De Wens der Eeuwen door Ellen White

is”. Door te spreken over Christus’ zeldzame gaven als leraar, en ook over Zijn buitengewone kracht
om wonderen te verrichten, hoopte hij de weg vrij te maken voor zijn gesprek. Zijn woorden waren
bedoeld om vertrouwen uit te drukken en uit te lokken; maar in werkelijkheid drukten ze ongeloof uit.
Hij erkende niet, dat Jezus de Messias was, maar alleen een leraar die van God gezonden was.
In plaats van deze begroeting te erkennen, richtte Jezus Zijn ogen op de spreker, alsof Hij tot in zijn
ziel las. In Zijn oneindige wijsheid zag Hij een zoeker naar waarheid voor Hem staan. Hij kende het
doel van dit bezoek, en met het verlangen de overtuiging, die in het hart van Zijn toehoorder reeds
aanwezig was, te versterken, ging Hij meteen op het doel af, door plechtig maar vriendelijk te zeggen:
“Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u, tenzij iemand wederom (grondtekst: van boven) geboren wordt, kan
hij het koninkrijk Gods niet zien”.
Nicodemus was tot de Here gekomen met de gedachte met Hem in discussie te kunnen treden, maar
Jezus legde de grondslag van de beginselen der waarheid bloot. Hij zei tot Nicodemus: U hebt niet
zozeer theoretische kennis nodig als geestelijke wedergeboorte. U behoeft uw nieuwsgierigheid niet
bevredigd te zien, maar u moet een nieuw hart hebben. U moet een nieuw leven ontvangen van Boven
voordat u de hemelse dingen op hun juiste waarde kunt schatten. Totdat die verandering plaatsvindt
en alle dingen nieuw maakt, zal er voor u geen enkel heilzaam nut voortkomen uit een gesprek met
Mij over Mijn gezag en Mijn zending.
Nicodemus had de prediking van Johannes de Doper gehoord over berouw en doop, en hoe deze het
volk wees op Hem Die zou dopen met de Heilige Geest. Hijzelf had gevoeld dat er in geestelijk opzicht
iets ontbrak bij de Joden, dat zij in hoge mate beheerst werden door kwezelarij en wereldse eerzucht.
Hij had gehoopt op een betere toestand bij de komst van de Messias. Toch had de hartdoorzoekende
boodschap van de Doper in hem geen overtuiging van zonde teweeggebracht. Hij was een strenge
Farizeeër, en ging prat op zijn goede werken. Hij was overal geacht om zijn welwillendheid en zijn
milddadigheid bij het ondersteunen van de tempeldienst, en hij was ervan overtuigd, dat hij in de gunst
stond bij God. Hij was zeer verbaasd bij de gedachte aan een koninkrijk dat zo rein was, dat hij het in
zijn tegenwoordige toestand niet zou kunnen zien.
De beeldspraak van de wedergeboorte, die Jezus hier gebruikte, was niet geheel onbekend voor
Nicodemus. Mensen die van het heidendom juist bekeerd waren tot het geloof van Israël, werden
dikwijls vergeleken met pasgeboren kinderen. Daarom moet hij begrepen hebben, dat de woorden van
Jezus niet letterlijk opgevat moesten worden. Maar krachtens zijn geboorte als Israëliet, meende hij
dat hij zeker kon zijn van een plaats in het koninkrijk Gods. Hij meende dat hij niet veranderd behoefde
te worden. Daarom was hij zo verrast over de woorden van de Heiland. Hij ergerde zich eraan, dat ze
zo sterk op hemzelf van toepassing waren. De trots van de Farizeeër streed tegen het eerlijk verlangen
van de zoeker naar waarheid. Hij verbaasde zich erover, dat Christus tot hem sprak zoals Hij deed,
zonder zijn positie als overste in Israël te ontzien.
Overrompeld in zijn houding vol zelfvertrouwen, antwoordde hij Christus met woorden vol ironie:
“Hoe kan een mens geboren worden als hij oud is?” Evenals vele anderen doen wanneer een snijdende
waarheid tot hun geweten doordringt, openbaarde hij het feit, dat de natuurlijke mens de dingen van
97