Gay&Night-ZiZo Augustus 2014

Interview / Mister Gay Vlaanderen: Willem Joris
Toch ben je met 24 relatief laat ‘uit
de kast’ gekomen, terwijl vaak in
onderzoeken wordt geconstateerd
dat het in een hoger opgeleid
circuit makkelijker wordt bevonden
om open te zijn over je seksuele
voorkeuren. Was er dan toch een
soort remmende factor in het spel?
Ik denk dat ik het onbewust wel wist, maar
er was gewoon lange tijd geen aha-moment.
Ik heb nooit gedacht: ik durf dit niet; ik wist
gewoon simpelweg niet zeker of ik homo was.
Op mijn 24ste heb ik voor het eerst gekust met
een jongen en de dag daarna heb ik op mijn
werk en aan mijn vrienden en familie gelijk
verteld dat ik homo ben. Niemand heeft daar
een probleem van gemaakt. Iedereen heeft dat
meteen aanvaard. Ook in de familie. Ik heb daar
echt geluk mee gehad. Ik wil ook de boodschap
brengen dat er natuurlijk gevallen zijn waar het
niet aanvaard wordt, maar dat er ook heel veel
gevallen zijn waar het totaal geen probleem is.
Vaak worstelen jongeren erg lang met het wel of
niet vertellen, terwijl het ontzettend oplucht om
je verhaal te doen. Daarna loopt alles wel los, en
bij de een verloopt dat natuurlijk wat soepeler
dan bij de ander.
Jouw speerpunt tijdens je
ambassadeurschap ligt echter bij
homoseksualiteit in de sportwereld.
Dat is een thema dat dichtbij mij ligt. Naast mijn
werk, ben ik het meeste bezig met sport en
dan voornamelijk tennis. In de tenniswereld is
homoseksualiteit echter meer aanvaard dan in
bijvoorbeeld de voetbalwereld. Ik heb zelf geen
problemen meegemaakt binnen mijn tennisclub.
Er zijn ook veel homo’s in mijn tennisclub.
Weet je zeker dat het niet gewoon
een gay tennisclub is?
[lacht] Nee, maar onze club telt gewoon heel
veel homo’s. Terugkomend op wat ik net zei: in
teamsporten zoals voetbal is homoseksualiteit
nog wel een groot probleem en daar wil ik mij
helemaal voor inzetten. Dat gaat natuurlijk niet
alleen. Ik heb daar ook de steun en inzet van
sportverenigingen, clubs en sporters voor nodig.
En de hulp van de media om de winsten die we
boeken meer zichtbaar te maken en om ervoor
te zorgen dat dit thema vaker besproken wordt,
opdat de onwetendheid steeds meer verdwijnt
en de acceptatie van holebi’s in de sportwereld
toeneemt. Ik heb tijdens de competitie al samengewerkt
met Sports4every1, maar dat was nog
in beperkte mate. Het komende jaar gaan we
zeker meer invullen en gaan we samen zitten en
een goed plan uitschrijven en dan ook uitvoeren.
Het mag niet alleen bij woorden blijven. Zo wil
ik onder andere met de voetbalbond van België
samen zitten. Het zou bijvoorbeeld top zijn als
we in de eerste klasse bij een topmatch de aftrap
mogen geven, dat is een ontzettend duidelijk
teken tegen homofobie in de sportwereld.
Je hebt de afgelopen maanden een
intensieve training doorstaan, fysiek
en mentaal. Wat is het belangrijkste
wat je in deze periode geleerd
hebt? Behalve natuurlijk een flink
staaltje dansen, zoals we tijdens de
finaleshow hebben kunnen zien.
Poe, dat vind ik lastig om te zeggen, we hebben
echt heel veel dingen meegemaakt en geleerd.
Maar het dansen was inderdaad heel leuk. [Joris
wijst op een armbandje om zijn pols] De dochter
van onze choreografe heeft dit armbandje voor
mij gemaakt. Ik heb het, zoals ik haar beloofd
had, de hele nale gedragen en dat heeft me
geen windeieren gelegd [lacht]. Ik heb het
stiekem altijd al willen doen, maar ik durfde
niet door te zetten. Ik was bang dat ik als enige
jongen tussen een hele groep meiden zou staan.
