ik heb gevraagd of ik over twee
weken opnieuw getest kan worden op
hiv. Ik heb namelijk op een Engelstalige
site gelezen dat ze na vier weken een
extragevoelige test kunnen doen die dan
voor 96% zeker is. Zo’n test zou bij mij wel
wat zorgen wegnemen. Ze gaf aan dat ze
die zgn. ‘combotest’ wel hebben, maar
moest met een arts overleggen; uiteindelijk
wilden ze de test niet afnemen omdat dat
niet binnen hun protocol past. Ik hoef pas
over drie maanden terug te komen. Dat
vind ik echt erg vreemd, want dan blijf ik
dus drie maanden lang in het ongewisse.
Volgens de verpleegkundige is het niet
anders. Na een kwartier stond ik alweer
buiten.
dag achttien
Ik heb geprobeerd uit te zoeken waar ik
die ‘combotest’ kan laten doen, desnoods
tegen betaling, maar veel informatie kan
ik nog niet vinden. Ik weet dat die test
geen 100% zekerheid biedt, maar ik wil een
stukje twijfel wegnemen. Anders worden
die drie maanden wel heel zwaar. Ik begin
me ook een beetje te schamen voor mijn
gelige ogen. Ik heb het idee dat ik er niet
op mijn best uitzie, en heb totaal geen zin
in daten, ondanks het feit dat meerdere
jongens een drankje met me willen doen.
Soms speelt de gedachte door mijn hoofd
dat ik misschien beter kan stoppen met
de kuur. Maar ik zou mezelf nooit kunnen
vergeven als ik door het stoppen van zo’n
kuur ineens toch seropositief zou blijken te
zijn. Ik hoef gelukkig nog maar tien dagen.
Ik kijk reikhalzend uit naar de laatste pil.
dag zevenentwintig
Mijn ogen zijn elke dag ontzettend rood en
gelig. Ik schaam me soms om mensen recht
aan te kijken uit angst dat ze opmerkingen
maken over hoe mijn ogen eruitzien. Het
slikschema zit steeds meer en meer in mijn
vaste patroon en het is wel vol te houden.
Is dit hoe het is voor mensen met hiv die
dagelijks hivmedicatie moeten slikken?
Ik denk wel dat je je dan nooit meer
helemaal de oude zal voelen, mede door de
vermoeidheid die erbij komt kijken.
dag achtentwintig
De laatste pil zit erin en ik ben ontzettend
blij. Wat een weg van emoties en fysieke
ongemakken! Ik heb nog steeds geen partij
gevonden die die ‘combotest’ aanbiedt.
Nergens op internet kan ik de juiste
informatie vinden en als het aan de GGD
ligt weet ik pas over drie maanden of
de kuur geholpen heeft en dus wat mijn
hivstatus is. Ik zit de komende tijd dus toch
nog met die onzekerheid opgescheept en
dat is echt onwijs zuur. Die testen zíjn er
toch gewoon?
dag éénendertig
Ik voel me echt veel beter! Ik heb sinds
tijden weer heerlijk diep geslapen en mijn
oogwit begint weer mooi wit te worden.
De diarree is gestopt en ik ben halverwege
de dag al minder moe. Mijn date heeft
zijn jasje nooit meer bij me opgehaald, of
überhaupt gevraagd hoe het met me gaat.
Daarom ben ik zijn jasje maar zelf gaan
dragen. Ik merk dat ik echt argwanend ben
wanneer ik met een jongen afspreek; ik ga
ervan uit dat ze iets hebben en check altijd
extra of het condoom er nog om zit. Ik heb
meer moeite met mensen vertrouwen. Ik
blijf wel gewoon seks hebben, maar deze
onenightstand heeft alles veranderd.
Vlak voor het ter perse gaan van
deze editie van Gay&Night hoorden
we van David dat hij toch nog
ergens een ‘combotest’ heeft
kunnen laten doen, en dat de
uitslag van de test goed was.
14