De Wens der Eeuwen door Ellen White

smekend om Zijn hulp. Hun geliefde Meester wendt Zich om, Zijn stem doet hun vrees verdwijnen:
“Houdt moed. Ik ben het, weest niet bevreesd!” Zodra ze de wonderlijke gebeurtenis konden geloven,
was Petrus haast buiten zichzelf van vreugde. Alsof hij het nog nauwelijks kon geloven, riep hij uit:
“Here, als Gij het zijt, beveel mij dan tot U te komen over het water. En Hij zeide: Kom!”
Ziende op Jezus wandelt Petrus veilig; maar wanneer hij zelfvoldaan achterom ziet naar zijn
metgezellen in de boot, worden zijn ogen van de Heiland afgewend. De wind buldert. De golven gaan
hoog en komen meteen tussen hem en de Meester, en hij is bang. Een ogenblik is Christus aan zijn oog
onttrokken, en zijn geloof schiet te kort. Hij begint te zinken. Maar terwijl de golven van de dood
spreken, heft Petrus zijn ogen op van de woedende zee, en terwijl hij ze op Jezus richt, roept hij: “Here,
red mij!” Onmiddellijk grijpt Jezus de uitgestrekte hand, met de woorden: “Kleingelovige, waarom
zijt gij gaan twijfelen?”
Naast elkander voortgaande, de hand van Petrus in die van de Meester, stapten ze samen in het schip.
Maar Petrus was nu verslagen en stil. Hij had geen reden om tegenover zijn makkers te pochen, want
door ongeloof en zelfverheffing had hij bijna zijn leven verloren. Toen hij zijn ogen af-wendde van
Jezus, raakte hij zijn houvast kwijt, en hij zonk weg in de golven.
Wanneer er moeilijkheden over ons komen, hoe dikwijls zijn wij dan als Petrus! We zien op de golven,
in plaats van onze ogen gericht te houden op de Heiland. Onze voeten glijden uit, en de gezwollen
wateren bedekken onze ziel. Jezus gebood Petrus niet tot Hem te komen opdat deze zou vergaan; Hij
roept ons niet Hem te volgen en laat ons dan in de steek. “Vrees niet”, zegt Hij, “want Ik heb u verlost.
Ik heb u bij uw naam geroepen, gij zijt Mijn. Wanneer gij door het water trekt, ben Ik met u; gaat gij
door rivieren, zij zullen u niet wegspoelen; als gij door het vuur gaat, zult gij niet verteren en zal de
vlam u niet verbranden. Want Ik, de Here, ben uw God, de Heilige Israels, uw Verlosser”.
Jezus doorzag het karakter van Zijn discipelen. Hij wist hoe zwaar hun geloof beproefd zou worden.
Door dit voorval op het meer wilde Hij aan Petrus zijn eigen zwakheid openbaren om te laten zien, dat
zijn veiligheid lag in een zich voortdurend afhankelijk stellen van de goddelijke macht. Te midden van
de stormen der verzoeking kon hij alleen dan veilig gaan, wanneer hij zich met een volkomen gemis
aan vertrouwen in eigen kracht zou verlaten op de Heiland. Juist op het punt waarin hij meende sterk
te zijn, was Petrus zwak, en niet vóórdat hij zijn zwakheid zou inzien, kon hij zijn behoefte aan de
afhankelijkheid van Jezus beseffen. Had hij de les geleerd die Jezus hem wilde leren in die ervaring
op het meer, dan zou hij niet gefaald hebben toen de grote beproeving over hem kwam.
Dag aan dag geeft God Zijn kinderen onderricht. Door de omstandigheden van het dagelijks leven
bereidt Hij hen voor om hun rol te vervullen op dat grotere toneel waartoe Zijn voorzienigheid hen
heeft aangewezen. Het is juist de uitkomst van de dagelijkse proef die hun overwinning of nederlaag
in de grote crisis van het leven bepaalt.
Zij die hun voortdurende afhankelijkheid van God niet beseffen, zullen overwonnen worden door de
verzoeking. Nu veronderstellen we misschien, dat onze voeten stevig staan, en dat we nooit bewogen
zullen worden. We zeggen met vertrouwen: Ik weet in Wie ik geloofd heb; niets kan mijn geloof in
God en in Zijn Woord doen wankelen. Maar Satan maakt plannen om gebruik te maken van onze
241