Gay&Night Juni 2016

The Belgian Pride
Drie kampen
ngeveer twee weken na de aanslagen hebben
‘Owe met het bestuur vergaderd’, vertelt
organisator Alan de Bruyne. ‘We zijn een
groot publieksevenement waar jaarlijks ontzettend
veel mensen op af komen. Daar komt vanzelfsprekend
een grote verantwoordelijkheid bij kijken, ook voor
de veiligheid van de deelnemers en toeschouwers. In
het bestuur waren de meningen verdeeld: er waren
stemmen voor om de pride dit jaar niet plaats te
laten vinden, omdat het onverantwoord zou zijn.
Maar er waren ook mensen die vonden dat we ons
meer dan ooit moesten inzetten om de pride kostte
wat kost door te laten gaan, in ongewijzigde opzet.
Tenslotte waren er stemmen om de pride wél te laten
plaatsvinden, maar in aangepaste vorm.’
Uiteindelijk was het bestuur het erover eens dat zij
niet zelfstandig konden bepalen of de pride wel of
niet door kon gaan: ze besloten het over de laten
aan te burgemeester en autoriteiten. ‘Zij hebben
immers veel beter zicht op de veiligheidsgraad dan
wij’, vervolgt de Bruyne. ‘Maar onze burgemeester,
die eindverantwoordelijk is voor het wel of niet laten
doorgaan van álle evenementen, was op vakantie,
dus het duurde even voor we dit met hem konden
bespreken.
Na het overleg was het heel duidelijk: de pride
moest doorgaan, maar niet op het Beursplein. Daar
ligt namelijk nog een bloemenmonument voor de
slachtoffers van de aanslagen. We hadden verwacht
dat dit inmiddels, bijna twee maanden later, al
opgeruimd zou zijn, maar de burgemeester wilde het
voorlopig nog laten staan. Het was meteen duidelijk
dat we daar dus niet de opening konden houden.
Dansen en feesten op een plek waar slachtoffers
worden herdacht, is niet bepaald respectvol. Ook de
parade kon er niet langs rijden.’
Geheime locatie
‘De aanslagen hebben gezorgd voor polarisatie in de
Belgische gemeenschap. Als team wilden we mensen
juist bij elkaar brengen en een statement maken.
Tegelijkertijd wilden we zeker zijn dat we de pride
konden laten doorgaan op een plek die veilig en
zonder angst bezocht kon worden.’
Met iets minder dan een maand voordat de Brusselse
pride zou plaatsvinden, was het tijd om te zoeken
naar een geschikte locatie voor het evenement.
‘Het was een enorme uitdaging om alle logistiek,
uitingen en organisatie op zo’n korte termijn aan
te passen. De Kunstberg is een fascinerende plek.
De straat en één kant van het gebied vallen onder
verantwoordelijkheid van de stad Brussel, het gras
van het park valt onder de regio Brussel, de gebouwen
eromheen horen bij de federale regering en dan zijn
er ook nog private partners die zeggenschap hebben
over onderdelen van het park. Wij moesten zorgen
dat al die verschillende partijen mee wilden werken.
Maar het was een enorm goede keuze om de opening
daar te houden, want het gebied wordt niet bewoond.
Niemand kan zich in de gebouwen verstoppen, en het
gebied kan volledig worden afgesloten. Dat zorgt voor
extra veiligheid.’
Ondanks alle wijzigingen en extra kosten voor
beveiliging moest de organisatie nog steeds
met dezelfde budgetten werken. Dat ging helaas
gedeeltelijk ten koste van geld dat normaal gesproken
voor communicatie gereserveerd was. De organisatie
koos een bijzondere benadering om te zorgen dat
de persaandacht gemaximaliseerd kon worden. ‘We
kozen ervoor om de nieuwe locatie nog even geheim
te houden en de benodigde voorbereidingen te
treffen. Toen creëerden we buzz waaruit opgemaakt
kon worden dat het evenement misschien helemaal
niet door zou gaan. We verstuurden ’s avonds laat een
last-minute uitnodiging voor een persconferentie
die de volgende dag zou plaatsvinden met de titel
‘Zal de pride doorgaan?’. Dat werkte: de pers was
ervan overtuigd dat ze tijdens de persconferentie een
scoop zouden krijgen. We hebben nog nooit zoveel
aandacht gekregen. Zo hebben we aangekondigd dat
we de locatie van de opening en optocht moesten
verplaatsen. Uiteraard waren de gaybars in het
centrum boos en teleurgesteld dat de pride niet
meer in het hart van het centrum zou plaatsvinden,
maar uiteindelijk toonden ze begrip voor de situatie.
Natuurlijk hebben we ons best gedaan om te zorgen
dat ook de roze horeca in het centrum na de optocht
bezocht zouden worden.’
Vanzelfsprekend was er extra aandacht voor de
beveiliging, zowel van de Pride Village als de optocht.
‘Normaal gesproken reed de parade in een cirkel
om de Beurs heen. Dit jaar hebben we de route
iets ingekort, waardoor het voor de politie iets
makkelijker werd om het gebied rondom de parade te
beveiligen. Er was meer beveiliging dan ooit tevoren.
De Village werd voor de opening grondig doorgespit,
onder andere met politiehonden, en alle bezoekers
werden extra gecontroleerd. The Belgian Pride 2016
was de meest beveiligde pride ooit.’
Pride@Home
Ondertussen begonnen de festiviteiten. Al twee
weken voor aanvang van de pride werden een tram
en bus van de MIVB in regenboogkleuren gehuld. De
gebouwen aan de Grote Markt en openbare gebouwen
als parlementen en gemeentehuizen werden prachtig
in regenboogkleuren verlicht. ‘Daarnaast hebben
we nagedacht over een manier waarop we mensen
die om wat voor reden dan ook de pride niet konden
bezoeken, toch erbij zouden horen’, legt De Bruyne
uit. ‘Daarom creëerden we Pride@Home, een
Facebookpagina waarop we lmpjes deelden van
218 009