De Wens der Eeuwen door Ellen White

Hoofdstuk 57—”Eén ding ontbreekt u”
”En toen Hij op weg ging, liep iemand op Hem toe, viel op de knieën en vroeg Hem: Goede Meester,
wat moet ik doen om het eeuwige leven te beërven?” De jonge man die deze vraag stelde, was een
overste. Hij had grote bezittingen en bekleedde een verantwoordelijke positie. Hij zag de liefde die
Christus openbaarde aan de kinderen die tot Hem gebracht werden; hij zag op welk een tedere wijze
Hij hen ontving en hen in Zijn armen nam, en in zijn hart ontbrandde liefde voor de Heiland. Hij
gevoelde een verlangen om Zijn discipel te zijn. Hij was zó diep bewogen, dat hij, toen Christus Zijn
weg vervolgde, Hem nasnelde en, terwijl hij aan Zijn voeten knielde, oprecht en ernstig de vraag, zo
belangrijk voor zijn ziel en voor de ziel van iedere mens, stelde: “Goede Meester, wat moet ik doen
om het eeuwige leven te beërven?”
“Waarom noemt gij Mij goed?” zei Christus, “niemand is goed dan God alleen”. Jezus wilde de
oprechtheid van de overste op de proef stellen, en wilde van hem weten, in welk opzicht hij Hem goed
vond. Besefte hij, dat Degene tot Wie hij sprak, de Zoon van God was? Wat was het ware gevoelen
van zijn hart?
Deze hooggeplaatste had een hoge dunk van zijn eigen gerechtigheid. Hij veronderstelde werkelijk
niet, dat hij in enig opzicht in gebreke was gebleven, maar toch was hij niet volkomen tevreden. Hij
gevoelde de behoefte aan iets dat hij niet bezat. Kon Jezus hem niet zegenen, zoals Hij de kleine
kinderen had gezegend, en zo de behoefte van zijn ziel vervullen?
In antwoord op deze vraag vertelde Jezus hem, dat, wilde hij het eeuwige leven verkrijgen,
gehoorzaamheid aan de geboden van God noodzakelijk was; en Hij noemde verscheidene geboden die
de plicht van de mens tegenover zijn naaste omschrijven. Het antwoord van de overste was positief:
“Dat alles heb ik in acht genomen van mijn jeugd af”; waarin schiet ik nog te kort?”
Christus keek de jonge man in het gelaat, alsof Hij zijn leven peilde en zijn karakter doorzocht. Hij
had hem lief en Hij verlangde zeer hem die vrede en genade en vreugde te schenken, die zijn karakter
wezenlijk zou veranderen. “Eén ding ontbreekt u”, zei Hij; “ga heen, verkoop alles wat gij hebt en geef
het aan de armen, en gij zult een schat hebben in de hemel. En kom huiswaarts, neem het kruis op en
volg Mij”.
Christus voelde Zich tot deze jongeman aangetrokken. Hij wist, dat hij oprecht was in zijn verklaring:
“Dat alles heb ik van jongsaf in acht genomen”. De Verlosser verlangde in hem dat
onderscheidingsvermogen te scheppen wat hem in staat zou stellen de noodzaak te zien van toewijding
des harten en christelijke goedheid. Hij verlangde in hem een nederig en berouwvol hart te zien, dat
zich bewust was van de verhevenste liefde die wij God moeten geven, en dat zijn gebreken verborg in
de volmaaktheid van Christus.
Jezus zag in deze overste juist de hulp die Hij nodig had, indien de jongeman met Hem wilde
samenwerken in het werk des behouds. Indien hij zich onder de leiding van Christus wilde stellen, zou
hij een macht ten goede zijn. In opmerkelijke mate zou de overste Christus hebben kunnen
vertegenwoordigen; immers hij bezat geschikte eigenschappen, die, indien hij met de Heiland
334