Gay&Night Maart 2016

216
‘Pippin in
Carré gaat
juist groter
en spectaculairder
worden’
een over-the-top spektakel. Vergeleken met andere
Broadwayshows die ik heb gedaan, is het wat kleiner
van opzet. De focus ligt echt op het verhaal. Het heeft
zeker nog die feeling van de originele Bob Fosseproductie
uit de jaren 70.’
Houdt dat in dat jij ook allemaal acrobatische
dingen doet, nu het verhaal is verplaatst naar een
circussetting?
‘Yep! Daar heb ik onwijs veel voor moeten trainen,
onder begeleiding van een circustrainer. En een uur
voor aanvang van iedere voorstelling trainen we nog
een uur. Voor íedere show, dus acht keer per week.
Gewoon om het bij te houden. Wat ik in de show doe
is voor mij al erg zwaar, maar de daadwerkelijke
acrobaten doen echt levensgevaarlijke stunts. Dat soort
dingen moet je constant bijhouden en perfectioneren,
het is niet iets dat je even een paar dagen kan laten
verslonzen.’
Het valt me op dat grote buitenlandse producties vaak
een beetje worden versimpeld als ze naar Amsterdam
komen. In welk opzicht is dat bij Pippin het geval?
‘Totaal niet! Ik zou eerder zeggen dat het juist is
uitgebreid! Ik heb een paar tournees gedaan, en zelfs
als we alleen in Amerika bleven werd een show een
beetje uitgekleed, zodat ze er makkelijker mee konden
reizen. Pippin is de enige show waar ik in heb gespeeld,
die op tournee precies dezelfde omvang heeft als
op Broadway. Het decor is net zo groot en er staan
evenveel spelers op het toneel. Je zou zelfs kunnen
zeggen dat de kostuums wat zijn opgeuft zodat ze
beter bekeken kunnen worden door het grotere publiek
waar we voor gaan spelen. Op Broadway pasten er 900
mensen in de zaal, in Carré meer dan twee keer zoveel.
Dus het is juist groter en spectaculairder geworden. En
dat is best wel zeldzaam.’
Hoe is het voor jou om weer in Pippin te spelen?
in een nieuwe omgeving te kunnen spelen. Het wordt
een magische en fantastische ervaring. Ik kijk er onwijs
naar uit.’
Broadwayshows zijn op technisch vlak vaak
ontzettend ingewikkeld. Kun je in Pippin ook
weleens iets spontaans doen?
‘Een heel klein beetje. In Pippin is er, in tegenstelling
tot andere shows, geen “vierde wand”. Normaal
gesproken doe je, als je op het toneel staat, alsof het
publiek er niet is. Maar in Pippin erkennen we het
publiek juist en spelen we daarmee. Af en toe gaan we
het publiek in en hebben we contact met mensen, dus
dat maakt het wel anders. Maar je hebt gelijk: het is
supergecompliceerd op technisch vlak. Ook dat wordt
nogal eens onderschat. Je ziet misschien 25 mensen op
het podium staan, maar achter de schermen werken
wel 40 mensen. Je choreograe achter de schermen is
net zo intens, zo niet ingewikkelder, dan je choreograe
op het podium. Waar je heen moet, je snel omkleden,
andere pruik op, andere zender voor je microfoon, dat
soort dingen. Het is tot in het grootste detail gepland.
Het gaat er achter de schermen wild aan toe. Zodra ik
van het podium af ben, moet ik klaarstaan terwijl mijn
kleedster me snel omkleedt, iemand m’n make-up
bijwerkt, weer iemand m’n microfoon goed doet, en
iemand anders zorgt dat m’n haar goed zit. Ze zijn zó’n
goedgeoliede machine, tussen al die chaos. Ze weten
echt waar ze mee bezig zijn. Ik heb de eer om met
geweldige mensen samen te werken.’
Je bent al eerder in Amsterdam geweest, en je hebt
Carré ook van binnen gezien, toch? Hoe vond je dat?
‘Ja, ik was er in december en augustus. Carré is
prachtig! Ik denk dat Pippin in Carré erg goed tot zijn
recht zal komen, zeker gezien de circustraditie die ze
daar hebben. Het is een prachtig historisch theater. Ik
weet zeker dat onze cast het geweldig zal vinden om
daar te spelen.’
‘De choreograe
achter
de schermen
is net zo
intens als
op het
podium’
‘We doen dit soort shows acht keer per week, in totaal
honderden keren. Ik heb Pippin nu zo’n 400 of zelfs 500
keer gespeeld. In Wicked stond ik zelfs zo’n 2000 keer.
Veel mensen onderschatten hoe zwaar dat kan zijn. Ik
hoor mensen af en toe zeggen “oh, het lijkt me echt
superleuk om in zo’n show te spelen!” en natuurlijk
hou ik ervan, maar ik weet niet of het echt “leuk” is. Je
doet zo’n show keer op keer op keer. Daarom is het zo
tof om op tournee te gaan met Pippin: op Broadway
sta je iedere dag in hetzelfde theater, voor min of meer
dezelfde soort toeristen. Dus ik vind het juist heel tof
om Pippin in Nederland op te kunnen voeren, in Carré,
omdat het echt een compleet nieuw publiek is. Op een
totaal andere locatie. Dat gaat echt wel invloed hebben
op de show, in positieve zin. Het maakt de voorstelling
juist weer fris en spannend om te doen. Het is de
Europese première van deze versie van Pippin. Ik denk
dat mensen soms niet door hebben hoe tof het voor
ons als acteur is om die sleur te doorbreken en ineens
Laten we het even over de tv-serie Nashville hebben: jij
speelt Kevin, een openlijk homoseksuele songwriter
die samen gaat werken met Will, een zanger die nog in
de kast zit. Uiteindelijk krijgen ze iets met elkaar. Heb
je zelf weleens in Kevins situatie gezeten, dat je met
iemand datete die nog in de kast zat?
‘Ja, absoluut. En dat was met iemand die niet eens
alleen op z’n werk in de kast zat, maar überhaupt nog
helemaal geen coming-out had beleefd. Dat is nu zo’n
tien jaar geleden. Het was toen erg frustrerend. Ik
weet nog dat ik tegen hem zei: het gaat zo gewoon niet
werken als ik iedere keer létterlijk een kast in moet
duiken als er iemand bij je aanklopt. Het was echt
niks. Terwijl we samen waren, heeft hij het wel aan
z’n familie verteld. Dat was een superlang traject, dat
natuurlijk veel minder pijnlijk was dan hij verwacht
had. Ik was die ervaring eigenlijk alweer een beetje
vergeten.’
010