Gay&Night Juni 2016

219
Jongenssprookje / Luckyguys.com
Eric Kollen
Jongenssprookje
Elke maand staan in Gay&Night spannende fragmenten uit de
geile serie Jongenssprookjes, toegelicht door schrijver Eric Kollen.
Let wel op: dit zijn niet de sprookjes die je kent van vroeger!
Jongenssprookjes
Deel 4 eindigt met
‘Luckyguys.com’.
Dat is een wat
merkwaardig
verhaal, waarin de
lezer allerlei scènes
voorgeschoteld
krijgt waartussen
het verband pas
na verloop van tijd
blijkt. Op deze pagina
komt dat verband
dan ook niet aan de
orde, maar krijgen
jullie slechts een paar
fragmenten uit de
tekst geserveerd.
Fragment uit:
‘Luckyguys.com’ uit
Jongenssprookjes
Deel 4
LUCKYGUYS.COM
Tekst: Eric Kollen, www.jongenssprookjes.nl
Fotografie cover: Rick Wezenaar / Eric Kollen
J
ohan zet zijn helm af. Hij leunt tegen de steiger,
terwijl hij een sjekkie draait. Ze lopen voor op
de planning, het is een prachtige lentedag
en hij heeft pauze; wat wil een mens nog
meer? Genietend neemt hij de eerste haal, kijkend naar de
voorbijgangers. Ze hebben een klus in de Bilderdijkstraat.
Johan werkt graag in dit deel van Amsterdam. Je hebt hier
overal trendy kofetentjes met superlekkere broodjes. En
vaak werken daar leuke meiden, die heel wat toeschietelijker
zijn dan in Akersloot: hier willen ze nog wel eens flirten met
een vrolijke bouwvakker die er goed uitziet. Want wat dat
betreft, hoeft Johan niet aan zichzelf te twijfelen. Hij heeft
een leuke kop met halflang donkerblond haar, maar waarmee
hij steevast de blits maakt, dat is zijn sportschoolbody: hij
traint zeker vier keer in de week, sinds zijn vijftiende, dus
alweer een jaar of zeven. Nou, dat is te zien. Johan is eraan
gewend dat vrouwen vallen voor zijn looks en hij geniet
ervan.
Als hij zijn sjekkie uittrapt, hoort hij een enthousiaste
meisjesstem: ‘Hey hoi! Mogen wij wat vragen?’ Hij kijkt op
en ziet de lachende gezichten van twee meiden. En wat voor
meiden! Een blonde en een zwarte. Zijn blik gaat een paar
keer tussen de twee heen en weer. Toe maar. Hij zou het niet
makkelijk vinden om te kiezen…
Ze stellen zich voor en vertellen dat ze een onderzoek
doen voor hun afstudeerscriptie, en dat ze daarvoor
deelnemers zoeken. ‘Het duurt maar heel even.’
‘En wat moet ik dan doen?’
‘Jij hoeft niets te doen! Wij gaan wat doen. We studeren
fysiotherapie.’
‘Huh?’
‘Anne Fleur onderzoekt het verschil tussen twee
massagetechnieken. We proberen die uit op de
respondenten, en dan moeten ze een paar vragen
beantwoorden.’
‘Massagetechnieken?’ Dat klinkt best spannend, vindt
Johan. ‘Gaan jullie mij masseren?’
‘Ja!’ roept Grace opgetogen. ‘Lekker hè? Zij rechts en ik
links. En dan moet jij zeggen wat je jner vindt.’
‘Aha!’ Johan grijnst. ‘En eh… waar dan, als ik vragen mag?’
‘Zo! We hebben een deugniet, noh? Alleen je schouders.
Ga maar niet fantaseren, hoor!’
‘Ik heb toch pauze. Dus van mij mogen jullie je gang gaan.
En eh… ik zal mijn best doen om niet te fantaseren.’ Hij geeft
de twee meiden een knipoog. Ze giechelen.
Na het onderzoekje vraagt Grace of Johan misschien
ook wil meewerken aan háár scriptie-onderzoek. Dat
kan niet op straat, want dat is met een wat uitgebreidere
massage. Die moet plaatsvinden in een fysiotherapiepraktijk
in Amsterdam-Zuid, waar ze haar
afstudeerstage doet. Johan aarzelt.
