De Wens der Eeuwen door Ellen White

Op een afstand van meer dan dertig kilometervan Kapernaüm, op een hoogvlakte die uitzicht biedt op
de uitgestrekte, prachtige vlakte van Esdrelon, lag het dorpje Naïn, en daarheen richtte Jezus
vervolgens Zijn schreden. Velen van Zijn discipelen en ook anderen gingen met Hem mee, en de gehele
weg langs kwamen er mensen die verlangend waren Zijn woorden van liefde en mededogen te horen;
ze brachten hun zieken om door Hem genezen te worden, en verkeerden steeds in de hoop, dat Hij Die
over zulk een wonderlijke kracht beschikte, Zich bekend zou maken als de Koning van Israël. Een
grote menigte verdrong zich rondom Hem, en het was een verheugd, verwachtingsvol gezelschap dat
Hem volgde over het rotspad naar de poort van het dorpje op de berghelling.
Wanneer ze dichterbij komen, zien ze een begrafenisstoet uit de poort naderen. Met langzame, droeve
schreden begeeft deze zich naar de begraafplaats. Op een open draagbaar, die vooraan in de stoet
gedragen wordt, ligt het lichaam van de dode, en daaromheen zijn de rouwdragers, die de lucht
vervullen met hun jammerkreten. Al de mensen uit het plaatsje schijnen bijeengekomen om hun
eerbied voor de dode te tonen en hun medeleven met de nabestaanden.
Het was een deerniswekkend schouwspel. De gestorvene was de enige zoon van zijn moeder, en zij
was een weduwe. De eenzame treurende volgde haar enige aardse steun en troost naar het graf. “En
toen de Here haar zag, werd Hij met ontferming over haar bewogen.” Terwijl ze verder liep, blindelings,
wenend, zonder Zijn aanwezigheid op te merken, kwam Hij dicht naast haar, en zei vriendelijk: “Ween
niet”. Jezus stond op het punt haar smart in vreugde te veranderen, maar toch kon Hij deze uitdrukking
van teder medeleven niet weerhouden.
“En naderbij gekomen, raakte Hij de baar aan”;16 Hem kon zelfs een aanraking met de dood niet
verontreinigen. De dragers stonden stil en de weeklachten van de rouwklagers verstomden. Beide
gezelschappen verzamelden zich rond de baar, terwijl ze hoopten tegen hoop in. Er was Iemand
aanwezig Die ziekten had uitgebannen en duivelen uitgeworpen; was ook de dood onderworpen aan
Zijn macht?
Met heldere, gezaghebbende stem worden de woorden uitgesproken: “Jongeling, Ik zeg u, sta op!” Die
stem dringt door in de oren van de dode. De jonge man opent de ogen. Jezus neemt hem bij de hand
en heft hem op. Zijn blik valt op haar die wenend naast hem stond, en moeder en zoon worden herenigd
in een lange, vreugdevolle omhelzing. De menigte kijkt in stilte toe, alsof ze betoverd is. “Vrees beving
hen allen.” Zwijgend en eerbiedig bleven ze een ogenblik staan, alsof ze in de tegenwoordigheid van
God Zelf waren. Toen “verheerlijkten zij God, zeggende: Een groot profeet is onder ons opgestaan, en:
God heeft naar Zijn volk omgezien”. De begrafenisstoet keerde terug naar Naïn als een triomfantelijke
optocht. “En dit gerucht over Hem verbreidde zich in het ganse Joodse land en in de gehele omtrek.”
Hij Die naast de treurende moeder aan de poort van Naïn stond, slaat iedere treurende naast de baar
gade. Hij is met ontferming bewogen over onze smart. Zijn hart, dat liefhad en medelijden had, is een
hart van onveranderlijke tederheid. Zijn woord, dat de dode terugriep tot het leven, is nu niet minder
krachtig dan toen het gesproken werd tot de jongeling van Naïn. Hij zegt: “Mij is gegeven alle macht
in hemel en op de aarde”.21 Die macht is niet verminderd door het verstrijken der jaren noch uitgeput
door de ononderbroken werkzaamheid van Zijn overvloeiende genade. Voor allen die in Hem geloven,
is Hij nog steeds de levende Heiland.
200