De Wens der Eeuwen door Ellen White

herkend. “Er was een man in Jeruzalem wiens naam was Simeon, en deze man was rechtvaardig en
vroom, en hij verwachtte vertroosting van Israël, en de Heilige Geest was op hem. En hem was door
de Heilige Geest een godsspraak gegeven, dat hij de dood niet zou zien, eer hij de Christus des Heren
gezien had.”
Wanneer Simeon de tempel binnenkomt, ziet hij een gezin dat zijn eerstgeborene aan de Here opdraagt.
Hun uiterlijk spreekt van armoede, maar Simeon verstaat de waarschuwingen van de Geest en is er
diep van onder de indruk, dat de Baby Die aan de Here wordt voorgesteld, de Vertroosting van Israël
is, Degene Die hij verlangd had te zien. In de ogen van de verbaasde priester schijnt Simeon als een in
vervoering gebrachte man. Het kind is aan Maria teruggegeven, en hij neemt het in zijn armen en stelt
het aan de Here voor, terwijl een vreugde die hij tevoren nooit had beleefd, zijn hart binnenstroomt.
Terwijl hij het Kind, Dat de Heiland is, opheft naar de hemel, zegt hij: “Nu laat Gij, Here, Uw
dienstknecht gaan in vrede, naar Uw woord, want mijn ogen hebben Uw heil gezien, dat Gij bereid
hebt voor het aangezicht van alle volken: licht tot openbaring voor de heidenen en heerlijkheid voor
Uw volk Israël”.
De Geest der Profetie was op deze man Gods, en terwijl Jozef er Maria terzijde stonden en zich
verbaasden over zijn woorden, zegende hij hen en zei tot Maria: “Zie, Deze is gesteld tot een val en
opstanding van velen in Israël en tot een teken dat weersproken wordt en door uw eigen ziel zal een
zwaard gaan -, opdat de overleggingen uit vele harten openbaar worden”.
Ook Anna, een profetes, kwam binnen en bevestigde het getuigenis van Simeon aangaande Christus.
Terwijl Simeon sprak, werd haar gezicht verlicht met de heerlijkheid Gods, en ze uitte de dank die ze
in haar hart voelde, omdat haar was toegestaan Christus de Here te aanschouwen.
Deze nederige aanbidders hadden niet tevergeefs de profetie bestudeerd. Maar zij die de posities van
priesters en heersers van Israël bekleedden, wandelden niet in de wegen des Heren, hoewel ook zij
kostelijke uitspraken van de profetie voor ogen hadden, en hun ogen waren niet open om het Licht des
levens te aanschouwen.
Zo is het nu nog. Gebeurtenissen waarop de aandacht van de gehele hemel gevestigd is, worden door
de godsdienstige leiders en aanbidders in het huis van God niet opgemerkt. De mensen erkennen
Christus in de historie, terwijl ze zich van de levende Christus afwenden. Christus, Die in Zijn Woord
tot zelfopoffering oproept voor de armen en lijdenden die om hulp smeken, en voor de rechtvaardige
zaak, hetgeen armoede, inspanning en blaam met zich meebrengt, wordt op het ogenblik evenmin
ontvangen als negentienhonderd jaar geleden.
Maria dacht na over de kostbare en vérstrekkende profetie van Simeon. Wanneer ze neerkeek op het
Kind in haar armen en terugdacht aan de woorden die door de herders van Bethlehem waren gesproken,
was ze vol dankbare vreugde en stralende hoop. Simeons woorden herinnerden haar aan de profetische
uitspraken van Jesaja: “Er zal een rijsje voortkomen uit de tronk van Isaï, en een scheut uit zijn
wortelen zal vrucht dragen. En op Hem zal de Geest des Heren rusten, de Geest van wijsheid en
verstand, de Geest van raad en sterkte, de Geest van kennis en vreze des Heren... Gerechtigheid zal de
gordel Zijner lendenen zijn, en trouw de gordel Zijner heupen” “Het volk dat in donkerheid wandelt,
22