‘Als je meedoet, krijg je een beloning,’ zegt Grace.
‘Oooh? Wat dan?’
‘Dat mag je zelf kiezen. Je kunt een VVV-bon krijgen van
twintig euro, of… een ontspanningsmassage.’
‘Wów!’ grijnst Johan. Hij weet niet precies wat hij zich
moet voorstellen bij een ‘ontspanningsmassage’ maar het
klinkt erg aantrekkelijk. ‘En van wie dan wel?’
‘Dat mag je ook kiezen!’ zegt Anne Fleur. ‘Van Grace of
van mij.’
Johan lacht guitig terwijl zijn blik van de een naar de ander
gaat en weer terug. ‘Tjonge… Wat vind ik dát moeilijk!’ De
meiden giechelen weer. ‘Mag het niet… van jullie allebei?’ Hij
voelt dat hij een stijve krijgt. Goddomme, over fantaseren
gesproken…
‘Vooruit! Omdat jij zo’n geschikt onderzoeksobject bent.’
‘Ikke?’
‘Nou! Jij hebt fantastische spieren, noh?’ Grace kneedt zijn
schouder met haar sterke vingers. Anne Fleur pakt de andere
kant nog even. Shit, wat doen ze dat jn! Het is maar goed
dat hij een wijde werkbroek aan heeft.
Johan heeft een heel aangename ervaring in de fysiotherapiepraktijk,
en hij reageert dan ook enthousiast
als hij het verzoek krijgt om vaker deel te nemen aan
onderzoeken. Tussen Johans belevenissen door kijken
we af en toe even mee op de computer van Max, die
rondhangt op zijn favoriete sekssite.
De Marokkaanse jongen heeft zijn shirt uitgetrokken maar
zijn joggingbroek aangehouden. ‘Je bent hardnekkig,’ fluistert
Max, terwijl hij inzoomt op het beeld. ‘Maar vroeg of laat ga
je voor de bijl, mattie.’ De getinte huid van de jongen en zijn
zwarte haar steken scherp af tegen de hagelwitte handdoeken
op de massagetafel.
Hij ligt met gezicht in de opening; zijn nek is hoog opgeschoren,
zijn schouders zijn breed en zijn rug lang. Hij heeft
de twee dopjes van een witte headset in zijn oren.
Vier meisjeshanden wrijven olie uit over de gladde huid
die soepel op de golvende spieren ligt en die nu een gouden
glans krijgt; twee blanke handen bewerken de linkerkant van
de rug en twee zwarte handen de rechter. Op en neer, op en
neer.
Als ze met haar handen bij zijn nek is, haakt het zwarte
meisje een vinger achter het kabeltje van een van de oordopjes
en trekt het uit het oor van de jongen. Het valt naast
zijn hoofd op de handdoek. De handen glijden meteen weer
naar beneden over de glimmende spierbundels, alsof er niets
gebeurd is.
‘Moet je zien, wat een gespierde gast dit is,’ zegt de ene
meisjesstem vol ontzag.
‘Nou…! Die Hollandse mannen hebben allemaal hangbillen,
maar die mocro’s niet, hoor!’
‘Nee, die kont is echt fantastisch. Wow!’
‘Maar Anne Fleur… de voorkant… heb je de vóórkant
gezien? Oeoeoeoehh!!’
Jongenssprookjes zal uiteindelijk bestaan zeven delen.
‘Deel 4’ is sinds kort verkrijgbaar in de boekhandel
en op www.jongenssprookjes.nl (paperbacks worden
door de schrijver gesigneerd). ‘Luckyguys.com’ is
het laatste verhaal uit Deel 4 waarover Eric Kollen
bericht, en tevens zijn op een na laatste bijdrage aan dit
tijdschrift. Volgende maand vertelt hij ons, bij wijze van
afscheidsgroet, over een verhaal uit een van de delen
die nog op stapel staan; over een Jongenssprookje dat
nog door helemaal niemand is gelezen; een sprookje
dat als het ware nog… maagdelijk is.
219
045