De Wens der Eeuwen door Ellen White

verbitterste vijanden waren geweest. “Het geknakte riet zal Hij niet verbreken en de kwijnende vlaspit
zal Hij niet uitdoven; naar waarheid zal Hij het recht openbaren”. “En op Zijn naam zullen de Heidenen
hopen”.
Toen Hij de zeventig uitzond, gebood Jezus dezen, evenals Hij de twaalven bevolen had, hun
aanwezigheid niet op te dringen daar waar zij niet welkom waren. “Als gij in een stad komt waar men
u niet ontvangt”, zei Hij, “gaat naar buiten op haar straten en zegt: Ook het stof van uw stad dat aan
onze voeten kleeft, wissen wij af tegen u; doch weet dit, dat het koninkrijk Gods nabij gekomen is”.
Zij moesten dit niet doen uit wraakgevoelens of vanwege gekwetste waardigheid, maar om te tonen
welk een verschrikkelijke zaak het is, de boodschap des Heren of Zijn gezanten af te wijzen. De
dienstknechten des Heren verwerpen, wil zeggen Christus Zelf verwerpen.
”Ik zeg u”, voegde Jezus eraan toe, “dat het voor Sodom in die dag draaglijker zal zijn dan voor die
stad”. Toen keerden Zijn gedachten zich naar de Galilese steden, waar zoveel van Zijn dienstwerk
verricht was. Met diep bedroefde stem riep Hij uit: “Wee u, Chorazin, wee u, Bethsaïda, want indien
in Tyrus en Sidon die krachten waren geschied welke in u geschied zijn, reeds lang zouden zij, in zak
en as gezeten, zich bekeerd hebben. Doch het zal voor Tyrus en Sidon draaglijker zijn in het oordeel
dan voor u. En gij, Kapernaüm, zult gij tot de hemel verheven worden? Tot het dodenrijk zult gij
nederdalen”.
Aan die drukke steden rond het Meer van Galilea waren de rijkste zegeningen vrij aangeboden. Dag
aan dag was de Vorst des levens onder hen inen uitgegaan. De heerlijkheid van God, die profeten en
koningen verlangd hadden te zien, had geschenen op de menigten die zich verdrongen in de voetsporen
van de Heiland. Nochtans hadden zij de hemelse Gave geweigerd.
Met veel vertoon van voorzichtigheid hadden de rabbi’s het volk gewaarschuwd tegen het aanvaarden
van de nieuwe leerstellingen die geleerd werden door deze nieuwe Leraar, want Zijn theorieën en
handelwijze waren in strijd met de leer der vaderen. De mensen geloofden wat de priesters en Farizeeën
leerden, in plaats van zelf te trachten het Woord van God te begrijpen. Zij eerden de priesters en
oversten, in plaats van God te eren, en zij verwierpen de waarheid om hun eigen overleveringen te
kunnen behouden. Velen waren onder de indruk geraakt en bijna overreed; maar zij handelden niet
naar hun overtuiging, en men rekende hen niet tot de zijde van Christus. Satan stelde hun zijn
verleidingen voor ogen, totdat het licht duisternis scheen. Zo verwierpen velen de waarheid die de
redding der ziel zou gebleken zijn.
De Ware Getuige zegt: “Zie, Ik sta aan de deur en Ik klop”. Iedere waarschuwing, iedere berisping en
iedere smeekbede in het Woord van God of door middel van Zijn boodschappers, is een klop op de
deur van het hart. Het is de stem van Jezus, Die vraagt binnengelaten te worden. Iedere keer wanneer
wij geen acht slaan op deze klop, wordt het vermogen om open te doen zwakker. Indien wij vandaag
de indrukken van de Heilige Geest veronachtzamen, zullen ze morgen minder sterk zijn. Het hart wordt
minder ontvankelijk voor indrukken en vervalt in het gevaarlijk weinig denken aan de kortstondigheid
van het leven en aan de grote eeuwigheid die daarachter ligt. Onze veroordeling in het oordeel zal niet
het gevolg zijn van het feit dat wij gedwaald hebben, maar van het feit dat wij geen acht hebben
geslagen op de door de hemel gezonden gelegenheden om de waarheid te leren kennen.
316