De Wens der Eeuwen door Ellen White

nemen de plaats in van boosheid, naijver en tweedracht. Vreugde neemt de plaats in van droefheid, en
het gelaat weerkaatst het licht van de hemel. Niemand ziet de hand die de last opheft, of bemerkt het
licht dat neerdaalt uit de hemelse hoven. De zegen komt, wanneer de ziel zich door het geloof aan God
overgeeft. Dan schept die kracht die door geen menselijk oog gezien kan worden, een nieuw wezen
naar het beeld Gods.
Het is onmogelijk voor een sterfelijke geest om het werk der verlossing te begrijpen. Het geheimenis
daarvan gaat de menselijke kennis te boven; maar hij die uit de dood het leven ingaat, beseft dat het
een goddelijke werkelijkheid is. Het begin van de verlossing kunnen we hier leren kennen door onze
persoonlijke ervaring. De gevolgen ervan reiken tot in de eeuwigheid.
Terwijl Jezus sprak, drong enig licht der waarheid door in de geest van de overste. De verzachtende,
beteugelende invloed van de Heilige Geest maakte indruk op zijn hart. Toch begreep hij de woorden
van de Heiland nog niet volkomen. Hij was niet zozeer onder de indruk van de noodzakelijkheid van
de wedergeboorte als wel van de manier waarop deze tot stand komt. Hij antwoordde verwonderd:
“Hoe kan dit geschieden?”
“Gij zijt de leraar van Israël en deze dingen verstaat gij niet?” vroeg Jezus. Iemand aan wie het
godsdienstonderwijs van het volk was toevertrouwd, mocht toch zeker niet onwetend zijn van zulke
belangrijke waarheden. Zijn woorden hielden de les in, dat, in plaats van zich te ergeren aan de
eenvoudige woorden der waarheid, Nicodemus een erg bescheiden mening over zichzelf behoorde te
hebben, omdat hij zo weinig wist van de geestelijke dingen. Doch Christus sprak met zulk een
indrukwekkende waardigheid, en zowel Zijn blik als de toon van Zijn woorden spraken van zulk een
oprechte liefde, dat Nicodemus niet beledigd was toen hij zijn armelijke staat besefte.
Maar toen Jezus verklaarde, dat Zijn opdracht op aarde was een geestelijk koninkrijk op te richten in
plaats van een tijdelijk, werd Zijn toehoorder ongerust. Daar Hij dit opmerkte, zei Jezus: “Indien Ik
ulieden van het aardse gesproken heb, zonder dat gij gelooft, hoe zult gij geloven, wanneer Ik u van
het hemelse spreek?” Indien Nicodemus niet kon aanvaarden wat Christus hem leerde als illustratie
van het werk der genade aan het hart, hoe zou hij dan de aard van Zijn heerlijk, hemels koninkrijk
kunnen begrijpen? Daar hij de aard van Christus’ werk op aarde niet begreep, kon hij ook Zijn werk
in de hemel niet verstaan.
De Joden die Jezus uit de tempel verdreven had, maakten er aanspraak op kinderen van Abraham te
zijn, maar zij vluchtten uit de tegenwoordigheid van de Heiland, omdat zij de heerlijkheid van God,
die in Hem geopenbaard was, niet konden verdragen. Zo gaven ze blijk, dat ze niet waardig geacht
werden door de genade van God deel te hebben aan de heilige diensten in de tempel. Zij jaagden ernaar
een schijn van heiligheid te bewaren, maar ze verwaarloosden de heiligheid des harten. Hoewel ze
ijveraars waren naar de letter der wet, deden ze voortdurend de geest van deze zelfde wet geweld aan.
Hun grote behoefte was juist die verandering waarover Christus tot Nicodemus gesproken had een
nieuwe, zedelijke geboorte, een reiniging van zonden, en een vernieuwing van kennis en heiligheid.
Er was geen verontschuldiging voor de blindheid van Israël betreffende het werk van de wedergeboorte.
Geïnspireerd door de Heilige Geest, had Jesaja geschreven: “Wij zijn allen geworden als een onreine,
99