De Wens der Eeuwen door Ellen White

Hoofdstuk 13—De overwinning
“Toen nam de duivel Hem mede naar de heilige stad en hij stelde Hem op de rand van het dak des
tempels, en zeide tot Hem: Indien Gij Gods Zoon zijt, werp Uzelf dan naar beneden; er staat immers
geschreven: Aan Zijn engelen zal Hij opdracht geven aangaande U, en op de handen zullen zij U
dragen, opdat gij Uw voet niet aan een steen stoot”.
Nu meent Satan, dat hij Jezus tegemoet is getreden op Zijn eigen terrein. De geslepen vijand brengt
zelf woorden naar voren die uit Gods mond zijn voortgekomen. Hij doet zich nog steeds voor als een
engel des lichts, en hij maakt het duidelijk, dat hij vertrouwd is met de Schriften en de draagkracht
begrijpt van wat er geschreven staat. Zoals Jezus tevoren het Woord van God had gebruikt om Zijn
geloof te bevestigen, zo gebruikt de verleider dat Woord nu om zijn bedrog kracht bij te zetten. Hij
beweert, dat hij alleen de trouw van Jezus op de proef heeft willen stellen, en nu prijst hij zijn
standvastigheid. Daar de Heiland vertrouwen in God getoond heeft, dringt de Satan erop aan, dat Hij
nog een bewijs zal geven van Zijn geloof.
Maar weer wordt de verzoeking voorafgegaan door dat wantrouwende: “Indien Gij Gods Zoon zijt”.
Christus werd in de verleiding gebracht om te antwoorden op dat “indien”, maar Hij weigerde ook
maar de geringste twijfel te accepteren. Hij wilde Zijn leven niet in gevaar brengen om Satan een
bewijs te geven.
De verleider meende dat hij gebruik zou kunnen maken van de menselijke natuur van Christus en dat
hij Hem tot aanmatiging zou kunnen aanzetten. Maar hoewel Satan kan aandringen, kan hij niemand
dwingen tot zondigen. Hij zei tot Jezus: “Werp Uzelf dan naar beneden”, daar hij wist dat hij Hem er
niet zou kunnen afwerpen; want dan zou God tussenbeide komen om Hem te verlossen. Indien Christus
niet zou toegeven aan de verzoeking, zou Hij niet overwonnen kunnen worden. Alle macht op aarde
en in de hel konden Hem niet dwingen om in de geringste mate af te wijken van de wil Zijns Vaders.
De verleider kan ons nooit dwingen om kwaad te doen. Hij kan geen macht uitoefenen over iemands
geest tenzij die persoon zichzelf onder zijn macht heeft gesteld. De wil moet toegeven, het geloof moet
Christus loslaten, voordat Satan macht over ons kan uitoefenen. Maar ieder zondig verlangen dat wij
koesteren, geeft hem houvast. Ieder punt waarin wij falen te voldoen aan de goddelijke maatstaf, is
een open deur waardoor Satan kan binnenkomen om ons te verleiden en te vernietigen. En iedere
mislukking of nederlaag van ons geeft hem de gelegenheid om Christus te smaden.
Toen Satan de belofte citeerde: “Hij zal aangaande U Zijn engelen gebieden”, liet hij de volgende
woorden weg: “dat zij U behoeden op al uw wegen”, dat wil zeggen op alle wegen die God verkiest.
Jezus weigerde af te wijken van het pad der gehoorzaamheid. Terwijl Hij een volkomen vertrouwen
in Zijn Vader toonde, wilde Hij toch niet, zonder dat Hij daartoe de opdracht kreeg, Zichzelf in een
positie brengen die tussenkomst van Zijn Vader noodzakelijk zou maken om Hem van de dood te
redden. Hij wilde de Voorzienigheid niet dwingen Hem te redden, en op deze wijze te kort schieten in
Zijn poging de mens een volmaakt voorbeeld te geven van vertrouwen en onderwerping.
67