De Wens der Eeuwen door Ellen White

ewegen, ogenschijnlijk levenloos. De menigte fluistert, “dat hij gestorven is” maar Jezus neemt hem
bij de hand, richt hem op, en geeft hem, naar geest en lichaam volmaakt gezond, aan zijn vader. Vader
en zoon prijzen de naam van hun Verlosser. De menigte staat “verslagen over de majesteit Gods”,
terwijl de schriftgeleerden, overwonnen en terneergeslagen, zich gemelijk afwenden.
“Als Gij iets kunt doen, help ons en heb medelijden met ons!” Hoe menige met zonden beladen ziel
heeft dat gebed herhaald. En tot allen komt het antwoord van de medelijdende Heiland: “Als gij kunt!
Alle dingen zijn mogelijk voor wie gelooft”. Het geloof verbindt ons met de hemel, en geeft ons kracht
om opgewassen te zijn tegen de machten der duisternis. In Christus heeft God ons een middel gegeven
om iedere zondige karaktertrek te overwinnen en om weerstand te bieden aan iedere verzoeking, hoe
sterk die ook moge zijn. Maar velen menen, dat het geloof hun ontbreekt, en daarom blijven zij
verwijderd van Christus. Laten deze zielen, in hun hulpeloze onwaardigheid, zichzelf overgeven aan
de genade van hun barmhartige Heiland. Zie niet op uzelf, maar op Christus. Hij Die de zieken heeft
genezen en de boze geesten heeft uitgeworpen toen Hij onder de mensen wandelde, is heden nog
dezelfde machtige Verlosser. Het geloof komt tot ons door het Woord van God. Klem u dan vast aan
Zijn belofte: “Wie tot Mij komt, zal Ik geenszins uitwerpen”. Werp u aan Zijn voeten met de woorden:
“Helpt U me als mijn geloof te kort schiet”. U kunt nooit verloren gaan wanneer u dit doet, nooit.
In een korte spanne tijds aanschouwden de discipelen de uitersten van heerlijkheid en vernedering. Zij
hebben gezien hoe het menselijke werd veranderd naar het beeld van God, en hoe het werd verlaagd
naar de gelijkenis van Satan. Ze hebben gezien hoe Jezus van de berg waar Hij gesproken had met de
hemelse boodschappers en waar Hij is uitgeroepen als de Zoon van God door de stem uit de stralende
heerlijkheid, is afgedaald om dat meest bedroevende en weerzinwekkende schouwspel te zien, de
bezeten jongen, met verwrongen gelaat, knarsetandend in de stuiptrekkingen van zijn zielestrijd, die
door geen menselijke macht verlicht kon worden. En deze machtige Verlosser, Die slechts enkele uren
tevoren verheerlijkt had gestaan voor de ogen van Zijn verwonderde discipelen, bukt Zich om het
slachtoffer van Satan op te heffen van de aarde waar hij zich wentelt, en schenkt hem gezond naar
geest en lichaam terug aan zijn vader en zijn thuis.
Het was een aanschouwelijke les aangaande het verlossingswerk — de Goddelijke Die Zich vanuit de
heerlijkheid van de Vader nederbuigt om het verlorene te redden. Het gaf ook een beeld van de zending
van de discipelen. Het leven van de dienstknechten van Jezus moet niet alleen worden doorgebracht
op de top van de berg met Jezus, in uren van geestelijke verlichting. Er is werk voor hen beneden in
de vlakte. Zielen die Satan tot zijn slaven heeft gemaakt, wachten op het woord van geloof en gebed
om hen te bevrijden.
De negen discipelen dachten nog na over het bittere feit van hun eigen falen, en toen Jezus weer met
hen alleen was, vroegen zij: “Waarom hebben wij hem niet kunnen uitdrijven?” Jezus antwoordde hun:
“Vanwege uw kleingeloof. Want voorwaar, Ik zeg u, indien gij een geloof hebt als een mosterdzaad,
zult gij tot deze berg zeggen: Verplaats u van hier daarheen, en hij zal zich verplaatsen, en niets zal u
onmogelijk zijn. Maar dit geslacht vaart niet uit dan door bidden en vasten”. Hun ongeloof, dat hun
verhinderde dieper met Jezus mede te gevoelen, en de zorgeloosheid waarmede zij het heilige werk
dat hun opgedragen was, beschouwden, was de oorzaak geweest van hun falen in het treffen met de
machten der duisternis.
277