De Wens der Eeuwen door Ellen White

Herodes nodigde nu de magiërs uit voor een privégesprek. Er woedde een storm van wraakgevoelens
en angst in zijn hart, maar uiterlijk bewaarde hij zijn kalmte en hij ontving de vreemdelingen beleefd
en hoffelijk. Hij vroeg wanneer de ster verschenen was en deed alsof hij de aankondiging van de
geboorte van Christus met vreugde begroette. Hij verzocht de bezoekers: “Gaat en doet nauwkeurig
onderzoek naar dat kind; en zodra gij het vindt, bericht het mij, opdat ook ik hem hulde ga bewijzen”.
Met deze woorden zond hij hen op weg naar Bethlehem.0.
De priesters en oudsten van Israël waren niet zo onwetend aangaande de geboorte van Christus als ze
wel voorwendden. Het verhaal van het bezoek van de engelen aan de herders was naar Jeruzalem
overgebracht, maar de rabbi’s hebben het behandeld als onwaardig daar hun aandacht aan te besteden.
Zij hadden zelf Jezus kunnen vinden en de magiërs naar Zijn geboorteplaats brengen, maar in plaats
daarvan kwamen de wijzen om hun aandacht op de geboorte van de Messias te vestigen. “Waar is de
Koning der Joden, die geboren is?” zeiden ze. “Want wij hebben Zijn ster in het Oosten gezien en wij
zijn gekomen om Hem hulde te bewijzen”.
Nu sloten trots en afgunst de deur voor het licht. Wanneer men geloof zou hechten aan de verhalen
van de herders en van de wijzen, zou dat de priesters en de rabbi’s in een geenszins benijdenswaardige
positie plaatsen, omdat daardoor werd bewezen, dat het niet juist was dat ze beweerden dat zij de
uitleggers van de waarheid Gods waren. Deze kundige leraars wilden zich niet vernederen door zich
te laten onderwijzen door mensen die zij heidenen noemden. Het was niet mogelijk, zo zeiden ze, dat
God hun was voorbijgegaan, om te spreken tot onwetende schaapherders of onbesneden heidenen. Zij
besloten hun verachting te laten blijken voor de verhalen die koning Herodes en heel Jeruzalem in
opwinding brachten. Zij zouden zelfs niet naar Bethlehem gaan om te zien of die dingen waar waren.
En zij brachten het volk ertoe, de belangstelling in Jezus te beschouwen als een fanatieke opwinding.
Hier begon het verwerpen van Christus door de priesters en rabbi's. Vanaf dit ogenblik groeide hun
trots en koppigheid tot een ingewortelde haat tegen de Heiland. Terwijl God de deur voor de heidenen
opende, sloten de Joodse leiders de deur voor zichzelf.
De wijzen vertrokken alleen uit Jeruzalem. De schaduwen van de nacht vielen toen ze de poorten
uittrokken, maar tot hun grote vreugde zagen ze de ster weer, en zo werden ze naar Bethlehem geleid.
Zij hadden niet, zoals de herders, gehoord van de nederige staat van Jezus. Na hun lange reis waren zij
teleurgesteld door de onverschilligheid van de Joodse leiders, en ze hadden Jeruzalem met minder
vertrouwen verlaten dan ze er waren binnengetrokken. In Bethlehem vonden ze geen koninklijke wacht
op post staan om de pasgeboren Koning te beschermen. Niemand van de geeerde mannen van de
wereld was daar aanwezig. Jezus lag daar in een kribbe. bewakers. Kon Hij degene zijn van Wie
geschreven stond, dat Hij “de stammen van Jakob weder” zou “oprichten” en “de bewaarden van Israël
terugbrengen”; zou Hij “een licht der volken” zijn en “heil tot het einde der aarde”?
“En zij gingen het huis binnen en zagen het Kind met Maria, Zijn moeder, en zij vielen neder en
bewezen Hem hulde.” Onder het nederig uiterlijk van Jezus herkenden zij de aanwezigheid van de
Godheid. Zij gaven hun harten aan Hem als hun Heiland, en schonken Hem hun gaven “goud en
wierook en mirre”. Wat hadden zij een geloof! Van de wijzen uit het Oosten zou men kunnen zeggen,
evenals later van de Romeinse centurio: “Bij niemand in Israël heb Ik een zó groot geloof gevonden”.
27