De Wens der Eeuwen door Ellen White

verzamelde menigte. De beperkingen die hem opgelegd zijn, de veiligheid van het volk, en de vrees
waarmee alle mensen hem aanzien, zijn vergeten. Hij denkt nog alleen aan de zalige hoop op genezing.
Hij biedt een walgelijke aanblik. De ziekte heeft hem vreselijk aangetast en zijn ontbindende lichaam
is afgrijselijk om aan te zien. Wanneer de mensen hem zien, deinzen ze terug in paniek. Ze duwen
elkander omver om toch maar te ontkomen aan de aanraking met hem. Sommigen trachten te
verhinderen dat hij Jezus nadert, maar tevergeefs. Hij ziet noch hoort hen. Hun uitdrukkingen van
walging gaan langs hem heen. Hij ziet alleen de Zoon van God. Hij hoort alleen de stem die tot de
stervenden spreekt van leven. Hij dringt naar Jezus toe en werpt zich aan Zijn voeten met de kreet:
“Here, indien Gij wilt, kunt Gij mij reinigen”.
Jezus antwoordde: “Ik wil het, word rein”, en legde Zijn hand op hem. Onmiddellijk kwam er een
verandering over de melaatse. Zijn vlees werd gezond, zijn zenuwen gevoelig, zijn spieren sterk. De
ruwe, schilferige huid, die kenmerkend is voor melaatsheid, verdween, en een zachte glans, zoals er is
op de huid van een gezond kind, kwam daarvoor in de plaats.
Jezus gaf de man opdracht, het werk dat aan hem gedaan was, niet bekend te maken, maar zich meteen
met een offer in de tempel voor te stellen. Een dergelijk offer kon niet aangenomen worden voordat
de priesters een onderzoek hadden ingesteld en verklaard hadden, dat de man volkomen vrij was va n
deziekte. Hoe onwillig ze ook mochten zijn om deze dienst te verrichten, ze konden een onderzoek en
een beslissing over het geval niet ontwijken.
De woorden van de Schrift tonen aan, hoe ernstig Christus er bij de man op aandrong, dat het
noodzakelijk was dat hij zou zwijgen en meteen zou handelen. “En met een strenge vermaning zond
Hij hem terstond weg, en Hij zeide tot hem: Zie toe, dat gij niemand iets zegt, maar ga heen, toon u
aan de priester, en offer voor uw reiniging hetgeen Mozes heeft voorgeschreven, hun tot een
getuigenis”. Indien de priesters geweten hadden hoe de melaatse genezen was, zou hun haat voor
Christus hen ertoe hebben kunnen brengen een oneerlijk oordeel uit te spreken. Jezus verlangde, dat
de man zich in de tempel’ zou tonen voordat enig gerucht omtrent het wonder hen had bereikt. Aldus
zou men zeker zijn van een onpartijdig oordeel, en de genezen melaatse zou toestemming krijgen zich
weer te verenigen met zijn familie en vrienden.
Maar Christus had nog andere dingen in gedachten toen hij de man gebood te zwijgen. De Heiland
wist, dat Zijn vijanden voortdurend trachtten Zijn werk te begrenzen en de mensen van Hem af te keren.
Hij wist dat indien de genezing van de melaatse overal ruchtbaar zou worden, andere mensen die aan
die verschrikkelijke ziekte leden in drommen naar Hem toe zouden komen, en men het gerucht zou
rondstrooien, dat de mensen besmet zouden worden door met hen in contact te komen. Vele melaatsen
zouden de gave van gezondheid niet gebruiken als een zegen voor zichzelf en voor anderen. En door
de melaatsen tot Zich te trekken zou Hij aanleiding ge ven tot de beschuldiging, dat Hij de bepalingen
van de ceremoniële wet afbreuk deed. Op deze wijze zou Zijn werk, om het evangelie te prediken,
gehinderd worden.
De gebeurtenis rechtvaardigde de vermaning van Christus. Een grote schare mensen was getuige
geweest van de genezing van de melaatse, en ze wilde gaarne de beslissing van de priesters horen.
160