De Wens der Eeuwen door Ellen White

wederliefde van de priesters en leraars op te roepen, maar na Zijn hemelvaart “gaf een talrijke schare
van de priesters gehoor aan het geloof”.
Het werk dat Christus deed door de melaatse te reinigen van zijn verschrikkelijke ziekte, is een
illustratie van Zijn werk om de ziel te reinigen van de zonde. De man die tot Jezus kwam, was “vol
melaatsheid”. Het dodelijk vergif ervan had het gehele lichaam doortrokken. De discipelen trachtten
hun Meester ervan te weerhouden hem aan te raken, want hij die een melaatse aanraakte, werd zelf
onrein. Maar door Zijn hand op de melaatse te leggen werd Jezus niet bezoedeld. Zijn aanraking deelde
levengevende kracht mee. De melaatsheid werd weggenomen. Zo is het met de melaatsheid der zonde,
diepgeworteld, dodelijk, en onmogelijk om gereinigd te worden door menselijke kracht. “Het gehele
hoofd is ziek, het gehele hart vol krankheid; van de voetzool af tot de schedel is er niets gaaf; wonden,
striemen en verse kwetsuren”. Maar Jezus, Die gekomen is om in de menselijke natuur te leven, wordt
daardoor niet besmet. Zijn aanwezigheid heeft een genezende kracht voor de zondaar. Een ieder die
Hem zal te voet vallen, terwijl hij in het geloof zegt: “Here, indien Gij wilt, kunt Gij mij reinigen”, zal
het antwoord horen: “Ik wil, word rein”.
Bij sommige gevallen van genezing schonk Jezus niet terstond de zegen waarom gevraagd werd. Maar
in geval van melaatsheid was nauwelijks het verzoek gedaan, of het werd ingewilligd. Wanneer we
bidden om aardse zegeningen, kan het antwoord op ons gebed soms op zich laten wachten, of
misschien geeft God iets anders dan datgene waarom we vragen, maar dat gebeurt niet wanneer we
bidden om verlossing van zonden. Het is Zijn wil ons te reinigen van zonden, ons tot Zijn kinderen te
maken en ons in staat te stellen een heilig leven te leiden. Christus “heeft Zichzelf gegeven voor onze
zonden, om ons te trekken uit de tegenwoordige boze wereld, naar de wil van onze God en Vader”.’
“En dit is de vrijmoedigheid die wij tegenover Hem hebben, dat Hij, indien wij iets bidden naar Zijn
wil, ons verhoort. En indien wij weten dat Hij ons verhoort, wat wij ook bidden, weten wij, dat wij de
beden verkregen hebben die wij van Hem hebben gebeden”.’ “Indien wij onze zonden belijden, Hij is
getrouw en rechtvaardig, om ons de zonden te vergeven en ons te reinigen van alle ongerechtigheid”.
Met de genezing van de verlamde in Kapernaüm leerde Christus dezelfde waarheid opnieuw. Juist om
Zijn macht te openbaren, zonden te vergeven, werd dit wonder verricht. En de genezing van de
verlamde laat ook andere kostelijke waarheden zien. De gebeurtenis is vol hoop en bemoediging en
houdt door haar verband met de vittende Farizeeën tevens een waarschuwende les in.
Evenals de melaatse had deze verlamde alle hoop op genezing verloren. Zijn ziekte was het gevolg
van een leven van zonde, en zijn lijden was des te bitterder door het berouw. Reeds lang tevoren had
hij een beroep gedaan op Farizeeën en artsen, in de hoop op verlichting voor zijn geestelijk lijden en
zijn lichamelijke pijn. Maar op koude toon vertelden ze, dat hij ongeneeslijk was en ze lieten hem over
aan de toorn Gods. De Farizeeën beschouwden ziekte als een blijk van goddelijk misnoegen, en zij
hielden zich op een afstand van de zieken en behoeftigen. Toch waren dikwijls zij die zich verhoogden,
meer schuldig dan de lijdenden die door hen veroordeeld werden.
De verlamde man was volkomen hulpeloos, en daar hij geen uitzicht op hulp van enigerlei zijde had,
was hij tot wanhoop verzonken. Toen hoorde hij over de heerlijke werken van Jezus. Men vertelde
hem, dat anderen die even zondig en hulpeloos waren als hij, genezen waren; zelfs melaatsen waren
162