De Wens der Eeuwen door Ellen White

Hoofdstuk 58—”Lazarus, kom uit!”
Tot de trouwste discipelen van Christus behoorde Lazarus uit Bethanië. Vanaf hun eerste ontmoeting
was zijn geloof in Christus sterk geweest; zijn liefde voor Hem was innig, en hij was zeer geliefd bij
de Heiland. Het was voor Lazarus, dat het grootste wonder van Christus werd verricht. De Heiland
zegende allen die Zijn hulp zochten; Hij heeft de gehele mensheid lief, maar met sommigen is Hij door
een bijzonder liefderijke omgang verbonden. Zijn hart was door een sterke band van genegenheid
verenigd met het gezin in Bethanië, en voor één van hen werd Zijn grootste wonderwerk verricht.
In het huis van Lazarus had Jezus dikwijls rust gevonden. De Heiland had geen eigen tehuis; Hij was
afhankelijk van de gastvrijheid van Zijn vrienden en discipelen, en dikwijls, wanneer Hij vermoeid
was en dorstte naar medeleven van mensen, was Hij verheugd geweest naar dit vredige gezin te kunnen
ontkomen, weg van de achterdocht en naijver van de vertoornde Farizeeën. Hier werd Hij hartelijk
welkom geheten en ontving Hij oprechte, heilige vriendschap. Hier kon Hij eenvoudig en volkomen
vrijuit spreken, wetende dat Zijn woorden begrepen en op prijs gesteld werden.
Onze Heiland stelde een rustig huis en belangstellende toehoorders op prijs. Hij verlangde naar
menselijke tederheid, wellevendheid en genegenheid. Zij die het hemels onderricht ontvingen, dat Hij
altijd bereid was te geven, werden rijkelijk gezegend. Wanneer de scharen Christus volgden door de
open velden, verklaarde Hij hun de schoonheden van de wereld der natuur. Hij trachtte de ogen van
hun verstand te openen, opdat zij zouden zien, hoe de hand van God de wereld in stand houdt. Om
waardering aan te kweken voor Gods goedheid en weldadigheid, vestigde Hij de aandacht van Zijn
toehoorders op de zacht neervallende dauw, op de milde regenbuien en de heldere zonneschijn, die op
gelijke wijze aan goeden en kwaden worden gegeven. Hij wenste, dat de mensen meer volkomen
zouden beseffen, hoe God zorgt voor de menselijke wezens, die Hij heeft geschapen. Maar de scharen
waren traag om te horen, en in het huis in Bethanië vond Christus rust van de vermoeiende strijd van
het openbare leven. Hier openbaarde Hij de omvang van de Voorzienigheid aan een waarderend gehoor.
In deze vertrouwelijke gesprekken verklaarde Hij aan Zijn toehoorders datgene wat Hij niet trachtte
duidelijk te maken aan de bonte menigte. Het was niet nodig, dat Hij tot Zijn vrienden in gelijkenissen
sprak.
Wanneer Christus Zijn prachtige lessen gaf, zat Maria aan Zijn voeten, eerbiedig en toegewijd
luisterend. Bij een bepaalde gelegenheid ging Martha, verlegen met de zorg voor de maaltijd, naar
Christus met de woorden: “Here, trekt Gij het U niet aan, dat mijn zuster mij alleen laat dienen? Zeg
haar dan, dat zij mij komt helpen”. Dit gebeurde bij het eerste bezoek van Christus aan Bethanië. De
Heiland en Zijn discipelen hadden juist de vermoeiende reis te voet vanaf Jericho gemaakt. Martha
wilde het hun graag zo gemakkelijk mogelijk maken, en in haar bezorgdheid vergat ze de beleefdheid
die ze haar Gast verschuldigd was. Jezus gaf haar zacht en kalm ten antwoord: “Martha, Martha, gij
maakt u bezorgd en druk over vele dingen, maar weinige zijn nodig, of slechts één; want Maria heeft
het goede deel uitgekozen, dat van haar niet zal worden weggenomen”. Maria verzamelde in haar geest
de kostbare woorden die van de lippen van de Heiland kwamen, woorden die voor haar meer
betekenden dan de kostbaarste juwelen op aarde.
338