213 ‘ De sfeer in Nieuw-Zeeland is anders − magisch’ 024
Holland Dance Festival Tijdens het vorige Holland Dance Festival maakte Nederland kennis met dans uit verre oorden als Brazilië, Cuba en Nieuw-Zeeland. Meest imponerend was daarbij misschien wel het optreden van de nog prille New Zealand Dance Company, die met Rotunda prachtig liet zien hoe je met dans én humor uiting kunt geven aan de diepste emoties. Meteen werden er plannen gesmeed voor een coproductie en nu is het zover: het gezelschap keert terug met Lumina, een drieluik dat naast twee Nieuw-Zeelandse premières ook een ‘Nederlandse’ creatie van Stephen Shropshire telt. De twee ontmoetten elkaar begin 2014 tijdens het openingsgala Source of Inspiration: Stephen Shropshire en Shona McCullagh, oprichtster en artistiek leidster van de New Zealand Dance Company. ‘We lieten die avond beiden een voorproefje zien van onze festivalproducties en het klikte meteen’, zegt Shropshire. ‘Ik viel als een blok voor Shona’s energie, haar passie en gedrevenheid en was dan ook super excited toen ik niet lang daarna gevraagd werd om een stuk te maken voor dit nog jonge gezelschap.’ Afgelopen zomer verbleef Shropshire (42) anderhalve maand in Nieuw-Zeeland. ‘Letterlijk aan de andere kant van de wereld.’ Maar ook guurlijk, want hoewel hij al maanden terug is, is hij nog steeds niet echt “geland”. ‘Alles is er zo anders dan hier. Je krijgt toch een soort eilandgevoel. Je bent ver verwijderd van de westerse wereld en waardoor je hele kijk op de plek die je in de wereld inneemt, verandert. Tijd, ruimte, afstanden, reizen: het krijgt allemaal een andere, als het ware meer “vloeibare” betekenis. En dan bevind je je ook nog eens in Polynesië. Ook de sfeer is er anders. Magisch.’ Open en eager Veel tijd om dit alles op zich in te laten werken en bij te komen van zijn jetlag had Shropshire echter niet. ‘Ik had twee weken om mijn stuk te maken, want de groep kan zich niet veroorloven om een choreograaf langer in te huren. Ik moest dus snel en efciënt te werk gaan en had daarom thuis al veel materiaal voorbereid. Toch moet je natuurlijk altijd maar weer afwachten hoe de ontmoeting tussen dansers en choreograaf verloopt; kun je elkaar überhaupt vinden in je visie over dans?’ Gelukkig was het antwoord “ja”. ‘De dansers waren ontzettend open en eager. Ik vond het geweldig om met ze te werken. En wie weet: misschien zorgde juist het feit dat we niet maandenlang de tijd hadden wel voor die extra energieboost die ik in de repetitiestudio voelde.’ Voor Shropshire was het belangrijk om zich op een of andere manier te verhouden tot de twee Nieuw-Zeelandse choreografen die, net als hij, een werk voor Lumina creëerden. ‘Vanaf de eerste voorbereidingen heb ik daar veel over nagedacht: wat kan ik bijdragen? In hoeverre verschillen zij – één van hen heeft een Maoriachtergrond – en ik en wat zijn de eventuele overeenkomsten? Ik kom oorspronkelijk uit Miami, dat ook deel is van een archipel, dus het “eilandgevoel” herken ik wel.’ Een van de inspiratiebronnen waar hij, nadenkend over dit “eilandgevoel”, op stuitte, was het boek Ways of Curating van de Zwitserse kunstenaar, curator en criticus Hans Ulrich Obrist. ‘Hij bespreekt daarin, aan de hand van het werk van de Frans-Antilliaanse dichter Éduard Glissant, het bestaan van een zogeheten “archipelagic thought”. De wereld mag in deze tijd van globalisatie dan wel steeds kleiner worden: overal duiken dezelfde bedrijven en winkels op, maar, zo betoogt Obrist: er bestaat niet één gemeenschappelijke visie om tegen de wereld aan te kijken. Er is niet één identiteit, noch één manier om als kunstenaar werk te maken. In wat hij schrijft, herken ik ook veel van mijn eigen choreograaf-zijn: als buitenlander heb ik altijd geprobeerd erbij te horen, mij aan te passen, maar uiteindelijk vorm je als kunstenaar toch je eigen “eiland”.’ Europees of niet? Maar, benadrukt hij: The Geography of an Archipelago, zoals hij zijn choreograe doopte, gaat niet over Obrists boek. ‘Je draagt gedachtes eruit mee, maar uiteindelijk ontstaat mijn werk toch altijd ín de studio, mét de dansers.’ En met de rest van het creatieve team: ‘Shona had één decor- en kostuumontwerpster gekozen voor de drie choreograeën in Lumina: Kasia Pol, een Poolse die zo’n tien jaar geleden in Nieuw- Zeeland is neergestreken. Ik vond haar echt fantastisch, en ook de samenwerking met de Nieuw-Zeelandse componist en drummer Chris O’Connor was heel inspirerend.’ Lumina ging afgelopen augustus in Auckland in première en de reacties op Shropshires werk waren, hoewel unaniem enthousiast, uiteenlopend. ‘Sommigen vonden mijn stuk heel Europees. En dat vond ik eigenlijk zelf ook: ik had het bij wijze van spreken ook voor Noord Nederlandse Dans [het Groningse gezelschap dat Shropshire van 2009 tot 2012 leidde – red.] kunnen maken. Maar er waren ook veel mensen die zeiden dat mijn choreografie heel erg past bij de Pacific. Dat verraste mij en zette mij aan het denken. Mijn moeder is Puertoricaanse en ik ben zelf dus ook geboren op een archipel; misschien sta ik toch dichter bij de Nieuw- Zeelanders dan ik dacht. Of misschien wordt de wereld inderdaad wel steeds kleiner en zijn we inmiddels allemaal hetzelfde.’ Data 29, 30 januari 2016 20:30 31 januari 2016 14:30 Theater aan het Spui Den Haag Kaarten €17,50 The Hague Sleep Over €71,- Na de voorstelling nog haasten om naar huis te gaan? Dat hoeft gelukkig niet meer! Blijf nagenieten en maak gebruik van de luxe overnachting bij het 4 sterren Mercure Hotel. De volgende ochtend schuif je heerlijk aan bij het uitgebreide ontbijtbuffet en wellicht spot je een van de dansers. Inclusief: hotelovernachting op basis van twee personen uitgebreid ontbijtbuffet toegangskaart voorstelling Reserveren: holland-dance.com of bel 070-36 37 540 Tekst Astrid van Leeuwen 213 025
Change language