De Wens der Eeuwen door Ellen White

Hoofdstuk 29 —De Sabbat
De sabbat werd geheiligd bij de schepping. Als verordineerd voor de mens, had hij zijn oorsprong toen
“de morgensterren te zamen juichten en al de zonen Gods jubelden”. Vrede heerste op de wereld, want
de aarde was in harmonie met de hemel. “God zag alles wat Hij gemaakt had, en zie, het was zeer
goed”; en Hij rustte in de vreugde van Zijn voltooide werk.
Omdat Hij op de sabbat rustte, “zegende God de zevende dag en heiligde die” zonderde die dag af
voor een heilig doel. Hij gaf de sabbat aan Adam als een dag van rust. Het was een gedenkteken van
het scheppingswerk en daardoor een teken van Gods macht en van Zijn liefde. De Schrift zegt: “Hij
heeft voor Zijn wonderen een gedachtenis gesticht”. “Hetgeen van Hem niet gezien kan worden, Zijn
eeuwige kracht en goddelijkheid, wordt sedert de schepping der wereld uit Zijn werken met het
verstand doorzien”.
Alle dingen zijn geschapen door de Zoon van God. “In den beginne was het Woord en het Woord was
bij God. Alle dingen zijn door het Woord geworden en zonder Dit is geen ding geworden dat geworden
is”. En aangezien de sabbat een gedachtenis is aan het scheppingswerk, is deze dag een teken van de
liefde en kracht van Christus.
De sabbat richt onze aandacht op de natuur en brengt ons in gemeenschap met onze Schepper. In het
lied van de vogel, het ruisen van de bomen en de muziek van de zee kunnen we steeds de stem horen
van Hem Die in Eden met Adam sprak in de avondkoelte. En wanneer we Zijn kracht in de natuur
aanschouwen, worden we vertroost, want het Woord, Dat alle dingen geschapen heeft, geeft ook door
te spreken leven aan de ziel. Hij “Die gesproken heeft: Licht schijne uit het duister, heeft het doen
schijnen in onze harten, om ons te verlichten met de kennis der heerlijkheid Gods in het aangezicht
van Christus”.
Deze gedachte inspireerde tot het lied: “Gij, Here hebt mij verheugd door Uw daden, over de werken
Uwer handen zal ik jubelen. Hoe groot zijn Uw werken, o Here, zeer diep zijn Uw gedachten.”
En de Heilige Geest verklaart door de profeet Jesaja: “Met wie dan wilt gij God vergelijken en welk
vergelijking op Hem toepassen? Weet gij het niet? Hebt gij het niet gehoord? Is het u van de aanvang
niet verkondigd? Hebt gij geen begrip van de grondvesten der aarde? Hij troont boven het rond der
aarde, en haar bewoners zijn als sprinkhanen; Hij breidt de hemel uit als een doek en spant hem uit als
een tent waarin men woont. Met wie dan wilt gij Mij vergelijken, dat Ik hem zou gelijk zijn? zegt de
Heilige. Heft uw ogen naar omhoog en ziet: wie heeft dit alles geschapen? Hij Die het heer daarvan in
groten getale uitleidt en elk daarvan bij name roept door de grootheid Zijner sterkte en omdat Hij
geweldig van kracht is; er blijft niet één achter. Waarom zegt gij, o Jakob, en spreekt, o Israël: Mijn
weg is voor de Here verborgen en mijn recht gaat aan mijn God voorbij? Weet gij het niet? Hebt gij
het niet gehoord? Een eeuwig God is de Here, Schepper van de einden der aarde. Hij wordt noch moede
noch mat... Hij geeft de moede kracht en de machteloze vermeerdert Hij sterkte”. “Vrees niet, want Ik
ben met u; zie niet angstig rond, want Ik ben uw God. Ik sterk u, ook help Ik u, ook ondersteun Ik u
met Mijn heilrijke rechterhand.” “Wendt u tot Mij en laat u verlossen, alle einden der aarde, want Ik
ben God en niemand meer.” Dit is de boodschap die in de natuur geschreven staat, en die de sabbat in
174