Ik ging weleens met een vriendin mee naar een
Zumba-les, maar daar hield het wel mee op.
Homofobie zit soms deels nog in onszelf. Ik
durfde niet te gaan dansen, omdat ik dan het
risico liep een van de enige jongens te zijn. Maar
wat maakt dat nu uit? We zouden ons daar niets
van aan moeten trekken. Daarbij, binnenkort
zijn er volgens mij meer jongens dan meiden die
dansen.
Door tv-shows die zich op dans
focussen bedoel je?
Precies. Bij So You Think You Can Dance barst
het van de jongens, en die zijn zeker weten
niet allemaal homo. Er zijn zelfs mindere
homoseksuele dan heteroseksuele jongens
bij, vermoed ik. Veel van de vooroordelen,
bijvoorbeeld dat dans voor meisjes zou zijn,
heersen ook gewoon onder holebi’s.
Is er in het drukke leven van deze
Mister Gay nog ruimte voor een
mister?
Momenteel ben ik single en van mij mag dat nog
wel even duren. Ik sta er wel voor open, maar op
dit moment ben ik stabiel en heb ik mijn vrijheid.
We zullen een disclaimer bij
het interview plaatsen met
de waarschuwing dat je een
beschikbaar, doch zeer druk bezet
man bent. En nu, op vakantie?
Verre van helaas. Morgen begin ik aan een
summer school: twee weken vol lessen en
activiteiten en daarna gaat het werk gewoon
weer door. Mijn eerste vakantie wordt vermoed
ik een werkvakantie: de Mister Gay Worldcompetitie
in Rome.
Wil jij volgend jaar het stokje van Willem
overnemen? Houd dan de website
www.mistergayvlaanderen.be goed in de
gaten!
Mister Gay
Dramatiek
Een Mister/Missverkiezing is niets zonder
een stukje drama, dat leerde Sandra Bullock
ons al in Miss Congeniality. Mister
Gay Vlaanderen 2014 begon aanvankelijk
met 12 kandidaten, maar net als
vorig jaar, heeft een van de kandidaten
voor de naleshow zijn biezen moeten
pakken. Antwerpenaar Tom Smets (foto)
werd uit de competitie geplaatst nadat
hij medekandidaat Jordy De Smedt
onjuist zou hebben behandeld. Tevens
beschuldigde Smets organisator Bram
Bierkens van seksuele intimidatie. We
vroegen Bierkens en medeorganisator/
partner Ivan Denis om een reactie.
BIERKENS: ‘Wij als organisatie stellen bepaalde
voorwaarden. Wij vragen onze kandidaten niet
veel, behalve inzet en motivatie en het delen
van de visie van het MGV-concept. Als je daar
niet aan kunt voldoen, dan hoor je niet thuis in
deze verkiezing. Het heeft dan geen nut om aan
zo iemand weken, maanden te besteden. Wat
betreft de seksuele intimidatie: de jongeman is
ondertussen veroordeeld voor zijn opmerkingen.
Je kunt natuurlijk van alles rondbazuinen,
maar dat moet je die opmerkingen ook durven
herhalen voor de rechter. Daar heeft hij de kans
voor gekregen en hij is nog vóór de verkiezing
veroordeeld. Voor de medekandidaten die dat
allemaal hebben moeten lezen in roddelblaadjes,
kan ik me voorstellen dat het even schrikken is
geweest. Wij zijn als organisatie vooral erg blij
dat we een team van kandidaten achter ons hadden
staan die zeiden let’s go for it. We hebben
de beslissing om Tom uit de competitie te zetten
met bepaalde redenen genomen. De andere
kandidaten hebben vervolgens ieder nog meer
gegeven om te laten zien dat we een team zijn.’
DENIS: ‘Zo’n situatie kost heel veel energie, ook
van de andere kandidaten. De beste reactie op
het tumult was volgens ons om ons beste beentje
voor te zetten. Dat gezegd hebbende, zullen
er altijd mensen zijn die het drama leuker vinden
dan de inhoud van de verkiezing.’
11