De Wens der Eeuwen door Ellen White

zou worden? Droefenis bezwaarde hun harten, want zij hadden hun Meester lief. Ook kwelde twijfel
hun gedachten, want het scheen onbegrijpelijk, dat de Zoon van God onderworpen zou worden aan
een dergelijke wrede vernedering. Zij vroegen zich af, waarom Hij vrijwillig naar Jeruzalem zou gaan,
om daar bejegend te worden zoals Hij hun verteld had dat ze Hem zouden bejegenen. Hoe kon Hij in
een dergelijk lot berusten en hen achterlaten in een grotere duisternis dan die waarin ze rondtastten
vóórdat Hij Zich aan hen openbaarde?
In het gebied van Caesarea Filippi was Christus buiten het bereik van Herodes en Kajafas, zo
redeneerden de discipelen. Hij had niets te vrezen van de haat van de Joden of van de macht van de
Romeinen. Waarom niet hier gewerkt, buiten het bereik van de Farizeeën? Waarom was het nodig dat
Hij Zichzelf zou overgeven in de dood? Indien Hij moest sterven, hoe kon dan Zijn koninkrijk zo
onwrikbaar gevestigd worden, dat de poorten van het dodenrijk het niet zouden kunnen overweldigen?
Voor de discipelen was dit inderdaad een mysterie.
Zij trokken nu nog langs de oevers van het meer van Galilea in de richting van de stad waar al hun
verwachtingen zouden schipbreuk lijden. Zij durfden Christus niet tegenspreken, maar zij spraken
samen op zachte, verdrietige toon over de vraag wat de toekomst zou brengen. Zelfs bij al hun vragen
klemden ze zich vast aan de gedachte, dat een onvoorziene gebeurtenis het lot dat hun Here te wachten
scheen, zou afwenden. Zo treurden ze en twijfelden, hoopten en vreesden, zes lange, sombere dagen.
270