De Wens der Eeuwen door Ellen White

Toen de discipelen naar Jeruzalem terugkeerden, zagen de mensen hen zeer verwonderd aan. Na de
berechting en kruisiging van Christus had men gedacht dat zij terneergeslagen en beschaamd zouden
zijn. Hun, vijanden verwachtten op hun gelaat een uitdrukking van smart en verslagenheid te zien. In
plaats daarvan was er slechts blijdschap en triomf. Hun gelaat straalde van een geluk dat niet van deze
aarde was. Zij treurden niet over teleurgestelde verwachtingen, maar waren vol lof en dankzegging
aan God. Met blijdschap vertelden zij het heerlijke verhaal van Christus’ opstanding en Zijn
hemelvaart, en hun getuigenis werd door velen aange-nomen.
De discipelen hadden nu geen wantrouwen meer in de toekomst. Zij wisten dat Jezus in de hemel was,
en dat Zijn medegevoel nog met hen was. Zij wisten dat zij een Vriend hadden op de troon van God,
en zij waren verlangend hun gebeden in de naam van Jezus voor de Vader te brengen. In plechtig
ontzag bogen zij zich neer tot gebed, terwijl ze de verzekering herhaalden: “Als gij de Vader om iets
bidt, zal Hij het u geven in Mijn naam. Tot nog toe hebt gij niet om iets gebeden in Mijn naam; bidt
en gij zult ontvangen, opdat uw blijdschap vervuld zij”. Zij strekten de hand des geloofs steeds hoger
uit, met de machtige bede: “Christus Jezus is de gestorvene, wat meer is, de opgewekte, Die ter
rechterhand Gods is, Die ook voor ons pleit”. En Pinksteren bracht hun de volheid van vreugde door
de tegenwoordigheid van de Trooster, juist zoals Christus had beloofd.
De gehele hemel wachtte om de Heiland in de hemelse hoven welkom te heten. Toen Hij opvoer, ging
Hij vooraan, en de menigte van gevangenen die bij Zijn opstanding uit hun graf bevrijd waren, volgde
Hem. De hemelse legerscharen sloten zich met gejuich en lofprijzingen en hemels gezang bij de
vreugdevolle stoet aan.
Als zij de stad Gods naderen, weerklinkt de oproep van de Hem begeleidende engelen: “Heft, poorten,
uw hoofden omhoog, en verheft u, gij aloude ingangen, opdat de Koning der ere inga”. Vol vreugde
antwoorden de wachters: ”Wie is toch de Koning der ere?” Dit zeggen zij, niet omdat zij niet weten
Wie Hij is, maar omdat zij het antwoord willen horen, de verheven lof: ”De Here, sterk en geweldig,
de Here, geweldig in de strijd.
Heft, poorten, uw hoofden omhoog, en verheft ze, gij aloude ingangen, opdat de Koning der ere inga”.
Weer wordt de uitdaging gehoord: ”Wie is Hij toch, de Koning der ere?” want het vermoeit de engelen
nooit, te horen hoe Zijn naam wordt verheerlijkt. De engelen die Hem begeleiden geven ten
antwoord: ”De Here der heerscharen, Hij is de Koning der ere”.
Dan worden de poorten van de stad Gods wijd geopend, en de schare van engelen stroomt onder het
geluid van meeslepende muziek door de ingangen. Daar is de troon, omgeven door de regenboog der
belofte. Daar zijn de cherubijnen en serafijnen. De bevelhebbers van de engelenscharen, de zonen
Gods, de vertegenwoordigers van de niet gevallen werelden, zijn bijeengekomen. De hemelse raad,
voor welke Lucifer God en Zijn Zoon had beschuldigd, de vertegenwoordigers van die zondeloze
werelden waarover Satan de heerschappij meende te verkrijgen, zij zijn daar allen om de Verlosser
welkom te heten. Zij verlangen Zijn triomf te vieren en hun Koning te verheerlijken.
543