De Wens der Eeuwen door Ellen White

Dit was het enige wonder dat Jezus verrichtte gedurende deze reis. Om deze daad te verrichten, kwam
Hij naar het gebied van Tyrus en Sidon. Hij wilde de gekwelde vrouw helpen en tegelijkertijd een
voorbeeld achterlaten van Zijn genadewerk jegens iemand van een veracht volk, tot stichting van Zijn
discipelen wanneer Hij niet langer bij hen zou zijn. Hij wilde hen van hun Joodse apartheid afbrengen,
om belangstelling te krijgen in het werk voor anderen, buiten hun eigen volk.
Jezus verlangde ernaar de diepe geheimen der waarheid, die eeuwenlang verborgen waren geweest, te
ontvouwen, namelijk dat de heidenen medeërfgenamen zouden zijn met de Joden, en “medegenoten
van de belofte in Christus Jezus door het evangelie”. De discipelen leerden deze waarheid slechts
langzaam, en de goddelijke Leraar gaf hun les na les. Door het geloof van de hoofdman in Kapernaüm
te belonen en door het evangelie te prediken aan de inwoners van Sichar, had Hij reeds laten blijken,
dat Hij de onverdraagzaamheid van de Joden niet deelde. Maar de Samaritanen hadden enige kennis
van God, en de hoofdman had vriendelijkheid aan Israël bewezen. Nu bracht Jezus de discipelen in
aanraking met een heidin, van wie zij meenden, dat zij geen reden had boven iemand van haar volk,
om een gunst van Hem te verwachten. Hij wilde een voorbeeld geven hoe zo iemand behandeld moest
worden. De discipelen hadden gemeend, dat Hij al te vrijelijk de gaven van Zijn genade uitdeelde. Hij
wilde hun laten zien, dat Zijn liefde niet beperkt mocht worden tot ras of volk.
Toen Hij zei: “Ik ben slechts gezonden tot de verloren schapen van het huis Israëls”, verkondigde Hij
de waarheid, en met Zijn werk voor de Kananese vrouw vervulde Hij Zijn zending. Deze vrouw was
één van de verloren schapen die door Israël gered hadden moeten worden. Het was hun toebedeelde
werk, het werk dat zij veronachtzaamd hadden, dat Christus hier deed.
Deze daad stelde de geest van de discipelen meer volledig open voor het werk onder de heidenen dat
voor hen lag. Zij zagen een wijd en vruchtbaar veld buiten Judea. Zij zagen mensen die smarten
gevoelden welke zij die hoger begunstigd waren, niet kenden. Onder hen die zij geleerd waren te
verachten, waren zielen die verlangden naar hulp van de machtige Genezer, en die hongerden naar het
licht der waarheid, dat zo rijkelijk aan de Joden geschonken was.
Later, toen de Joden zich nog hardnekkiger van de discipelen afkeerden, omdat deze verklaarden, dat
Jezus de Heiland der wereld was, en toen de scheidsmuur tussen jood en heiden neergehaald was door
de dood van Christus, hadden deze les en soortgelijke lessen, die wezen op een evangeliewerk zonder
belemmeringen van gewoonte of nationaliteit, een machtige invloed op de vertegenwoordigers van
Christus bij het bepalen van hun arbeid.
Het bezoek van de Heiland aan Phoenicië en het wonder, dat daar verricht werd, hadden een nog
grotere strekking. Niet alleen ter wille van de arme vrouw, zelfs niet voor de discipelen en voor hen
die hun arbeid ontvingen, werd het werk tot stand gebracht; maar ook, “opdat gij gelooft, dat Jezus is
de Christus, de Zoon van God, en opdat gij, gelovende, het leven hebt in Zijn naam”. Dezelfde machten
die de mensen negentienhonderd jaar geleden van Christus afhielden, zijn ook heden nog werkzaam.
De geest die de scheidsmuur opbouwde tussen jood en heiden, werkt nog steeds. Trots en vooroordeel
hebben sterke scheidingsmuren gebouwd tussen de verschillende klassen van mensen. Christus en Zijn
zending zijn verkeerd voorgesteld, en grote scharen mensen hebben het gevoel, dat zij in werkelijkheid
257