De Wens der Eeuwen door Ellen White

verricht ten behoeve van Zichzelf. Zijn wonderbare daden waren alle tot heil van anderen. Hoewel
Jezus van het begin aan Satan herkende, werd Hij er niet toe verleid met hem de strijd aan te binden.
Gesterkt door de herinnering aan de stem uit de hemel, rustte Hij in de liefde Zijns Vaders. Hij wilde
niet onderhandelen als het verzoeking betrof.
Jezus trad Satan tegemoet met de woorden der Schrift. “Er staat geschreven”, zei Hij. In iedere
verzoeking was Zijn strijdwapen het Woord van God. Satan vroeg van Christus een wonder als teken
dat Hij de Zoon van God was. Maar dat wat sterker is dan alle wonderen, een vast vertrouwen op het
“Zo zegt de Here”, was een teken dat niet kon worden weerlegd. Zolang Christus op Zijn standpunt
bleef staan, kon de verleider geen voordeel behalen.
Juist op het ogenblik dat Christus het zwakst was, werd Hij in de hevigste verleidingen gebracht. Op
die wijze meende Satan te zullen overwinnen. Door deze omzichtigheid had hij de overwinning op de
mensen behaald. Wanneer de kracht afnam, en de wilskracht verzwakte, en het geloof niet langer meer
in God rustte, werden degenen die lang en moedig voor het goede hadden standgehouden, overwonnen.
Mozes was afgemat door de veertig jaren zwerven met Israël, toen voor een ogenblik zijn geloof de
oneindige kracht losliet. Hij faalde juist op de grens van het beloofde land. Zo was het ook met Elia,
die onversaagd voor koning Achab had gestaan, die aan het hoofd van vierhonderdvijftig Baälpriesters
het tegen het gehele volk van Israël had opgenomen. Na die verschrikkelijke dag op de Karmel, toen
de valse profeten waren gedood en het volk weer trouw aan God had beloofd, vluchtte Elia, na de
bedreigingen van de afgodische Izebel, voor zijn leven. Zo heeft Satan van de zwakheid van de mensen
gebruik gemaakt. En hij werkt nog op dezelfde manier. Telkens wanneer iemand door moeilijkheden
is omringd, door de omstandigheden van zijn stuk gebracht, of wanneer hij te lijden heeft door armoede
of ellende, is Satan in de buurt om te verzoeken en te verleiden. Hij valt de zwakke punten van ons
karakter aan. Hij tracht ons vertrouwen in God, Die het toelaat, dat er zulke toestanden bestaan, aan
het wankelen te brengen. Wij worden in de verzoeking gebracht God te wantrouwen, te twijfelen aan
Zijn liefde. Dikwijls komt de verleider tot ons zoals hij tot Christus kwam, door ons onze eigen
zwakheid en gebreken voor te houden. Hij hoopt de ziel te ontmoedigen en ons contact met God te
verbreken. Dan is hij zeker van zijn prooi. Wanneer wij hem tegemoet treden zoals Jezus dat deed,
kunnen we aan menige nederlaag ontsnappen. Door met de vijand te onderhandelen, geven we hem
voordeel.
Toen Christus tot de verleider zei: “Niet alleen van brood zal de mens leven, maar van alle woord dat
uit de mond Gods uitgaat”, herhaalde Hij de woorden, die meer dan veertienhonderd jaar geleden door
Hem tot Israël gezegd waren: “Gedenk dan heel de weg waarop de Here, uw God, u deze veertig jaar
in de woestijn heeft geleid... Ja, Hij verootmoedigde u, deed u honger lijden en gaf u het manna te eten,
dat gij niet kendet en dat ook uw vaderen niet gekend hadden, om te doen weten dat de mens niet alleen
van brood leeft, maar dat de mens leeft van alles wat uit de mond des Heren uitgaat”. In de woestijn,
toen er niets meer voor hun levensonderhoud voorhanden was, had God Zijn volk het manna uit de
hemel gezonden; en er werd voortdurend voldoende gegeven. Deze voorziening was gegeven om hun
te leren dat, zolang ze op God vertrouwden en in Zijn wegen wandelden, Hij hen niet zou verlaten. Nu
bracht de Heiland de les die Hij aan Israël had geleerd, in de praktijk. Door het woord van God was
hulp gegeven aan het Hebreeuwse leger, en door datzelfde woord zou die hulp nu aan Jezus worden
gegeven. Hij wachtte Gods tijd af dat uitkomst gebracht zou worden. Hij bevond Zich in
64