De Wens der Eeuwen door Ellen White

dit had hun Meester ook verdragen, en zij mochten deze niet ont-vluchten. De genade moest het eerst
aan de moordenaars van de Heiland worden aangeboden.
En er waren in Jeruzalem vele mensen die in het geheim in Jezus hadden geloofd en velen die door de
priesters en oversten waren misleid. Ook aan dezen moest het evangelie worden gebracht. Zij moesten
tot berouw worden geroepen. De heerlijke waarheid, dat door Christus alleen ver-geving van zonden
kon worden verkregen, moest tot klaarheid worden gebracht. Terwijl geheel Jeruzalem in beroering
was door de opwindende gebeurtenissen van de laatste weken, zou de prediking van het evangelie de
diepste indruk maken.
Maar het werk zou daar niet eindigen. Het zou tot de einden der aarde worden uitgebreid. Tot Zijn
discipelen zei Christus: Gij zijt getuigen geweest van Mijn leven van zelfopoffering. Gij zijt getuigen
geweest van de moeiten die Ik voor Israël heb gedaan. Hoewel zij niet tot Mij wilden komen om
behouden te worden, hoewel de priesters en oversten naar willekeur met Mij hebben gehandeld,
hoewel zij Mij, zoals de Schriften hadden voorzegd, verworpen hebben, zullen zij toch nog een andere
gelegenheid krijgen om de Zoon van God aan te nemen. Gij hebt gezien, dat allen die tot Mij komen
en hun zonden belijden, vrijelijk door Mij worden ontvangen. Wie tot Mij komt, zal Ik geenszins
uitwerpen. Allen die willen, kunnen met God verzoend worden en het eeuwige leven ontvangen. Aan
u, Mijn discipelen, draag Ik deze boodschap van genade op. Zij moest eerst aan Israël worden
bekendgemaakt en dan aan alle natiën, tongen en volkeren. Ze moet aan de Joden en aan de Heidenen
worden verteld. Allen die geloven, moeten in één gemeente worden bijeengebracht.
Door middel van de gave van de Heilige Geest zouden de discipelen een wonderbare kracht ontvangen.
Hun getuigenis zou door wonderen en tekenen worden bevestigd. Er zouden wonderen worden verricht,
niet alleen door de apostelen, maar ook door degenen die hun boodschap aannamen. Jezus zei: “In
Mijn naam zullen zij boze geesten uitdrijven, in nieuwe tongen zullen zij spreken, slangen zullen zij
opnemen, en zelfs indien zij iets dodelijks drinken, zal het hun geen schade doen; op zieken zullen zij
de handen leggen en zij zullen genezen worden”.
In die tijd werd dikwijls vergiftiging toegepast. Gewetenloze mensen aarzelden niet om door dit middel
mensen die hun eerzucht in de weg stonden, uit de weg te ruimen. Jezus wist, dat het leven van Zijn
disci-pelen aan dit gevaar zou blootstaan. Door Zijn getuigen ter dood te brengen, zouden velen menen
Gode een dienst te bewijzen. Daarom beloofde Hij hun bescherming tegen dit gevaar.
De discipelen zouden dezelfde macht bezitten die Jezus had, om “alle ziekte en kwaal onder het volk”
te genezen. Door in Zijn naam de kwalen van het lichaam te genezen, zouden zij getuigen van Zijn
macht om de ziel te genezen. En nu werd hun een nieuwe gave beloofd. De discipelen zouden onder
andere volkeren prediken, en zij zouden macht ontvangen om in andere talen te spreken. De apostelen
en degenen die bij hen behoorden, waren ongeletterde mensen, maar door de uitstorting van de Geest
op de Pinksterdag werd hun rede, hetzij in hun eigen of in een vreemde taal gesproken, zuiver,
eenvoudig en juist, zowel in woord als in uitspraak.
Zo gaf Christus Zijn discipelen hun opdracht. Hij trof alle voorzieningen voor de vooruitgang van het
werk en nam Zelf de verantwoordelijkheid voor het welslagen daarvan op Zich. Zo lang ze Zijn woord
534