216 ‘DAT JE NIET EEN DAG VAN GESLACHT KAN RUILEN, IS MIJN GROOTSTE FRUSTRATIE’ Singer-songwriter Aafke Romeijn over haar nieuwe album Tekst Martijn Tulp / Fotografie Marc Deurloo 014
Interview / Aafke Romeijn Op haar nieuwe album Je doet je best maar zingt componist/ singer-songwriter en journalist Aafke Romeijn over foute politici, autoverkopers én over stiekem een jongetje willen zijn. We spraken met Aafke aan de vooravond van haar albumrelease en nieuwe tour. J e schrijft zelf ook; denk je dat je jezelf anders opstelt tijdens een interview dan collega-muzikanten die niet ook iets in de journalistiek doen? ‘Het is heel erg om te zeggen, maar ik probeer wel altijd in werkbare quotes te antwoorden, of zo. [lacht] Ook weer niet helemaal, maar ik weet wel welke dingen ik kan zeggen om zeker te zijn dat ze erin komen. Dat is eigenlijk een beetje vies, maar het werkt wel zo, ben ik bang.’ Er wordt weleens vanuit gegaan dat vrouwelijke singer-songwriters ‘gedragen’ worden door de mannen waar ze mee samenwerken, dat ze zelf maar heel beperkte skills hebben en vooral geen verstand van zaken. Merk je ook weleens dat er op die manier naar jou wordt gekeken? is wel nodig.” “Nee, je hoort jezelf straks echt wel.” “Ik weet nu al dat ik mezelf niet ga horen.” “Nee, het is echt niet nodig.” Op een gegeven moment zei ik: “Jongens, ik ben nu al een jaar aan het touren in deze opstelling, en ik weet gewoon dat ik dadelijk mezelf niet kan horen als er gitaar gespeeld wordt.” Ik moest me echt gaan verantwoorden! En later hoorde ik dat ze vonden dat ik wel een beetje hard was voor de technici. Dat is heel maf. Mijn producer, een man, speelt ook in m’n band, en als hij iets vraagt, wordt het meteen gedaan. Je wordt er soms een beetje para van. Dat je je echt afvraagt of mensen iets niet voor je willen doen, alleen omdat je een vrouw bent. Ik wil natuurlijk niet meteen een slachtofferrol aannemen, maar sommige mensen nemen automatisch aan dat je geen verstand van zaken hebt.’ Alleen technici, of ook elders in de muziekindustrie? ‘Nee, er is ook nog steeds wel verbazing over het feit dat ik mijn muziek zelf produceer. Dat mensen vragen “hoe dan?” en dat ik dan moet uitleggen dat ik met instrumenten werk, en een computer. “Maar waar heb je dat geleerd dan?” Op de een of andere manier wekt dat meer verbazing op dan wanneer een mannelijke singer-songwriter z’n eigen muziek produceert. Want “mannen zijn van de knopjes en de computers, dus die vinden het leuk om daarmee aan de slag te gaan”.’ Hiervoor gaf je les op een school, en ik begreep dat je het weleens aan de stok hebt gehad met wat ouders, omdat je hun fragiele kinderen een boek had laten lezen waarin twee jongens verliefd worden op elkaar? ‘Ik heb die ervaring wel. Lang niet met alle technici, er zijn ook een heleboel heel jne mensen om mee te werken. Maar ik had een paar maanden geleden een optreden, en ik vroeg om iets meer monitorgeluid. Ik wilde de piano iets harder horen op m’n monitor. “Nee, dat is niet nodig”, zei de technicus. “Ja, dat ‘Ik heb zes jaar les gegeven op een christelijke school. Er was eigenlijk helemaal niet zoveel christelijks aan die school – 50 jaar geleden was het een zwaar gereformeerde school, maar nu niet meer. Toch waren er nog steeds mensen die van heinde en verre hun kinderen per se naar die school stuurden, omdat 216 017