De Wens der Eeuwen door Ellen White

tekortkomingen en daarover treuren. Zij moeten niet stilstaan bij de godsdienstige ervaring die zij in
het verleden hebben gemaakt, hetzij die ervaring nu verheffend of neerdrukkend is geweest. Zij moeten
niet terugdenken aan de verschillen tussen hen en hun broeders. De voorbereidingsdienst heeft dit alles
omvat. Het zelfonderzoek, de belijdenis van zonden, het bijleggen van geschillen, dit alles heeft
plaatsgevonden. Nu komen zij om Christus te ontmoeten. Zij moeten niet in de schaduw van het kruis
staan, maar in het reddende licht daarvan. Zij moeten hun ziel openstellen voor de heldere stralen van
de Zon der Gerechtigheid. Met harten gereinigd door het dierbare bloed van Christus, in het volledige
besef van Zijn tegenwoordigheid, hoewel Hij niet wordt gezien, zullen ze Zijn woorden horen: “Vrede
laat Ik u, Mijn vrede geef Ik u; niet gelijk de wereld die geeft, geef Ik hem u”.
Onze Here zegt: Wanneer u overtuigd is van uw zonden, bedenk dan, dat Ik voor u gestorven ben.
Wanneer u verdrukt en vervolgd wordt en om Mijnentwille en ter wille van het evangelie moet lijden,
denk dan aan Mijn liefde, die zó groot is, dat Ik voor u Mijn leven gaf. Wanneer uw plichten streng en
hard lijken, en uw lasten te zwaar om te dragen, bedenk dan, dat Ik om uwentwille het kruis heb
gedragen en de schande niet heb geacht. Wanneer uw hart terugdeinst voor het toetsende gericht,
bedenk dan, dat uw Verlosser leeft om voor u te pleiten.
De dienst van het Avondmaal wijst op de tweede komst van Christus. Die was bestemd om deze hoop
in de gedachten van de discipelen levendig te houden. Steeds wanneer zij bijeenkwamen om Zijn dood
te gedenken, brachten zij zich weer in herinnering: “Hij nam een beker, sprak de dankzegging uit en
gaf hun die en zeide: Drinkt allen daaruit. Want dit is het bloed van Mijn verbond, dat voor velen
vergoten wordt tot vergeving van zonden. Doch Ik zeg u, Ik zal van nu aan voorzeker niet meer van
deze vrucht van de wijnstok drinken, tot op die dag, dat Ik haar met u nieuw zal drinken in het
koninkrijk Mijns Vaders”.21 Toen zij werden vervolgd, vonden zij troost in de hoop op de wederkomst
van hun Here. Onuitsprekelijk dierbaar was voor hen de gedachte: “Zo dikwijls gij dit brood eet en de
beker drinkt, verkondigt gij de dood des Heren, totdat Hij komt”.
Dit zijn de dingen die wij nooit moeten vergeten. De liefde van Jezus, met haar alles overheersende
macht, moet levendig in onze herinnering worden gehouden. Christus heeft deze dienst ingesteld,
opdat deze tot ons hart zou spreken over de liefde Gods, die om onzentwille tot uitdrukking werd
gebracht. Er kan geen eenheid bestaan tussen onze zielen en God dan alleen door Christus. De eenheid
en liefde tussen broeders moeten worden gesmeed en vereeuwigd door de liefde van Jezus. En niets
minder dan de dood van Christus kon Zijn liefde tot een verzoening voor ons maken. Alleen door Zijn
dood kunnen wij met vreugde uitzien naar Zijn tweede komst. Zijn offer is het middelpunt van onze
hoop. Daarop moeten wij ons geloof bouwen.
De inzettingen die wijzen op de vernedering en het lijden van onze Here, worden te veel als een
formaliteit beschouwd. Zij werden met een bepaalde bedoeling gegeven. Onze zintuigen moeten
worden aangespoord om het geheimenis der godzaligheid aan te grijpen. Het is het voorrecht van allen
veel meer te begrijpen van het verzoenend lijden van Christus dan we doen. “Gelijk Mozes de slang
in de woestijn verhoogd heeft”, zó is de Zoon des mensen verhoogd, “opdat een ieder die gelooft, in
Hem eeuwig leven hebbe”.23 Wij moeten zien op het kruis van Golgotha, waaraan onze stervende
Heiland hangt. Onze eeuwige belangen eisen, dat wij geloof in Christus tonen.
429