Gay&Night-ZiZo Augustus 2014

REVIEWS
Sia / 1000 Forms of Fear
Er is een hoop gebeurd sinds Sia haar vorige
album uitbracht. Ze scoorde hits met David Guetta
(‘Titanium’, ‘She Wolf’), schreef voor Rihanna
(‘Diamonds’) en Beyoncé (‘Pretty Hurts’) en besloot
dat ze niet meer beroemd wilde zijn. Inmiddels doet
de 38-jarige Australische zangeres vrijwel geen
fotoshoots, concerten, videoclips en optredens meer.
Gelukkig maakt ze dus nog wel muziek, en inmiddels
ligt haar zesde album 1000 Forms of Fear in de
winkels. Dat Sia als geen ander weet hoe ze een goed
popliedje moet schrijven, is op bijna ieder nummer
te horen. Luister vooral naar de single ‘Chandelier’,
het geniale ‘Hostage’ en ‘Free the Animal’. Ook
‘Elastic Heart’, het nummer dat ze schreef voor de
soundtrack van The Hunger Games: Catching Fire,
is op dit nieuwe album te vinden, maar dan zonder
vocale bijdrage van The Weeknd. Sia heeft duidelijk
haar hart en ziel in deze nummers gelegd en dat is
goed te horen op nummers als ‘Big Girls Cry’ en ‘Eye
of the Needle’. Met name de manier waarop haar
stem overslaat tijdens een van de refreinen op het
laatstgenoemde nummer is mooi. Je bent 49 minuten
toeschouwer in de manische wereld van Sia, en
ineens is het, na de bombastische afsluiter ‘Dressed
in Black’, voorbij.
Imogen Heap / Sparks
Begin 2011 begon Imogen Heap aan een ambitieus
project: iedere drie maanden een nieuw nummer
uitbrengen, inclusief videoclip, en zo zou haar
inmiddels vierde album ontstaan. Ze heeft het qua
planning niet helemaal waargemaakt, maar nu
is dan toch het eindresultaat beschikbaar. Zoals
altijd is Heap experimenteel en innovatief bezig
geweest. Ze hielp mee met de ontwikkeling van
handschoenen die je als muziekinstrument kunt
gebruiken, en gebruikte die voor het nummer
‘Me The Mac’. Het nummer ‘Run-Time’, over een
stukgelopen relatie, werd gemaakt voor een app die
door hardlopers gebruikt wordt, en de teksten van
‘The Listening Chair’ werden geschreven aan de hand
van bekentenissen die voorbijgangers vastlegden.
Voor het nummer ‘Lifeline’ werden allerlei
geluidsfragmenten, inclusief de hartslag van een nog
ongeboren baby, gecrowdsourced. De betrokkenheid
van haar fanbase is enorm, tot op het punt dat zelfs
voetafdrukken van bepaalde fans op de albumhoes
afgebeeld werden. Aan de ene kant knap hoe het
haar is gelukt om een album meer dan drie jaar lang
onder de aandacht te brengen, aan de andere kant
misschien jammer dat, tegen de tijd dat de plaat
eindelijk helemaal ‘af’ was, het publiek meer dan de
helft van de muziek dus al gehoord had.
The Fault In Our Stars
Regisseur: Josh Boone
Cast: Shailene Woodley, Ansel Elgort,
Lotte Verbeek, Laura Dern
Verwacht: nu in de bioscoop
De bioscoophype van deze zomer heet The Fault in Our Stars. De
verfilming van de succesvolle roman over twee tieners met kanker
verdiende in nog geen maand zijn budget van twaalf miljoen dollar
twintig keer terug. En Amsterdam in het algemeen en het bankje op
de Leidsegracht in het bijzonder ontpopten zich de afgelopen weken
tot bedevaartsoord voor fans van Gus en Hazel van alle leeftijden.
De star-crossed lovers leren elkaar kennen in een praatgroepje en
voelen zich, ondanks of juist door het noodlot dat zij delen, tot
elkaar aangetrokken. Om hun prille romance te consumeren reizen
zij af naar de Nederlandse hoofdstad, waar zij hopen Hazels favoriete
schrijver te ontmoeten.
TFIOS is de Love Story van de 21e eeuw. Het is een schaamteloze
exploitatiefilm: het leed dat over de kijker wordt uitgestrooid is zo
hartverscheurend dat het onmogelijk is dat iemand na afloop met
droge ogen de zaal verlaat. Maar regisseur Josh Boone weet dat
effect wel vaardig en vakkundig te bewerkstelligen (al gaat hij bij de
scène in het Anne Frank Huis, waar de twee tieners applaus krijgen
omdat ze elkaar zoenen, echt over de schreef). De nuchtere, droge
spot waarmee Gus en Hazel hun eigen ellende becommentariëren en
hun drang om toch het beste van het korte leven te maken, maken
het lastig om niet van de gedoemde geliefden te gaan houden.
40