De Wens der Eeuwen door Ellen White

De volheid des tijds was gekomen. De mensheid, die gedurende eeuwenlange wetsovertreding steeds
meer ontaard was, had behoefte aan de komst van de Verlosser. Satan had zijn best gedaan om de kloof
tussen hemel en aarde diep en onoverkomenlijk te maken. Door zijn bedrog had hij de mensen verstout
in zonde. Het was zijn doel de lankmoedigheid van God uit te putten en Zijn liefde voor de mens uit
te blussen, zodat Hij de wereld aan de heerschappij van Satan zou overlaten.
Satan trachtte de mensen van de kennis van God af te snijden, om hun aandacht van Gods tempel af te
trekken, en zijn eigen koninkrijk te bevestigen. Zijn streven naar opperheerschappij scheen bijna een
volledig succes te zijn geworden. Het is waar dat God in iedere generatie Zijn getuigen had. Zelfs
onder de heidenen waren mensen door wie Christus werkte om het volk uit hun zonde en verval te
verheffen. Maar deze mensen werden veracht en gehaat. Velen van hen stierven een gewelddadige
dood. De duistere schaduw die Satan over de wereld geworpen had, werd dieper en dieper.
Door middel van het heidendom had Satan al eeuwenlang de mensen van God afgekeerd, maar zijn
grote overwinning behaalde hij toen hij erin slaagde het geloof van Israël te verdraaien. Door hun eigen
opvattingen te overpeinzen en te dienen, hadden de heidenen de kennis van God verloren en waren
steeds meer verdorven geworden. Zo ging het nu ook met Israël. Het beginsel, dat de mens zichzelf
door eigen werken kan redden, ligt aan iedere heidense godsdienst ten grondslag; nu was dit ook het
beginsel van de Joodse godsdienst geworden. Satan had dit beginsel erin gelegd. Overal waar men dit
huldigt, heeft de mens geen slagboom tegen de zonde.
De boodschap des heils wordt aan de mensen gebracht door menselijke vertegenwoordigers. Maar de
Joden hadden getracht het alleenrecht van de waarheid die het eeuwige leven inhoudt, te verkrijgen.
Zij hadden het levende manna opgespaard, en het was bedorven geraakt. De godsdienst die zij voor
zichzelf probeerden te houden, werd een ergernis. Zij beroofden God van Zijn heerlijkheid, en
bedrogen de wereld door een vervalsing van het evangelie. Zij hadden geweigerd zich aan God over
te geven voor de redding van de wereld, en werden medewerkers van Satan om haar te vernietigen.
Het volk dat door God was geroepen om een pijler en fundament der waarheid te zijn, was de
vertegenwoordiger van Satan geworden. Zij deden het werk dat hij van hen verlangde, door een
gedragslijn te volgen waardoor ze het karakter van God verkeerd voorstelden en de wereld aanleiding
gaven om Hem als een tiran te beschouwen. Zelfs de priesters die in de tempel dienden, hadden de
betekenis van de dienst die zij verrichtten, uit het oog verloren. Zij keken niet meer over het zinnebeeld
heen naar de zaak die het voorstelde. Bij het brengen van de offeranden geleken zij op acteurs in een
toneelspel. De instellingen die God Zelf gegeven had, werden de middelen om de geest te verblinden
en het hart te verharden. Langs deze wegen kon God niets meer voor de mens doen. Het gehele stelsel
moest worden weggevaagd.
Het bedrog van de zonde had zijn hoogtepunt bereikt. Alle machten waardoor de zielen der mensen te
gronde konden worden gericht, waren aan het werk gezet. Toen de Zoon van God op de aarde neerzag,
aanschouwde Hij lijden en ellende. Met medelijden zag Hij hoe de mensen het slachtoffer van
satanische wreedheid waren geworden. Hij zag met mededogen neer op hen die tot het kwade verleid
werden, vermoord werden en verloren gingen. Zij hadden een heerser verkozen die hen als
krijgsgevangenen aan zijn wagen bond. Verbijsterd en bedrogen bewogen ze zich in een sombere
15