Gay&Night Augustus 2014

DAGBOEK
28 days
een PEP-kuurdagboek
David liep tijdens een nachtje seks risico op hiv en slikte 28
dagen lang een PEP-kuur om infectie te voorkomen. Met zijn
toestemming publiceren we hier fragmenten uit het dagboek
dat hij in deze periode bijhield. ‘Na een week was ik zo moe,
misselijk en aan de diarree dat ik niet naar mijn werk kon gaan’.
dag één
Zaterdagavond was ik met wat vrienden uit
en zag ik een leuke jongen dansen. Na wat
blikken te hebben uitgewisseld, raakten
we aan de praat. Na uitgebreid gezoend te
hebben besloten we naar mijn huis te gaan,
waar we al vrij snel in bed belandden. Ik
neukte hem, en na het klaarkomen bleek
het condoom kapot te zijn gegaan. Ik ben
dus in hem klaargekomen. We hadden best
een lange vrijpartij gehad en ik bedenk me
dat we waarschijnlijk een uur lang seks
hebben gehad zonder condoom. Zondag is
hij rond het middaguur naar huis gegaan
en was ik de hele dag erg moe van al dat
feesten en slaaptekort. Ik wilde vroeg gaan
slapen, maar ik deed geen oog dicht. Ik
lag maar te malen over het feit dat ik het
onveilig had gedaan met iemand die ik niet
ken, waarvan ik zelfs niet eens een telefoonnummer
had. Uiteindelijk viel ik toch
in slaap en werd vanochtend uitgeslapen
wakker. Ik zag dat mijn date zijn jas had
laten hangen, waardoor ik meteen een
goede reden had om via Facebook contact
met hem te zoeken. Rond 11 uur kreeg ik
een berichtje terug waarin hij schreef dat
het hem speet dat hij nog niets had laten
horen. Hij was in shock, omdat hij best
veel last had van bloed uit zijn anus. Hij
vertelde dat hij seropositief is, maar dat
zijn virale lading ondetecteerbaar is. Toen
ik dat las zakte de grond onder mijn voeten
vandaan. Ik had eerder over PEP gelezen
in nota bene dit blad, dus ik ging meteen
Googlen naar PEP en GGD, waar ik gelukkig
diezelfde middag terecht kon.
Ik zat bij de GGD met trillende handen te
wachten tot mijn nummer werd omgeroepen.
Ik ging met een dame mee naar haar
kantoortje, en vertelde haar wat er gebeurd
was. Vervolgens begon ze vragen te stellen,
aan de hand waarvan ze vast zou stellen of
ik in aanmerking zou komen voor een PEPkuur.
Maar ik wilde eigenlijk niet meer daar
weg zónder kuur. Moest ik die risicoafweging
maar volledig aan zo’n verpleegkundige
overlaten? Ze vertelde dat ik weinig risico
had gelopen, omdat ik de actieve partner
was tijdens de seks. Toen ik uitlegde dat
mijn date last heeft gehad van bloedingen
ging ze met een andere arts overleggen,
en kreeg ik toch een kuur voorgeschreven.
Ze deden nog een hivsneltest waarvan de
uitslag negatief was en legde uit dat ik heel
precies de tabletten in moest nemen: twee
per dag, na een maaltijd, met steeds 12 uur
ertussen. Met die informatie en een recept
in mijn handen stond ik een uur later weer
buiten en kon ik op zoek gaan naar een
apotheek die deze medicijnen had.
De eerste apotheek waar ik naartoe ging
had de medicijnen niet op voorraad. Dat
vond ik apart, en ik realiseerde me ook dat
de apotheker die me hielp aan mijn recept
kon zien dat ik hivmedicatie nodig had.
Hoe zou ze over mij denken? Uiteindelijk
kwam ik bij een apotheek in een ziekenhuis
terecht, waar het ontzettend druk was. Ik
werd geholpen door een jong iemand die
onervaren overkwam en echt alles in haar
computer moest opzoeken. Ik moest eerst
iets eten en kon dan om 16:00 uur beginnen
met de kuur, maar ze legde uit dat dat dus
inhield dat ik de volgende dosis om 4:00
uur ‘s nachts moest innemen. Met die info
en een flink pak bijsluiters verliet ik de
apotheek. Ik werd al iets rustiger, omdat ik
nu tenminste die kuur had, en omdat ik het
inmiddels een paar vrienden had verteld,
die me wisten te kalmeren.
Het was me alleen niet helemaal duidelijk
hoe het nu zat met die tijden; moest ik nu
een maand lang om 4 uur ‘s nachts opstaan
om die pillen te nemen? En dus ook midden
in de nacht zorgen dat ik een gevulde maag
had? Ik besloot m’n eigen apotheek maar
te bellen. Zij adviseerden me om de tijd
tussen het innemen van de medicijnen
steeds met een half uurtje op te schuiven,
zodat ik uiteindelijk om 7 uur ‘s ochtends
en om 19:00 uur ‘s avonds de medicijnen in
kon nemen. Ik vertelde ook aan mijn date
dat ik een PEP-kuur had gekregen, en dat
ik eigenlijk teleurgesteld was dat hij niet
eerder iets had gezegd. Wat als hij zijn jas
niet was vergeten en ik geen contact met
hem had gezocht via Facebook? Misschien
was ik dan niet met de kuur begonnen, of
te laat. Hij gaf aan dat hij zich er erg rot
over voelde en veel had getwijfeld of hij uit
zichzelf niet iets moest zeggen. Daar kon ik
natuurlijk niet zoveel mee. Ik besloot me op
mijzelf te focussen, dit dagboek bij te gaan
houden en om de kuur zo goed mogelijk af
te maken. Dat gaat inhouden geen seks met
anderen, geen wijn en bier, gezond eten
en me goed aan het schema houden. En
hoeveel moet ik straks dan precies eten om
die medicijnen te kunnen slikken? Wordt
vervolgd.
dag drie
Het innemen van de medicijnen gaat erg
goed, maar ik krijg wel al last van
bijwerkingen: erge diarree en zware
vermoeidheid. Ik ben in jaren niet zo moe
geweest. Als ik ‘s avonds thuiskom moet
ik eerst een dutje doen, anders houd ik het
niet de hele avond vol. Ik heb inmiddels
wel wat meer rust gevonden in mezelf. Je
12