De Wens der Eeuwen door Ellen White

vereist werden. Indien de priesters en rabbi’s niet tussenbeide gekomen waren, zou Zijn leer een
hervorming hebben teweeggebracht zoals deze wereld die nog nooit heeft gezien. Maar om hun eigen
macht te handhaven, besloten de leiders de invloed van Jezus te ondermijnen. De tegen Hem
ingebrachte beschuldiging voor het Sanhedrin en een openlijke veroordeling van Zijn leer zouden tot
dat doel bijdragen; want het volk had nog steeds grote eerbied voor hun geestelijke leiders. Een ieder
die het waagde de inzettingen van de rabbi’s te veroordelen, of trachtte de last die zij het volk opgelegd
hadden, te verlichten, werd beschouwd als niet alleen schudig te zijn aan godslastering, maar ook aan
verraad. Op deze gronden hoopten de rabbi’s wantrouwen tegen Christus op te wekken. Zij stelden
Hem voor als iemand die trachtte de gevestigde gewoonten te veranderen, en zodoende verdeeldheid
onder het volk te brengen en de weg te bereiden voor een volkomen onderwerping door de Romeinen.
Maar de plannen voor welker vervulling de rabbi’s zo ijverig werkten, vonden hun oorsprong in een
andere raad dan die van het Sanhedrin. Nadat het Satan mislukt was Christus in de woestijn te
overwinnen, bracht hij al zijn krachten samen om Hem tegen te werken in Zijn dienstwerk en indien
mogelijk Zijn arbeid te verijdelen. Wat hij niet kon bereiken door een directe, persoonlijke poging,
besloot hij nu te volbrengen door strategie. Zodra hij zich teruggetrokken had na de strijd in de woestijn,
werkte hij in een raadsvergadering met de engelen die zijn bondgenoten waren, zijn plannen uit om
het denken van het Joodse volk nog verder te verblinden, opdat ze hun Verlosser niet zouden herkennen.
Hij stelde het plan op, te werken door middel van zijn menselijke vertegenwoordigers in de
godsdienstige wereld door hen te bezielen met zijn eigen vijandschap tegen de Verdediger der
waarheid. Hij zou hen ertoe brengen Christus te verwerpen en Zijn leven zo bitter mogelijk te maken,
in de hoop dat hij Hem zou ontmoedigen in Zijn werk. En de leiders van Israël werden de instrumenten
van Satan in zijn oorlog tegen de Heiland.
Jezus was gekomen om “een grote, heerlijke onderwijzing te geven”. Hij zou de waardigheid van de
wet niet verminderen, maar verhogen. De Schrift zegt: “Hij zal niet kwijnen en niet geknakt worden,
tot Hij op aarde het recht zal hebben gebracht”. Hij was gekomen om de sabbat te bevrijden van die
zware last van inzettingen die deze dag tot een vloek in plaats van een zegen gemaakt hadden.
Om deze reden had Hij de sabbat gekozen om Zijn genezingswerk in Bethesda te verrichten. Hij had
de zieke man evengoed op een andere dag van de week kunnen genezen; of Hij had hem eenvoudig
kunnen genezen, zonder hem te zeggen zijn bed mee te nemen. Maar dit zou Hem niet de gelegenheid
hebben gegeven die Hij wilde verkrijgen. Iedere daad in het leven van Christus hier op aarde had een
wijze bedoeling. Alles wat Hij deed, was belangrijk om de daad zelf en om de les die daarmee
verbonden was. Onder de zieken bij het badwater had Hij het ergste geval uitgekozen om daarin Zijn
genezende kracht te tonen, en Hij beval de man zijn bed door de stad te dragen om op die wijze het
grote werk dat aan hem gedaan was, openbaar te maken. Dit zou de vraag doen rijzen, wat volgens de
wet geoorloofd was om op sabbat te doen, en zou voor Hem de weg openen om de beperkingen van
de Joden met betrekking tot de dag des Heren te laken, en hun overleveringen nutteloos te verklaren.
Jezus verkondigde hun, dat het brengen van verlichting aan lijdenden in overeenstemming was met
het sabbatgebod. Het was in harmonie met het werk van de engelen Gods, die voortdurend afdalen en
opstijgen tussen hemel en aarde om de lijdende mensheid te dienen. Jezus verklaarde: “Mijn Vader
werkt tot nu toe en Ik werk ook”. Alle dagen behoren God. toe; daarin moeten Zijn plannen voor het
121