De Wens der Eeuwen door Ellen White

“Waarom eet uw Meester met de tollenaars en zondaars?” vroegen de jaloerse rabbi's. Jezus wachtte
niet, tot Zijn discipelen zouden antwoorden op de beschuldiging, maar Hij antwoordde Zelf: “Zij die
gezond zijn, hebben geen geneesheer nodig, maar zij die ziek zijn. Gaat heen en leert, wat het betekent:
Barmhartigheid wil Ik en geen offerande; want ik ben niet gekomen om rechtvaardigen te roepen, maar
zondaars, tot bekering”. De Farizeeën beweerden dat zij geestelijk gezond waren en daarom geen
geneesheer nodig hadden, terwijl ze de tollenaars en heidenen beschouwden als mensen die
omkwamen door ziekten van de ziel. Was het dan niet Zijn werk, als een geneesheer te gaan tot juist
die groep mensen die Zijn hulp nodig had?
Maar hoewel de Farizeeën zulk een hoge dunk van zichzelf hadden, was hun toestand in werkelijkheid
erger dan de toestand van de mensen die zij verachtten. De tollenaars waren minder dweepzuchtig en
minder zelfgenoegzaam, en stonden daarom meer open voor de invloed van de waarheid. Jezus zei tot
de rabbi’s: “Gaat heen en leert, wat het betekent: Barmhartigheid wil Ik en geen offerande”. Zo toonde
Hij aan, dat, terwijl zij beweerden dat ze het Woord van God verklaarden, ze volkomen onwetend
waren van de geest ervan.
De Farizeeën waren voorlopig tot zwijgen gebracht, maar ze werden slechts vastbeslotener in hun
vijandigheid. Daarna zochten ze de discipelen van Johannes de Doper op, en probeerden hen tegen de
Heiland op te zetten. Deze Farizeeën hadden de boodschap van de Doper niet aangenomen. Ze hadden
honend gewezen op zijn matig leven, zijn eenvoudige gewoonten, zijn ruwe kleding, en ze hadden
verklaard dat hij een fanaticus was. Omdat hij hun huichelarij aan de kaak stelde, hadden ze zijn
woorden weerstaan en hadden geprobeerd het volk tegen hem op te zetten. De Geest van God had
gewerkt aan de harten van deze spotters en hen overtuigd van zonde; maar zij hadden de raad Gods
verworpen en hadden verklaard dat Johannes van de duivel bezeten was.
Toen Jezus Zich onder de mensen begaf en at en dronk aan hun tafels, beschuldigden ze Hem ervan,
dat Hij een vraatzuchtig mens en een wijndrinker was. Juist de mensen die deze beschuldigingen tegen
Hem inbrachten, waren zelf schuldig. Zoals God verkeerd wordt voorgesteld en door Satan bekleed
wordt met diens eigen karaktertrekken, zo werden de boodschappers des Heren door deze verdorven
mensen verkeerd voorgesteld.
De Farizeeën wilden er niet over denken, dat Jezus met de tollenaars en zondaars at om het licht des
hemels te brengen aan hen die in duisternis waren. Ze wilden niet inzien dat ieder woord dat gesproken
werd door de goddelijke Leraar, een levend zaad was dat zou ontkiemen en vrucht dragen tot eer van
God. Ze hadden besloten het licht niet aan te nemen; en hoewel zij de boodschap van de Doper
tegengewerkt hadden, waren ze nu bereid naar de vriendschap van Zijn discipelen te dingen, in de
hoop zich van hun medewerking te verzekeren tegen Jezus. Ze lieten voorkomen alsof Jezus aloude
overleveringen waardeloos achtte; en ze stelden de strenge vroomheid van de Doper tegenover het
gedrag van Jezus, Die feestvierde met tollenaars en zondaars.
De discipelen van Johannes waren op dat ogenblik in diepe smart gedompeld. Het was voordat zij
Jezus opzochten met de boodschap van Johannes. Hun geliefde leraar bevond zich in de gevangenis,
en ze brachten hun dagen door met treuren. En Jezus deed niets om Johannes te bevrijden en scheen
169