De Wens der Eeuwen door Ellen White

stand worden gebracht. Door het geloof werd het kind der belofte gegeven. Door het geloof wordt het
geestelijk leven verkregen en worden we in staat gesteld de werken der gerechtigheid te werken.
Op de vraag van Zacharias antwoordde de engel: “Ik ben Gabriël, die voor Gods aangezicht sta, en ik
ben uitgezonden om tot u te spreken en u deze blijmare te verkondigen”. Vijfhonderd jaar tevoren had
Gabriël aan Daniël het profetische tijdperk bekendgemaakt dat zich zou uitstrekken tot de komst van
de Messias. De wetenschap dat het einde van dat tijdperk nabij was, had Zacharias ertoe gebracht te
bidden om de komst van de Messias. En nu was dezelfde boodschapper, door wie de profetie gege ven
was, gekomen om de vervulling daarvan aan te kondigen.
De woorden van de engel: “Ik ben Gabriël, die voor Gods aangezicht sta”, tonen aan dat hij in de
hemelse hoven een zeer eervolle positie bekleedt. Toen hij met een boodschap naar Daniël kwam, zei
hij: “Niet één staat mij vastberaden tegen hen terzijde, behalve uw vorst Michaël (Christus)”. De
Heiland spreekt over Gabriël in de Openbaring, wanneer Hij zegt: “Welke Hij door de zending van
Zijn engel aan Zijn dienstknecht Johannes heeft te kennen gegeven”. En aan Johannes verklaarde de
engel: “Ik ben een mededienstknecht van u en van uw broederen de profeten”. Welk een heerlijke
gedachte dat de engel die in eer na de Zoon van God komt, degene is die werd uitgekozen om Gods
plannen aan de zondige mensen te openbaren.
Zacharias had te kennen gegeven dat hij aan de woorden van de engel twijfelde. Hij zou niet meer
mogen spreken totdat ze vervuld waren. “Zie”, zei de engel, “gij zult zwijgen... tot de dag toe, dat deze
dingen geschieden, omdat gij mijn woorden niet geloofd hebt, die op hun tijd in vervulling zullen
gaan”. Het was de taak van de priester bij het verrichten van zijn dienst om te bidden om vergiffenis
van openbare en nationale zonden, en voor de komst van de Messias; maar toen Zacharias trachtte dit
te doen, kon hij geen woord uitbrengen.
Toen hij naar voren trad om het volk te zegenen, “wenkte hij hun toe en bleef stom”. Ze hadden lang
gewacht, en ze begonnen te vrezen, dat hij neergeveld zou zijn door het oordeel Gods. Maar toen hij
uit het heiligdom naar buiten trad, straalde zijn gezicht met de heerlijkheid des Heren “en zij begrepen,
dat hij in de tempel een gezicht gezien had”. Zacharias maakte hen duidelijk, wat hij gezien en gehoord
had, en “toen de dagen van zijn dienst vervuld waren”, “vertrok hij naar zijn huis”.
Spoedig na de geboorte van het beloofde kind werd de tong van de vader losgemaakt, “en hij sprak,
God lovende. En over allen die in hun nabijheid woonden, kwam vrees, en in het gehele bergland van
Judea werden al deze dingen besproken. En allen die het hoorden, namen het ter harte en zeiden: Wat
zal er van dit kind worden?” Dit alles was bedoeld om de aandacht te vestigen op de komst van de
Messias, voor Wie Johannes de weg moest bereiden.
De Heilige Geest rustte op Zacharias, en met de volgende prachtige woorden profeteerde hij aangaande
de zending van zijn zoon:
“En gij, kind, zult een profeet des Allerhoogsten heten ; want gij zult uitgaan voor het aangezicht des
Heren, om Zijn wegen te bereiden, om aan Zijn volk te geven kennis van heil in de vergeving hunner
zonden, door de innerlijke barmhartigheid van onze God, waarmede de Opgang uit de hoogte naar ons
48