De Wens der Eeuwen door Ellen White

oppertollenaar verlangde het gelaat te aanschouwen van Hem Wiens woorden hoop in zijn hart hadden
gewekt.
De straten waren overvol, en Zacheüs, die klein van gestalte was, kon niets zien over de hoofden van
de mensen. Niemand wilde voor hem uit de weg gaan; dus rende hij een eindje voor de menigte uit,
naar een plaats waar een vijgeboom met brede takken over de weg hing; de rijke belastinggaarder nu
klom daarin, totdat hij een zitplaats had gevonden tussen de takken, vanwaar hij de stoet kon zien
wanneer ze beneden voorbijtrok. De schare komt nader, ze gaat voorbij, en Zacheüs zoekt met
verlangende ogen om de ene gestalte te vinden die hij verlangt te zien.
Boven het geschreeuw van de priesters en rabbi’s en de welkomstkreten van de menigte, sprak dat
onuitgesproken verlangen van de oppertollenaar tot het hart van Jezus. Plotseling staat een groep stil,
juist onder de vijgeboom; de schare daarvoor en daarachter komt tot stilstand, en Iemand Wiens blik
de ziel geheel schijnt te doorgronden, kijkt naar boven. Terwijl hij zijn oren bijna niet geloven kan,
hoort de man in de boom de woorden: “Zacheüs, kom vlug naar beneden, want heden moet Ik in uw
huis vertoeven”.
De menigte maakt ruimte, en Zacheüs, voortgaande als in een droom, gaat voor naar zijn eigen huis.
Maar de rabbi’s kijken met vertoornde gezichten toe, en mompelen ontevreden en minachtend: “Hij is
bij een zondig man binnengegaan om Zijn intrek te nemen”.
Zacheüs was overstelpt, verbaasd en sprakeloos door de liefde en de minzaamheid van Christus, Die
Zich overboog naar hem, die zo onwaardig was. Nu maken liefde en trouw voor deze pasgevonden
Meester zijn lippen los. Hij wil zijn belijdenis en zijn berouw bekendmaken.
In tegenwoordigheid van de menigte “ging Zacheüs staan en zeide tot de Here: Zie, de helft van mijn
bezit, Here, geef ik de armen, en indien ik iemand iets heb afgeperst, vergoed ik het viervoudig”.
”En Jezus zeide tot Hem: Heden is aan dit huis redding geschonken, omdat ook deze een zoon van
Abraham is”.
Toen de rijke jongeling zich had afgewend van Jezus, hadden de discipelen zich verwonderd over de
woorden van hun Meester, toen Hij zei: “Hoe moeilijk zullen zij die geld hebben, het koninkrijk Gods
binnengaan”. Zij hadden tot elkander uitgeroepen: “Maar wie kan dan behouden worden?” Nu hadden
ze een bewijs van de waarheid van Christus’ woorden: “Wat bij mensen onmogelijk is, is mogelijk bij
God”. Zij zagen hoe door de genade van God een rijk man het koninkrijk kon binnengaan.
Voordat Zacheüs het aangezicht van Christus had gezien, was hij begonnen met het werk dat hem deed
kennen als een ware boeteling. Voordat hij door mensen was aangeklaagd, had hij reeds zijn zonden
beleden. Hij was gezwicht voor de overredingskracht van de Heilige Geest, en was begonnen datgene
ten uitvoer te brengen wat de woorden leerden die voor het oude Israël en ook voor ons waren
geschreven. De Here had lang geleden gezegd: “Wanneer uw broeder verarmt en zich bij u niet meer
staande kan houden, dan zult gij hem — vreemdeling en bijwoner — ondersteunen, opdat hij bij u in
het leven blijve. Gij zult geen rente of winst van hem nemen, maar gij zult voor uw God vrezen, opdat
356