De Wens der Eeuwen door Ellen White

Er waren vele mensen in de dagen van Christus, zoals er ook op het ogenblik velen zijn, over wie de
macht van Satan voor enige tijd gebroken scheen te zijn; door de genade van God werden ze bevrijd
van de boze geesten, die heerschappij over de ziel gevoerd hadden. Zij verheugden zich in de liefde
van God; maar, evenals de toehoorders die vergeleken worden met steenachtige plaatsen uit de
gelijkenis, bleven ze niet in Zijn liefde. Ze gaven zich niet dagelijks aan God over, opdat Christus in
hun hart zou wonen; en toen de boze geest terugkeerde, met “zeven andere geesten.., bozer dan hijzelf”,
werden zij volkomen beheerst door de macht van de boze.
Wanneer de ziel zich aan Christus overgeeft, neemt een nieuwe macht bezit van het nieuwe hart. Er
wordt een verandering teweeggebracht die de mens nooit zelf kan bewerken. Het is een
bovennatuurlijk werk, dat een bovennatuurlijk element brengt in de menselijke natuur. De ziel die aan
Christus is overgegeven, wordt Zijn eigen burcht, die Hij bezet houdt in een opstandige wereld, en het
is Zijn bedoeling dat deze ziel geen ander gezag zal kennen dan het Zijne. Een ziel die op deze wijze
in het bezit is van de hemelse machten, is onaantastbaar voor de aanvallen van Satan. Maar, tenzij wij
ons aan de heerschappij van Christus overgeven, zullen wij geregeerd worden door de boze. Het is
onvermijdelijk dat wij in de macht zijn van één van de beide grote machten die strijden om de
oppermacht in deze wereld. Het is niet noodzakelijk dat wij moedwillig kiezen voor het koninkrijk der
duisternis om onder de heerschappij daarvan te komen. We behoeven slechts na te laten ons te
verbinden met het koninkrijk des lichts. Indien wij niet samenwerken met de hemelse machten, zal
Satan bezit nemen van het hart en het tot zijn woonplaats maken. De enige verdediging tegen de boze
is het wonen van Christus in het hart, door het geloof in Zijn gerechtigheid. Indien we niet volkomen
verbonden worden met God, kunnen we nooit de onheilige gevolgen van eigenliefde, genotzucht en
verleiding tot zondigen weerstaan. We laten misschien vele verkeerde gewoonten na, een tijd lang
verlaten we misschien het gezelschap van Satan; maar zonder levengevende band met God, door
overgave van onszelf aan Hem, van ogenblik tot ogenblik, zullen we overwonnen worden. Zonde r
persoonlijke kennis van Christus en zonder een voortdurende gemeenschap, zijn we overgeleverd aan
de genade van de vijand en zullen ten slotte doen wat hij zegt.
“En het wordt met die mens in het einde erger dan in het begin. Alzo”, zegt Jezus, “zal het ook gaan
met dit boze geslacht”. Niemand is zó verhard als zij die de uitnodiging van genade gering hebben
geacht en de Geest van genade gelasterd hebben. De meest voorkomende manifestatie van de zonde
tegen de Heilige Geest is het voortdurend gering achten van de uitnodiging van de hemel tot berouw.
Iedere stap in de verwerping van Christus is een stap naar de verwerping van redding en naar de zonde
tegen de Heilige Geest.
Door Christus te verwerpen beging het Joodse volk de onvergefelijke zonde; en door te weigeren
gehoor te geven aan de uitnodiging van genade, kunnen wij in dezelfde dwaling vallen. Vaak lasteren
wij de Vorst des levens en stelln Hem te schande voor de synagoge van Satan en voor het hemels
heelal, wanneer we weigeren te luisteren naar de door Hem gezonden boodschappers en in plaats
daarvan luisteren naar de vertegenwoordigers van Satan, die de ziel van Christus willen aftrekken.
Zolang iemand dit doet, kan hij geen hoop of vergeving vinden, en hij zal ten slotte alle verlangen om
met God verzoend te worden, verliezen.
204