De Wens der Eeuwen door Ellen White

te weerstaan. De grootste macht die op het menselijk hart kan inwerken, streed met hen, maar zij
wilden zich niet overgeven.
Het is niet God die de ogen der mensen verblindt of hun harten verhardt. Hij zendt hun licht om hun
fouten te verbeteren en hen op veilige paden te leiden; door het verwerpen van dit licht worden de
ogen verblind en het hart verhard. Dikwijls is het proces geleidelijk en bijna onmerkbaar. Het licht
komt tot de ziel door het Woord van God, door Zijn dienstknechten, of rechtstreeks door de macht van
Zijn Geest; maar wanneer één lichtstraal veronachtzaamd wordt, vindt er een gedeeltelijke afstomping
plaats van de geestelijke bevattingsvermogens, en het volgende openbarende licht wordt minder scherp
waargenomen. Zo neemt de duisternis toe, totdat het nacht is in de ziel. Zo was het ook met deze
Joodse leiders gegaan. Ze waren ervan overtuigd, dat er bij Christus een goddelijke macht aanwezig
was, maar om de waarheid te weerstaan, schreven ze het werk van de Heilige Geest toe aan Satan.
Door dit te doen, kozen zij moedwillig het bedrog; zij gaven zich over aan Satan, en vanaf dat ogenblik
werden zij beheerst door zijn macht.
Nauw verwant met Jezus’ waarschuwing wat betreft de zonde tegen de Heilige Geest, is een
waarschuwing tegen ijdele en boze woorden. De woorden zijn een aanwijzing van wat in het hart leeft.
“Uit de overvloed des harten spreekt de mond.” Maar woorden zijn meer dan een aanduiding van het
karakter; zij hebben macht om te reageren op het karakter. Mensen worden beïnvloed door hun eigen
woorden. Dikwijls geven zij, in een vluchtige opwelling, onder aandrang van Satan, uiting aan naijver
of boze vermoedens, waarmee ze uitdrukking geven aan dingen die ze niet werkelijk geloven; maar
het uitspreken daarvan heeft een reactie op de gedachten. Ze worden misleid door hun woorden, en
komen ertoe te geloven, dat datgene wat op aansporing van Satan gezegd werd, waar is. Wanneer ze
eenmaal uitdrukking gegeven hebben aan een mening of beslissing, zijn ze dikwijls te trots om die
woorden terug te nemen, en ze trachten te bewijzen, dat ze gelijk hadden, totdat ze ertoe komen te
geloven, dat zij gelijk hebben. Het is gevaarlijk woorden van twijfel uit te spreken, en gevaarlijk om
aan het goddelijk licht te twijfelen en er kritiek op uit te oefenen. De gewoonte van het ondoordacht
en oneerbiedig kritiek uitoefenen heeft een terugwerkende invloed op het karakter, doordat het
ongeloof en oneerbiedigheid voedt. Menig mens die heeft toegegeven aan die gewoonte, is daarmede
doorgegaan, onbewust van het gevaar, totdat hij bereid was het werk van de Heilige Geest te
bekritiseren en te verwerpen. Jezus zei: “Van elk ijdel woord dat de mensen zullen spreken, zullen zij
rekenschap geven op de dag des oordeels, want naar uw woorden zult gij gerechtvaardigd worden, en
naar uw woorden zult gij geoordeeld worden.”
Daarna voegde Hij er een waarschuwing aan toe voor die mensen die onder de indruk waren geraakt
van Zijn woorden, die Hem vol blijdschap gehoord hadden, maar die zich niet hadden overgegeven
zodat de Heilige Geest in hen kon wonen. Niet alleen door het weerstaan, maar ook door het
verwaarlozen kan de ziel ten onder gaan. “Zodra de onreine geest van de mens is uitgevaren”, zei Jezus,
“gaat hij door dorre plaatsen om rust te zoeken, maar hij vindt die niet. Dan zegt hij: Ik zal terugkeren
naar mijn huis, waar ik ben uitgevaren; en als hij komt, vindt hij het leegstaan en geveegd en op orde.
Dan trekt hij heen en neemt zeven andere geesten mede, bozer dan hijzelf; en zij komen binnen en
wonen daar”.
203