De Wens der Eeuwen door Ellen White

Hoofdstuk 77—In het gerechtsgebouw van Pilatus
In het gerechtsgebouw van Pilatus, de Romeinse stadhouder, staat Christus, gebonden als een
gevangene. Rond Hem staat de wacht van soldaten, en de hal vult zich snel met toeschouwers. Buiten
de ingang bevinden zich de rechters van het Sanhedrin, priesters, oversten, oudsten en de menigte.
Nadat Jezus was veroordeeld, was de raad van het Sanhedrin naar Pilatus gekomen om het vonnis te
zien bevestigd en uitgevoerd. Maar deze Joodse ambtsdragers wilden het Romeinse gerechtsgebouw
niet binnengaan. Volgens hun ceremoniële wet zouden zij daardoor worden verontreinigd, en zo
verhinderd zijn aan het feest van het Pascha deel te nemen. In hun verblinding zagen zij niet dat
moordzuchtige haat hun harten had verontreinigd. Zij zagen niet dat Christus het ware Paaslam was,
en aangezien zij Hem hadden verworpen, had het grote feest voor hen zijn betekenis verloren.
Toen de Heiland het gerechtsgebouw werd binnengeleid, keek Pilatus Hem onvriendelijk aan. De
Romeinse stadhouder was haastig uit zijn slaapkamer geroepen, en hij besloot zijn werk zo snel
mogelijk te verrichten. Hij was gereed de gevangene met gezaghebbende strengheid te behandelen.
Hij nam zijn strengste houding aan en wendde zich om ten einde te zien wat voor man hij moest
verhoren, voor wie hij zo vroeg uit zijn rust was gehaald. Hij wist dat het iemand moest zijn die de
Joodse gezagdragers gaarne snel verhoord en gestraft wilden zien.
Pilatus keek naar de mannen die Jezus bewaakten, en toen bleef zijn blik onderzoekend op Jezus rusten.
Hij moest tegen allerlei misdadigers optreden; maar nooit tevoren was er een man voor hem geleid die
zozeer de kentekenen droeg van goedheid en adel. Op Zijn gelaat zag hij geen spoor van schuld, geen
uitdrukking van angst, geen uitdaging of verzet. Hij zag een man met een kalme, waardige houding,
wiens gelaat niet de kenmerken droeg van een misdadiger, maar het stempel des hemels.
De verschijning van Christus maakte een gunstige indruk op Pilatus. Zijn betere natuur kwam boven.
Hij had gehoord van Jezus en Zijn werken. Zijn vrouw had hem iets verteld over de wonderwerken die
werden verricht door de Galilese profeet, die de zieken genas en de doden opwekte. Nu herleefde dit
alles als een droom in de gedachten van Pilatus. Hij herinnerde zich de geruchten die hij uit
verschillende bronnen had vernomen. Hij besloot aan de Joden te vragen, waarvan zij de gevangene
beschuldigden.
Wie is deze Man, en waarom hebt gij Hem hier gebracht? zei hij. Welke beschuldiging brengt gij tegen
Hem in? De Joden werden in de war gebracht. Daar zij wisten dat zij hun beschuldiginge n tegen
Christus niet konden bewijzen, wensten zij geen openbaar verhoor. Zij antwoordden, dat Hij een
bedrieger was, die Jezus van Nazareth heette.
Opnieuw vroeg Pilatus: “Welke aanklacht brengt gij tegen deze Mens in?” De priesters antwoordden
niet op deze vraag, maar zeiden de volgende woorden waaruit hun ergernis bleek: “Indien Hij geen
boosdoener was, zouden wij Hem niet aan u overleveren”. Wanneer zij die het Sanhedrin vormen, de
vooraanstaande mannen van het volk, u een man brengen waarvan zij van oordeel zijn dat hij de dood
verdient, is het dan nodig naar een aanklacht tegen hem te vragen? Zij hoopten indruk te maken op
Pilatus door hem hun belangrijkheid te doen gevoelen, en hem op deze wijze ertoe te brengen hun
470