De Wens der Eeuwen door Ellen White

dankbaarheid jegens de goddelijke Leraar, Die de moeilijkheden waarmee zij te kampen zouden
krijgen, voorzien had en hun de hulp had gegeven door Zijn eigen voorbeeld.
De Heiland brengt nog steeds hetzelfde werk ten uitvoer als op het ogenblik dat Hij het water des
levens aanbood aan de Samaritaanse vrouw. Zij die zich Zijn volgelingen noemen, kunnen misschien
de verworpenen verachten en vermijden; maar geen omstandigheden als geboorte en nationaliteit, geen
levensomstandigheden, kunnen Zijn liefde voor de mensenkinderen veranderen. Jezus zegt tot elke
ziel, hoe zondig die ook is: Indien gij het Mij gevraagd zoudt hebben, zou Ik u het water des levens
gegeven hebben.
De uitnodiging van het evangelie moet niet beperkt worden tot, en moet niet gegeven worden aan
alleen maar een bepaald aantal uitverkorenen die, naar we veronderstellen, ons zullen eren wanneer zij
het aannemen. De boodschap moet aan allen gegeven worden. Overal waar harten openstaan voor de
waarheid, staat Christus gereed hen te onderwijzen. Hij openbaart hun de Vader en de wijze van
aanbidden die aannemelijk is voor Hem Die het hart doorzocht. Voor dezulken gebruikt Hij geen
gelijkenissen. Tot hen, evenals tot de vrouw aan de bron, zegt Hij: “Ik, Die met u spreek, ben het”.
Toen Jezus ging zitten om te rusten bij de Jakobsbron, was Hij uit Judea gekomen, waar Zijn
dienstwerk weinig vrucht gedragen had. Hij was verworpen door de priesters en de rabbi’s, en zelfs de
mensen die beleden Zijn discipelen te zijn, slaagden er niet in, Zijn goddelijk karakter te onderkennen.
Hij was flauw van de honger en vermoeid; toch liet Hij de gelegenheid niet voorbijgaan om te spreken
met één vrouw, hoewel ze een onbekende was, een vreemde voor Israël, en in openbare zonde leefde.
De Heiland wachtte niet, tot zich menigen zouden verzamelen. Dikwijls begon Hij te onderwijzen
terwijl er nog slechts weinigen om Hem heen zaten, maar één voor één bleven de voorbijgangers
stilstaan om naar Hem te luisteren, totdat een grote schare met eerbied luisterde naar de woorden van
God, die door deze van de hemel gezonden Leraar gesproken werden. Hij die voor Christus werkt,
mag niet het gevoel hebben, dat hij niet met dezelfde ernst kan spreken tot weinig toehoorders als tot
een groot gezelschap. Misschien is er slechts één mens om naar de boodschap te luisteren; maar wie
kan zeggen, hoe ver de invloed daarvan zal reiken? Zelfs in de ogen van de discipelen scheen het iets
onbelangrijks dat de Heiland Zijn tijd besteedde aan een Samaritaanse vrouw. Maar Hij sprak met haar
ernstiger en welsprekender dan met koningen, raadslieden of hogepriesters. De lessen die Hij die
vrouw gaf, zijn herhaald in de meest afgelegen oorden der aarde.
Zodra ze de Heiland gevonden had, bracht de Samaritaanse vrouw anderen tot Hem. Ze bewees
daarmee, dat ze een doeltreffender zendelinge was dan Zijn eigen discipelen. De discipelen zagen in
Samaria niets dat erop wees, dat het een bemoedigend arbeidsterrein was. Hun gedachten waren gericht
op een groot werk dat in de toekomst gedaan zou worden. Ze zagen niet, dat direct rondom hen een
oogst gereed was om binnengehaald te worden. Maar door de vrouw die zij minachtten, werd een stad
vol mensen tot de Heiland gebracht om naar Hem te horen. Zij bracht het licht terstond naar haar
landgenoten.
Deze vrouw stelt het werk van een praktisch geloof in Christus voor. Iedere ware discipel wordt in het
koninkrijk Gods geboren als een zendeling. Hij die van het levende water drinkt, wordt een fontein des
113