De Wens der Eeuwen door Ellen White

verwerven. Wanneer hun gezegd wordt, op Jezus te zien en te geloven dat Hij hen redt door Zijn
genade alleen, roepen ze uit: “Hoe kan dit geschieden?”
Evenals Nicodemus moeten we gewillig zijn het leven binnen te gaan op dezelfde wijze als de
voornaamste zondaars. “Want er is ook onder de hemel geen andere naam de mensen gegeven
waardoor wij moeten behouden worden” dan Christus. Door het geloof ontvangen we de genade van
God; maar het geloof is niet onze Heiland. Het verdient niets. Het is de hand waardoor wij Christus
vastgrijpen en ons Zijn verdiensten, het geneesmiddel voor de zonde, toeëigenen. En we kunnen zelfs
geen berouw hebben zonder de hulp van de Geest van God. De Schrift zegt van Christus: “Dezen heeft
God door Zijn rechterhand verhoogd, tot een Leidsman en Heiland om Israël bekering en vergeving
van zonden te schenken”. Berouw komt evenzeer van Christus als vergeving.
Hoe kunnen we dan behouden worden? “Gelijk Mozes de slang in de woestijn verhoogd heeft”,21 zo
is ook de Zoon des mensen verhoogd, en ieder die misleid en gebeten is door de slang, mag tot Hem
opzien en leven. “Zie, het Lam Gods, Dat de zonden der wereld wegneemt”. Het licht dat van het kruis
straalt, openbaart de liefde van God. Zijn liefde trekt ons tot Hem. Indien we hieraan geen tegenstand
bieden, zullen we geleid worden naar de voet van het kruis, in berouw over de zonden, die de Heiland
gekruisigd hebben. Dan verwekt de Geest van God door het geloof een nieuw leven in de ziel. De
gedachten en verlangens worden tot gehoorzaamheid gebracht aan de wil van Christus. Hart en geest
worden opnieuw geschapen naar het beeld van Hem Die in ons werkt om alle dingen aan Zichzelf te
onderwerpen. Dan wordt de wet van God geschreven in het hart en verstand, en kunnen we met
Christus zeggen: “Ik heb lust om Uw wil te doen, mijn God”.
In het gesprek met Nicodemus verklaarde Jezus het verlossingsplan en Zijn zending in de wereld. In
geen van Zijn daarna volgende redevoeringen verklaarde Hij zo volledig, stap voor stap, het werk dat
gedaan moet worden in de harten van allen die het koninkrijk der hemelen zullen beerven. Geheel aan
het begin van Zijn dienstwerk openbaarde Hij de waarheid aan een lid van het Sanhedrin, aan het hart
dat daartoe het meest openstond, en aan een aangesteld leraar van het volk. Maar de leiders van Israël
verwelkomden dat licht niet. Nicodemus verborg de waarheid in zijn hart, en gedurende drie jaar zag
men weinig zichtbare vruchten.
Maar Jezus kende de bodem waarin Hij het zaad gezaaid had. De woorden die in de nacht gesproken
werden tot één toehoorder op de eenzame berg, waren niet verloren. Een tijdlang erkende Nicodemus
Christus niet openlijk, maar hij sloeg Zijn leven gade en dacht na over wat Hij leerde. In de raad van
het Sanhedrin verijdelde hij meermalen de plannen van de priesters om Hem te doden. Toen ten slotte
Jezus verhoogd was aan het kruis, herinnerde Nicodemus zich de les op de Olijfberg: “Gelijk Mozes
de slang in de woestijn verhoogd heeft, zo moet ook de Zoon des mensen verhoogd worden, opdat een
ieder die gelooft, in Hem eeuwig leven hebbe”.24 Het licht van dat geheime gesprek verlichtte het
kruis op Golgotha, en Nicodemus zag in Jezus de Verlosser der wereld.
Na de hemelvaart van de Here, toen de discipelen door de vervolging verstrooid waren, kwam
Nicodemus vrijmoedig naar voren. Hij wendde zijn rijkdommen aan tot onderhoud van de jonge
gemeente, waarvan de Joden gedacht hadden, dat ze wel teniet gedaan zou worden na de dood van
Christus. In die tijd van gevaar stond hij die zo voorzichtig en twijfelachtig was geweest, vast als een
101