De Wens der Eeuwen door Ellen White

Hoofdstuk 42—Overlevering
De Farizeeën en de schriftgeleerden, die Jezus op het Pascha verwachtten, hadden een val voor Hem
uitgezet. Maar Jezus, Die hun bedoelingen kende, was weggebleven van deze bijeenkomst. “En de
Farizeeën verzamelden zich bij Hem met sommigen van de schriftgeleerden”. Daar Hij niet tot hen
kwam, kwamen zij tot Hem. Een tijdlang had het geschenen alsof het volk van Galilea Jezus zou
aannemen als de Messias en dat de macht van de priesters in dat gebied verbroken zou worden. De
uitzending van de twaalven, die wees op de uitbreiding van het werk van Christus, en de discipelen
meer direct in conflict bracht met de rabbi’s, had opnieuw de naijver opgewekt van de leiders van
Jeruzalem. De spionnen die zij naar Kapernaüm zonden in het begin van Zijn dienstwerk, en die hadden
getracht de aanklacht van sabbatschennis tegen Hem in te brengen, waren in verwarring gebracht; maar
de rabbi’s waren vastbesloten hun plan ten uitvoer te brengen. Nu werd er weer een groep afgevaardigd
om Zijn bewegingen gade te slaan en de een of andere beschuldiging tegen Hem te vinden.
Evenals tevoren was de basis van hun aanklacht Zijn veronachtzamen van de voorschriften van de
overlevering, die de wet Gods omgaven. Deze moesten de schijn hebben, te waken over het in acht
nemen van de wet, maar zij werden beschouwd heiliger te zijn dan de wet zelf. Wanneer zij in botsing
kwamen met de geboden die op Sinaï gegeven waren, gaf men de voorkeur aan de rabbinale
voorschriften.
Tot de inzettingen waarop de meeste nadruk gelegd werd, behoorde de ceremoniële reiniging. Een
verwaarlozen van de vormen die in acht genomen moesten worden, voordat men ging eten, werd
beschouwd als een afschuwelijke zonde, die zowel in deze wereld als in de volgende gestraft moes t
worden, en het werd aangezien als een goede daad om de overtreder te doden.
De regels betreffende de reiniging waren eindeloos in getal. Een leven was nauwelijks lang genoeg
om ze alle te leren. Het leven van hen die ernaar streefden de rabbinale voorschriften in acht te nemen,
was één lange strijd tegen schending van de ceremoniën, een eindeloze kringloop van wassingen en
reinigingen. Terwijl de mensen zich bezighielden met onbelangrijke verschillen, en inachtnemingen
welke God niet had vereist, werd hun aandacht afgeleid van de grote beginselen van Zijn wet.
Christus en Zijn discipelen hielden zich niet aan deze ceremoniële wassingen, en de spionnen maakten
deze nalatigheid tot de grondslag voor hun beschuldiging. Zij vielen Christus evenwel niet rechtstreeks
aan, maar kwamen tot Hem met kritiek op Zijn discipelen. In tegenwoordigheid van de schare zeiden
ze: “Waarom over treden Uw discipelen de overlevering der ouden? Immers, zij wassen hun handen
niet, wanneer zij brood eten”.
Steeds wanneer de boodschap der waarheid met bijzondere kracht tot zielen komt, zet Satan zijn
vertegenwoordigers aan om een twistgesprek over een ondergeschikte vraag te beginnen. Op deze
wijze tracht hij de aandacht af te leiden van het punt waar het werkelijk om gaat. Steeds wanneer een
goed werk begonnen wordt, staan er haarklovers gereed om een gesprek te beginnen over vormen of
gebruiken, zodat de aandacht afgetrokken wordt van de bestaande werkelijkheid. Wanneer het schijnt,
dat God op het punt staat op bijzondere wijze voor Zijn volk te werken, late niemand zich verleiden
tot een twistgesprek, dat alleen de ondergang van zielen zal bewerken. De vragen die ons het’ meest
252