Gay&Night Maart 2016

216
‘Alsof je
moeite hebt
met mensen
met krullen’
ze hun kinderen graag op een christelijke school
wilde hebben. Daar heb ik echt weleens ouders gehad
die zeiden “wij willen niet dat ons kind voorlichting
krijgt over homoseksualiteit, want we willen niet dat
ons kind daarmee geconfronteerd wordt. Dadelijk
gaat het zelf denken dat het homo is, terwijl dat iets
is dat ze op school en in de media wordt aangepraat”.
Dan moet je jezelf écht inhouden. Ik heb ze altijd
doorgestuurd naar mijn leidinggevende. Die moest
er maar mee gaan praten want ík zou gaan slaan,
ik heb daar echt geen geduld voor. Wat ik nog erger
vond, was dat leerlingen steeds preutser werden. Ze
zeiden zelf ook “eww, ik heb geen zin om te lezen over
homoseks”. Wat is er, als je 15 bent, nou interessanter
dan te lezen over allerlei seks die je zelf niet
meemaakt? Maar ik merkte dat leerlingen dat steeds
slechter trokken. Dat ging niet alleen over homo’s,
maar over seks in het algemeen. Ik heb me daar zó
erg over verbaasd. Ik las op die leeftijd niets liever
dan seksscènes. Ik denk dat het met verbeelding te
maken heeft; als ze porno kijken is het opeens niet
vies, want dan is het recht in je gezicht. Maar als het
beschreven wordt, met mooiere worden, en ze er zelf
een beeld bij moeten bedenken, zijn ze misschien
zelf zo verbaasd en geshockeerd door het beeld dat ze
erbij bedenken, dat ze er niet aan willen. Dat is mijn
theorie.’
Je was pas bij DWDD, met het nummer ‘M/V’, waarin
je zingt dat je graag een keer een jongetje zou willen
zijn. Best een moedige keuze, lijkt me?
‘Nou, ‘M/V’ is sowieso de eerste single. Ik vind het
niet zo moedig meer, eigenlijk. Ik vind dat je over die
onderwerpen gewoon moet kunnen praten. Mijn hele
eerste plaat ging over verliefd zijn op een meisje. Ik
heb er geen seconde over nagedacht dat dat moedig
zou kunnen zijn, maar toen hij uitkwam kreeg ik
allemaal berichten uit de homowereld over me
heen. Alsof ik iets fantastisch had gedaan. Dat was
supertof, maar ik had er zelf helemaal niet zo over
nagedacht. Voor mij was het gewoon een onderwerp,
helemaal niet zo beladen als voor sommige mensen
in de buitenwereld. Ik ben opgegroeid in een
superliberaal gezin. Mijn vader is muzikant, doet
veel in musicals, dus van kleins af aan zat ik bij Tony
Neef op schoot. Voor mij was homoseksualiteit als
kind al geen issue. Mijn ouders waren ook heel erg
strikt in het genderneutraal opvoeden, ze zeiden
altijd “als je later trouwt met een man óf met een
vrouw…” Dus voor mij was het eerder een schok
dat andere mensen er zoveel moeite mee hadden.
Bijna alsof je moeite hebt met mensen met krullen,
of zo. Toen ik het nummer in DWDD had gezongen,
kreeg ik wel wat berichten van mensen, waaronder
transgenders en transseksuelen, die het jn vonden
dat ik het gespeeld had. Ik ben iedere keer weer
geshockeerd als ik erachter kom dat homoseksualiteit
en transseksualiteit nog steeds een onderwerp is.
Dan denk ik bij mezelf “Oh, fúck ja, dít is de wereld.
Jammer.”’
Terwijl het eigenlijk een heel licht liedje is, over
nieuwsgierigheid?
‘Ja! Het is ook gewoon een oprechte interesse. Het is
een van m’n grootste frustraties dat je niet gewoon
even één keer kan ruilen van geslacht. Een dag of zo.
Dat je even kan ervaren hoe het is om aan de andere
kant te staan.’
Hoe denk je dat zo’n dag er voor jou uit zou zien?
‘Heel veel aan m’n piemel zitten, denk ik. Dat sowieso.
Ik zou weleens een rondje door de stad willen lopen.
Ik denk dat dát al zó anders is wanneer je een man
bent, dan wanneer je een vrouw bent. Dat gewoon de
dagelijkse dingen al zo weird zijn op het moment dat
je een ander geslacht hebt. Dat vind ik al mateloos
interessant. Hoe is het om naar de supermarkt te
gaan? Of als je uitgaat op zaterdagavond? Ik stond net
verkeerd geparkeerd, toen kwam er een politieagent
langs, deed ik gewoon m’n zieligemeisjesact, en toen
was het meteen goed. Maar hoe is dat als man? Dat
zou ik allemaal een keer willen weten. En staand
plassen, dat lijkt me echt te gek.’
Nou, dáár hoef je het niet voor te doen. Dat is vooral
rommelig. Denk je dat het tot veel inzichten zouden
leiden, als mannen verplicht een dag als vrouw door
het leven moesten gaan?
‘Ja, man, tuurlijk! Er zijn ook van die experimenten
dat westerlingen een dag met een hoofddoek gaan
rondlopen. Die komen allemaal van een koude
kermis thuis. Ik wil overigens niet zeggen dat wij
vrouwen heel zielig zijn, want het is ook gewoon
superleuk, maar ik denk dat er over en weer veel
meer begrip zou zijn. Ik zou ook wel meer inzicht
willen in hoe mannen denken. Van die mannen die
op Twitter tegen me zeggen dat ik gewoon een keer
goed genomen moet worden, dat ik nog nooit een
goede piemel heb gehad. Ik vraag me dan af: hoe
denkt iemand die zoiets tegen je zegt? Waar komt dat
vandaan? Ik hoor vrouwen zoiets nooit roepen. Ik zou
dolgraag een dag in het hoofd van zo’n man willen
zitten. Ik zou het beter willen begrijpen, in plaats van
veroordelen.’
Je bent nu zwanger. Veel vrouwelijke singersongwriters
gaan dan ineens zoetsappig over hun
pasgeboren kind schrijven, mannen lijken dat veel
minder te hebben. Hoe denk je dat dat bij jou zal zijn?
‘Ik ben daar doodsbang voor! Ik schrijf nu wel meer
over politiek dan over m’n eigen liefdesleven, maar
dat is m’n grootste angst geweest, dat ik, als ik een
kind krijg, ook zo’n week moederbrein krijg dat
alleen nog maar slaapliedjes wil zingen. Maar ik moet
zeggen dat ik van zwanger zijn ook niet dusdanig
onder de indruk ben dat ik alleen nog maar dáárover
kan schrijven en praten. Ik zit niet op een roze wolk,
ook niet op een zwarte, ik zit gewoon nog steeds op
018