De Wens der Eeuwen door Ellen White

De moeder met haar zonen kwamen samen tot Jezus, en vroegen Hem, of Hij een verzoek waarop zij
hun hart gezet hadden, wilde inwilligen.
”Wat wilt gij, dat Ik u doen zal?” vroeg Hij.
De moeder antwoordde: “Zeg dat deze mijn twee zonen mogen zitten, één aan Uw rechterzijde en één
aan Uw linkerzijde in Uw koninkrijk”.
Jezus behandelt hen liefderijk en berispt hen niet om hun zelfzucht, dat zij trachten voorrang te willen
hebben boven hun broeders. Hij doorziet hun hart, Hij weet hoe sterk zij aan Hem gehecht zijn. Hun
liefde is niet louter een menselijke toegenegenheid; ofschoon deze liefde bezoedeld is door de aarsheid
van haar menselijk kanaal, is ze een uitvloeisel van de fontein van Zijn eigen verlossende liefde. Hij
wil niet berispen, maar versterken en louteren. Hij zei: “Kunt gij de beker drinken die Ik drink, of met
de doop gedoopt worden waarmede Ik gedoopt word?” Zij herinneren zich Zijn geheimzinnige
woorden die wezen op beproeving en lijden, maar toch antwoorden zij vol vertrouwen: “Wij kunnen
het”. Zij zouden het zich tot de hoogste eer tekenen, hun trouw te bewijzen door in alles wat hun Here
zal overkomen, te delen.
”De beker die Ik drink, zult gij drinken, en met de doop waarmede Ik gedoopt word, zult gij gedoopt
worden”, zei Hij; vóór Hem een kruis in plaats van een troon, twee misdadigers als Zijn metgezellen
aan Zijn rechteren aan Zijn linkerhand. Johannes en Jacobus zouden met hun Meester delen in het
lijden; de een was de eerste van de broederen die door het zwaard zou omkomen, de ander zou het
langst van allen inspanning, schande en vervolging moeten dragen.
“Maar het zitten aan Mijn rechterzijde en linkerzijde”, vervolgde Hij, “staat niet aan Mij te geven,
maar het is voor hen die het bereid is door Mijn Vader”. In het koninkrijk Gods verkrijgen wij onze
plaats niet door bevoordeling. Deze wordt niet verdiend en wordt ons ook niet toebedeeld door een
willekeurige schenking. Ze is het resultaat van ons karakter. De kroon en de troon zijn de tekenen van
een toestand die wij verkregen hebben; zij zijn de tekenen van zelfoverwinning door onze Here Jezus
Christus.
Lang daarna, toen de discipelen hadden geleerd deel te hebben aan Christus door de gemeenschap aan
Zijn lijden, openbaarde de Here aan Johannes, wat de voorwaarde is voor het dichtbij-zijn in Zijn
koninkrijk. “Wie overwint”, zegt Christus, “hem zal Ik geven met Mij te zitten op Mijn troon, gelijk
Ik heb overwonnen en gezeten ben met Mijn Vader op Zijn troon”. “Wie overwint, hem zal Ik maken
tot een zuil in de tempel Mijns Gods, en hij zal niet meer daaruit gaan; en Ik zal op hem schrijven de
naam Mijns Gods... en Mijn nieuwe naam”. Zo schreef de apostel Paulus: “Wat mij aangaat, reeds
word ik als plengoffer geofferd en het tijdstip van mijn verscheiden staat voor de deur. Ik heb de goede
strijd gestreden, ik heb mijn loop ten einde gebracht, ik heb het geloof behouden; voorts ligt voor mij
gereed de krans der rechtvaardigheid, welke te dien dage de Here, de rechtvaardige Rechter, mij zal
geven”.
Degene die het dichtst bij Christus zal staan, is hij die het diepst de geest van Zijn zelfopofferende
liefde heeft ingedronken, — een liefde die “niet praalt,., niet opgeblazen is,., zichzelf niet zoekt,., niet
352