De Wens der Eeuwen door Ellen White

In de dagen van Christus was dit feest bij de meeste mensen vervlakt tot een vormendienst. Maar wat
een betekenis had het voor de Zoon van God!
Voor de eerste maal aanschouwde het kind Jezus de tempel. Hij zag de in het wit geklede priesters die
hun plechtige dienst verrichtten. Hij zag het bloedende offer op het brandofferaltaar. Met hen die
gekomen waren om te aanbidden, boog Hij zich ih gebed, terwijl een wolk van wierook op-steeg naar
God. Hij was getuige van de indrukwekkende plechtigheden van de Paschadienst. Iedere dag zag Hij
duidelijker de betekenis daarvan. Iedere handeling scheen met Zijn eigen leven verbonden te zijn.
Nieuwe beweeggronden werden in Hem wakker. Stil en geheel erdoor in beslag genomen scheen Hij
een groot probleem te bestuderen. De verborgenheid van Zijn zending opende zich voor de Heiland.
Verdiept in de overpeinzing van deze dingen, bleef Hij niet naast Zijn ouders. Hij wilde alleen zijn.
Toen de paschadiensten voorbij waren, bleef Hij in de voorhoven van de tempel toeven, en toen de
tempelgangers uit Jeruzalem wegtrokken, werd Hij achtergelaten.
Met dit bezoek aan Jeruzalem wilden de ouders van Jezus Hem met de grote leraars van Israël in
contact brengen. Hoewel Hij tot in de kleinste bijzonderheden aan het Woord van God gehoorzaam
was, richtte Hij zich niet naar de inzettingen en gebruiken van de rabbi’s. Jozef en Maria hoopten, dat
Hij ertoe gebracht zou worden de geleerde rabbi’s te eerbiedigen en meer acht zou gaan slaan op hun
eisen. Maar in de tempel was Jezus door God onderwezen. Dat wat Hij ontvangen had, begon Hij
terstond aan anderen mede te delen.
In die dagen was een zaal die in verbinding stond met de tempel, in gebruik als een heilige school, in
de geest van de profetenscholen. Hier verzamelden de leidinggevende rabbi’s zich met hun leerlingen,
en daarheen ging nu het kind Jezus. Hij zette Zich aan de voeten van die gewichtige, geleerde mannen
en luisterde naar hun onderwijs. Als iemand die naar wijsheid zocht, vroeg Hij deze leraars over de
profetieën en de gebeurtenissen die toen plaatsvonden, en die wezen op de komst van de Messias.
Jezus toonde Zichzelf als iemand die dorst naar kennis van God. Zijn vragen brachten diepe waarheden
naar voren die reeds lang waren verdoezeld, maar die voor het behoud van zielen van levensbelang
waren. Terwijl Hij aantoonde hoe beperkt en oppervlakkig de wijsheid van die wijze mannen was,
stelde iedere vraag hen voor een goddelijke les en plaatste de waarheid in een nieuw licht. De rabbi’s
spraken over de heerlijke verheffing die de komst van de Messias aan het Joodse volk zou brengen,
maar Jezus wees op de profetie van Jesaja en vroeg hun naar de betekenis van die Schriftgedeelten die
heenwijzen op het lijden en de dood van het Lam Gods.
De geleerden wendden zich tot Hem met hun vragen en verbaasden zich over Zijn antwoorden. Met
de nederigheid van een kind herhaalde Hij de woorden van de Schrift, en gaf daaraan een diepte en
betekenis die de wijze mannen er niet in hadden gevonden. Indien zij de lijnen der waarheid die Hij
hun aanwees, zouden hebben gevolgd, zou’ dat een hervorming in de godsdienst van die dagen hebben
teweeggebracht. Een grote belangstelling voor geestelijke dingen zou zijn opgewekt, en wanneer Jezus
Zijn openbaar dienstwerk begon, zouden velen erop zijn voorbereid geweest Hem te ontvangen.
36